Ustanowienie Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny i Kobiet.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1995.49.260

Akt utracił moc
Wersja od: 13 maja 1995 r.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 12 maja 1995 r.
w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny i Kobiet.

Na podstawie art. 12 ust. 1 i w związku z art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w organizacji oraz w zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 30, poz. 163, Nr 64, poz. 387, Nr 73, poz. 433 i 434 oraz z 1990 r. Nr 34, poz. 198) zarządza się, co następuje:
1.
Ustanawia się Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny i Kobiet, zwanego dalej "Pełnomocnikiem".
2.
Pełnomocnikiem jest Podsekretarz Stanu w Urzędzie Rady Ministrów.
1.
Do zadań Pełnomocnika należy inicjowanie i koordynowanie działań na rzecz kształtowania i realizacji polityki państwa wobec rodziny i dzieci oraz równouprawnienia kobiet we wszystkich dziedzinach życia.
2.
Do zadań Pełnomocnika należy w szczególności:
1)
dokonywanie analiz i ocen sytuacji społecznej i bytowej rodzin, kobiet i dzieci, w tym rodzin niepełnych, wielodzietnych lub zagrożonych patologią społeczną bądź w inny sposób upośledzonych,
2)
inicjowanie i koordynowanie działań w zakresie kształtowania właściwych warunków życia rodzin, kobiet i dzieci oraz na rzecz ochrony ich praw i interesów,
3)
opiniowanie, udział w opracowywaniu, a w miarę potrzeby przygotowywanie projektów programów działań służących poprawie materialnych, społecznych i kulturowych warunków życia rodzin, kobiet i dzieci, a także współpraca w opracowywaniu lub opracowywanie projektów regulacji prawnych w tym zakresie,
4)
propagowanie humanistycznych wartości dotyczących rodziny, wychowania młodego pokolenia oraz stosunku do osób starszych i niepełnosprawnych,
5)
inspirowanie i wspieranie działalności samopomocowej grup, organizacji i środowisk, działających na rzecz rodzin, kobiet i dzieci.
3.
Do zadań Pełnomocnika należy również:
1)
współpraca z międzynarodowym i organizacjami oraz instytucjami, a także międzyrządowa współpraca dwustronna w sprawach rodziny, kobiet i dzieci,
2)
czuwanie nad stosowaniem obowiązujących Polskę konwencji i umów międzynarodowych, przygotowywanie sprawozdań i raportów z ich realizacji, a także badanie możliwości oraz przedstawianie wniosków w sprawie przystępowania do kolejnych umów i konwencji,
3)
koordynowanie działań w zakresie realizacji zasad zawartych w przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych Konwencji o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526),

przy zachowaniu kompetencji Ministra Spraw Zagranicznych.

1.
Pełnomocnik wykonuje swoje zadania we współdziałaniu z właściwymi organami, stowarzyszeniami oraz instytucjami, do których może zwracać się o udzielanie pomocy, a także podejmując współpracę z organami samorządu terytorialnego.
2.
Pełnomocnik może występować do właściwych organów, stowarzyszeń albo instytucji z wnioskami lub sygnalizować dostrzeżone w ich działalności problemy dotyczące spraw należących do zakresu jego działania oraz żądać zajęcia stanowiska.
3.
Organy opracowujące projekty normatywnych aktów prawnych uzgadniają je z Pełnomocnikiem w zakresie spraw należących do jego właściwości.
1.
Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów analizy, oceny i wnioski, wiążące się z zakresem jego działania.
2.
Pełnomocnik przedstawia Radzie Ministrów corocznie informacje o swojej pracy.
Pełnomocnik może powoływać zespoły o charakterze opiniodawczym lub do opracowania określonych zagadnień oraz zlecać przeprowadzenie ekspertyz.
Pełnomocnik wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Pełnomocnika, stanowiącego komórkę organizacyjną Urzędu Rady Ministrów.
Traci moc uchwała nr 53/91 Rady Ministrów z dnia 2 kwietnia 1991 r. w sprawie powołania Pełnomocnika Rządu do Spraw Kobiet i Rodziny, zmieniona uchwałą nr 119/92 Rady Ministrów z dnia 26 października 1992 r.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.