§ 2. - Ustalenie warunków mianowania podporucznikiem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.61.429

Akt utracił moc

Wersja od: 20 czerwca 1925 r.

§ 2. A) Podporucznikami zawodowymi mogą być mianowani ci, którzy:

1) służą obecnie w W. P. w stopniu chorążego,

2) posiadają cenzus naukowy co najmniej w zakresie 6 klas szkoły średniej, lub równorzędnej,

3) ukończyli z wynikiem pomyślnym jedną z wojennych szkół oficerskich, lub jeden z oficerskich kursów doszkolenia W. P., w b. formacjach polskich lub armjach zaborczych, względnie przebywają w jednej z wyżej wymienionych szkół, lub kursów w charakterze uczniów i ukończą tę szkołę, lub kurs z wynikiem pomyślnym, albo na podstawie wybitnej kwalifikacji w służbie czynnej wykazanej, zostali lub zostaną przez Ministra Spraw Wojskowych uznani za zwolnionych od doszkolenia oficerskiego,

4) posiadają kwalifikacje moralne i służbowe bez zarzutu.

B. Podporucznikami rezerwowymi mogą być mianowani ci, którzy w wojsku nie służą, a:

1) posiadają cenzus naukowy co najmniej w zakresie ukończonych 6-ciu klas szkoły średniej lub równorzędnej,

2) ukończyli z wynikiem pomyślnym jedną ze szkół, względnie jeden z kursów, wymienionych w pkt. 3 lit. A tego paragrafu, albo zgłosili się przed dniem ratyfikacji przez Sejm traktatu ryskiego ochotniczo do W. P. i w czasie służby w W. P. przebyli co najmniej 6 tygodni na froncie, oraz posiadają przygotowanie wojskowe w zakresie, jaki określi Minister Spraw Wojskowych. Przepis ten nie odnosi się jednak do tych, którzy będąc w wieku poborowym są obowiązani jeszcze do odbycia służby w wojsku stałem, przewidzianej ustawą o powszechnym obowiązku służby wojskowej,

3) posiadają kwalifikacje moralne bez zarzutu, oraz takie kwalifikacje służbowe z czasów ich służby w wojsku.