Ustalenie, w jakiej mierze świadectwa ukończenia szkół technicznych uważać należy za dowód odpowiedniej kwalifikacji do kierowania praktycznem kształceniem terminatorów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.118.1015

Akt utracił moc

Wersja od: 20 września 1933 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

z dnia 14 grudnia 1927 r.

w porozumieniu z Ministrem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w sprawie ustalenia, w jakiej mierze świadectwa ukończenia szkół technicznych uważać należy za dowód odpowiedniej kwalifikacji do kierowania praktycznem kształceniem terminatorów.

Na podstawie art. 150 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 czerwca 1927 r. o prawie przemysłowem (Dz. U. R. P. № 53, poz. 468) zarządza się co następuje:

§ 1. 1 Za dowód odpowiedniej kwalifikacji do kierowania praktycznem kształceniem terminatorów uważa się świadectwo ukończenia następujących szkół technicznych, szkół mistrzów (majstrów) oraz szkół sztuk zdobniczych i przemysłu artystycznego, przy stwierdzeniu co najmniej trzyletniego samoistnego prowadzenia danego rzemiosła:

I. Szkół technicznych (mechanicznych) oraz szkół mistrzów mechaników dla rzemiosł: ślusarstwa, kowalstwa, kotlarstwa, pilnikarstwa i tokarstwa:

1. Państwowej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie-Wydział Budowy Maszyn,

2. Państwowej Szkoły Budowy Maszyn w Poznaniu,

3. Państwowej Szkoły Morskiej w Tczewie - Wydział Mechaniki Okrętowej,

4. Państwowej Szkoły Górniczej i Hutniczej im. Staszica w Dąbrowie Górniczej - Wydział Mechaniczny,

5. Państwowej Szkoły Budowy Maszyn w Grudziądzu,

6. Państwowej Szkoły Przemysłowej im. Staszica w Krakowie - Wydział Mechaniczny,

7. Państwowej Szkoły Przemysłowej we Lwowie-Wydział Elektromechaniczny,

8. Państwowej Szkoły Włókienniczej w Łodzi- Wydział Mechaniczny,

9. Państwowej Szkoły Technicznej z Wydziałem Lotniczym i Samochodowym w Warszawie,

10. Państwowej Szkoły Technicznej w Wilnie- Wydział Mechaniczny,

11. Państwowej Szkoły Technicznej w Wilnie- Wydział Kolejowy Mechaniczny,

12. Państwowej Średniej Szkoły Technicznej Kolejowej w Warszawie - Wydział Mechaniczno-Elektryczny,

13. Państwowej Średniej Szkoły Technicznej Kolejowej w Radomiu - Wydział Mechaniczno-Elektryczny,

14. Państwowej Średniej Szkoły Technicznej Kolejowej w Sosnowcu - Wydział Mechaniczno-Elektryczny,

15. Szkoły Średniej Technicznej Kolejowej Tow. Szerzenia Oświaty Zawodowej w Brześciu n/Bugiem- Wydział Mechaniczno-Elektryczny,

16. Państwowej Szkoły Przemysłowej w Bielsku - Wydział Mechaniczny,

17. Państwowej Szkoły Przemysłowych Mistrzów Mechaników przy Państwowej Szkole Budowy Maszyn w Grudziądzu,

18. Państwowej Szkoły Przemysłowych Mistrzów Maszynowych przy Państwowej Szkole Przemysłowej w Grudziądzu,

19. Szkoły Przemysłowych Mistrzów przy Państwowej Szkole Przemysłowej w Bielsku,

20. Wojewódzkiej Szkoły Mechanicznej i Hutniczej w Królewskiej Hucie - Wydział Przemysłowych Mistrzów Maszynowych.

II. Szkół technicznych (budowlanych) oraz szkół majstrów budowlanych dla rzemiosł: blacharstwa, ciesielstwa, dekarstwa, studniarstwa, zduństwa i mularstwa:

1. Państwowej Szkoły Budownictwa w Warszawie-Wydział Budowlany,

2. Państwowej Szkoły Budownictwa w Poznaniu-Wydział Budowlany,

3. Państwowej Szkoły Przemysłowej w Krakowie-Wydział Budowlany,

4. Państwowej Szkoły Budownictwa w Jarosławiu,

5. Państwowej Szkoły Budownictwa w Lesznie przy Państwowej Szkole Przemysłowo-Handlowej,

6. Państwowej Szkoły Technicznej w Wilnie- Wydział Budowlany,

7. Szkoły Budownictwa Zw. Samodz. Polsk. Budowniczych w Katowicach,

8. Państwowej Szkoły Majstrów Budowlanych przy Państwowej Szkole Budownictwa w Warszawie,

9. Państwowej Szkoły Majstrów Budowlanych przy Państwowej Szkole Przemysłowej w Krakowie,

10. Państwowej Szkoły Majstrów Budowlanych przy Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie,

11. Państwowej Szkoły Majstrów Budowlanych przy Państwowej Szkole Budownictwa w Jarosławiu,

12. Szkoły Majstrów Budowlanych Stowarzyszenia młodych chrześcijan w Polsce (Polskiej Y. M. C. A.) w Łodzi.

III. Szkół sztuk zdobniczych i przemysłu artystycznego dla rzemiosł: bronzownictwa, mosiężnictwa, introligatorstwa, jubilerstwa, złotnictwa, grawerstwa, kamieniarstwa, tokarstwa, stolarstwa, malarstwa, szmuklerstwa, pozłotnictwa, rzeźbiarstwa, sztukatorstwa, garncarstwa, przędzarstwa materji ze złota i srebra, oraz tapicerstwa:

1. Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie,

2. Wydziału Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego przy Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie,

3. Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu,

4. Miejskiej Szkoły Sztuki Zdobniczej i Malarstwa w Warszawie.

§ 2. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 1 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 30 sierpnia 1933 r. (Dz.U.33.70.519) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 września 1933 r.