Ustalenie wysokości opłat pobieranych przez stacje pogotowia ratunkowego, będące zakładami społecznymi służby zdrowia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.51.388

Akt utracił moc

Wersja od: 1 czerwca 1949 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA

z dnia 23 sierpnia 1949 r.

w sprawie ustalenia wysokości opłat pobieranych przez stacje pogotowia ratunkowego, będące zakładami społecznymi służby zdrowia.

Na podstawie art. 17 ust. 2 i 31 ust. 3 ustawy z dnia 28 października 1948 r. o zakładach społecznych służby zdrowia i planowej gospodarce w służbie zdrowia (Dz. U. R. P. Nr 55, poz. 434) zarządza się w porozumieniu z Ministrami Administracji Publicznej, Pracy i Opieki Społecznej, Skarbu oraz za zgodą Rady Państwa, co następuje:

§ 1. Wysokość opłat pobieranych na stacjach pogotowia ratunkowego, będących zakładami społecznymi służby zdrowia ustala się, jak następuje:

1) za użycie karetki sanitarnej w granicach miast:

a) Warszawy, Łodzi, Szczecina, Wrocławia, Gdańska, Poznania, Krakowa, Gdyni i Katowic - 1.300 zł,

b) Bydgoszczy, Lublina, Wałbrzycha, Torunia i Częstochowy - 700 zł,

c) innych miast będących siedzibą stacji pogotowia ratunkowego - 500 zł;

2) za użycie karetki sanitarnej poza granicami miast wymienionych w pkt 1 - 100 zł za każdy kilometr przebytej drogi;

3) za udzielenie przez lekarza pierwszej pomocy na miejscu wypadku - 300 zł;

4) za udzielenie pierwszej pomocy w ambulatorium stacji - 200 zł.

§ 2. W przypadku, gdy świadczenia udzielone choremu przekraczają zakres pierwszej pomocy, pobiera się odpowiednie opłaty ustalone za świadczenia udzielane przez ośrodki zdrowia.

§ 3. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od dnia 1 czerwca 1949 r.