Ustanowienie stanu oblężenia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.69.460

Akt utracił moc

Wersja od: 7 sierpnia 1920 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY OBRONY PAŃSTWA

z dnia 6 sierpnia 1920 r.

w przedmiocie ustanowienia stanu oblężenia.

Art.  1.

Na obszarach uznanych przez Ministra Spraw Wojskowych za zagrożone pod względem wojennym oraz z chwilą przekazania na nich gubernatorowi wojskowemu władzy wykonawczej w zakresie przewidzianym w art. 1 rozporządzenia Rady Obrony Państwa z dnia 20 lipca 1920 r. (Dz. Ust. R. P. № 64 poz. 427) oraz wydawanych na podstawie powyższego rozporządzenia rozporządzeń Ministra Spraw Wojskowych i Ministra Spraw Wewnętrznych, ustanawia się stan oblężenia.

Art.  2.

Na czas trwania władzy gubernatora wojskowego zostają mu podporządkowane wszystkie miejscowe władze wojskowe oraz cywilne zarówno państwowe jak i samorządowe.

Art.  3.

Oprócz posiadanych na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów prawnych uprawnień, gubernatorowi wojskowemu przysługują następujące wyjątkowe pełnomocnictwa:

a) prawo zarządzania wysiedlania bądź całej ludności z miejscowości, z których usunięcie to uzna za wskazane że względów na cele obrony bądź poszczególnych jednostek, których pozostanie na miejscu uzna za niepożądane,

b) prawo niszczenia i usuwania wszystkiego, co mogłoby utrudniać operacje wojsk lub ułatwiać zadanie nieprzyjacielowi,

c) prawo wydawania zarządzeń mających na względzie kontrolę działalności stowarzyszeń i zgromadzeń, oraz prawo zawieszania poszczególnych stowarzyszeń za działalność przeszkadzającą pośrednio lub bezpośrednio działaniom wojskowym,

d) prawo kontrolowania, zamykania, sekwestru i objęcia w zarząd tych przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych, których działalność pośrednio lub bezpośrednio może mieć znaczenie dla celów obrony bądź też może być dla nich szkodliwą,

e) prawo wydawania pod sankcją karną do jednego roku więzienia lub półmiljona marek grzywny, bądź też obu kar łącznie postanowień w zakresie 1) zaopatrywania armji, jako też prowadzenia robót obronnych, 2) zaopatrywania ludności w konieczne środki żywności,

f) prawo przekazywania poszczególnych kategorji przestępstw jako też przekazywania sądzenia pogwałceń postanowień przewidzianych w p. e) art. 3 niniejszego rozporządzenia oraz pogwałceń przepisów dotyczących posiadania broni i amunicji - sądom doraźnym z wymiarem kary od 4-ch lat ciężkiego więzienia do kary śmierci włącznie,

g) prawo zawieszania czynności organów samorządowych z jednoczesnem przekazaniem ich funkcji cywilnym urzędom państwowym lub mianowanym specjalnie w tym celu komisarzom rządowym,

h) prawo komunikowania wojewodom, a w przypadkach nagłych wprost starostom hasła ewakuacji wstępnej lub ostatecznej, wydanej przez Naczelne Dowództwo (Dowództwo frontu Armji), względnie Ministra Spraw Wojskowych (DOG).

Art.  4.

Uprawnienia przewidziane w punktach a) c) d) e) f) g) h) art. 3 wykonywa gubernator wojskowy przez władze cywilne za pośrednictwem przydzielonego mu komisarza cywilnego i jego pomocników.

Uprawnienia przewidziane w punkcie b) wykonywa bądź za pośrednictwem władz cywilnych, bądź wojskowych.

Za zniszczone lub uszkodzone na mocy punktu b) art. 3 mienie, należące do osób prywatnych, wypłaca się wynagrodzenie w wysokości ustalonej przez biegłych i zatwierdzonej przez gubernatora wojskowego.

O zarządzeniach powyższych gubernator wojskowy składa szczegółowy raport Naczelnemu Dowództwu i Ministrowi Spraw Wojskowych.

Art.  5.

W razie ewakuacji władz cywilnych z poszczególnych części lub całego terytorjum podległego władzy gubernatora wojskowego, wszystkie uprawnienia tych władz przechodzą na gubernatora, który wykonywa je bądź przez podległe organa wojskowe, bądź przez władze samorządowe i organizacje społeczne.

Art.  6.

Przeciw rozporządzeniom gubernatora wojskowego przysługuje prawo zażalenia do Rady Ministrów.

Zażalenie nie wstrzymuje wykonania rozporządzenia.

Art.  7.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, i obowiązuje na obszarze podległym władzy gubernatora wojskowego.

Art.  8.

Rozporządzenie niniejsze traci moc obowiązującą z chwilą odwołania go przez Radę Obrony Państwa.