Rozdział 2 - Zasady zaszeregowania pracowników państwowych i samorządowych do grup uposażenia. - Ustalenie stanowisk służbowych i zaszeregowania do grup uposażenia pracowników państwowych, podlegających ustawie o państwowej służbie cywilnej, oraz pracowników samorządowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.14.92

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1964 r.

Rozdział II.

Zasady zaszeregowania pracowników państwowych i samorządowych do grup uposażenia.

§ 5. Przy mianowaniu (przyjęciu do pracy) na stanowisko, dla którego przewidziane jest kilka grup uposażenia, przyznaje się pracownikowi najniższą grupę uposażenia, przewidzianą dla danego stanowiska.

§  6.

1. Właściwa władza naczelna może przyznać pracownikowi przy przyjęciu do służby państwowej grupę uposażenia bezpośrednio wyższą od określonej w § 5, jeżeli posiada on praktykę w zakresie czynności bezpośrednio związanych z jego stanowiskiem lub gdy wymagają tego ważne względy służbowe.

2. 2 O przyznaniu pracownikom prezydiów rad narodowych przy przyjęciu do pracy jednej z wyższych grup uposażenia od najniższej przewidzianej dla danego stanowiska, lecz w granicach określonych w tabeli stanowisk, decydują:

1) prezydia wojewódzkich rad narodowych (Rad Narodowych w m. st. Warszawie i m. Łodzi) - w stosunku do pracowników tych prezydiów oraz prezydiów dzielnicowych rad narodowych w m. st. Warszawie i m. Łodzi,

2) prezydia powiatowych rad narodowych i rad narodowych miast stanowiących powiaty - w stosunku do pracowników tych prezydiów oraz prezydiów rad narodowych niższego stopnia.

3. W stosunku do pracowników organów wykonawczych samorządu terytorialnego przyznanie wyższej grupy uposażenia przy przyjęciu do pracy wymaga zgody organu wykonawczego związku samorządu terytorialnego bezpośrednio wyższego stopnia, a w stosunku do pracowników Zarządu Miejskiego m. st. Warszawy i m. Łodzi oraz wojewódzkich związków samorządowych - zgody Ministra Administracji Publicznej.

4. Prezes Rady Ministrów w porozumieniu z właściwymi ministrami określi w drodze zarządzenia szczegółowo przypadki stosowania przepisów ustępów poprzedzających.

§ 7. Pracownik państwowy, przechodzący do państwowej służby cywilnej w drodze mianowania lub przeniesienia ze służby państwowej o charakterze publicznoprawnym, unormowanej innymi przepisami, otrzymuje taką grupę uposażenia, do której przywiązane jest uposażenie zasadnicze nie niższe od uposażenia zasadniczego ostatnio pobieranego.

§ 8. Przy mianowaniu (powołaniu) na wyższe stanowisko przyznaje się pracownikowi grupę uposażenia nie niższą od ostatnio przez niego posiadanej.

§ 9. Zasady i tryb postępowania przy awansowaniu do wyższych grup uposażenia określi Prezes Rady Ministrów w drodze zarządzenia.

§  10.

1. W wyjątkowych przypadkach może władza naczelna za zgodą Prezesa Rady Ministrów przyznać pracownikowi państwowemu grupę uposażenia bezpośrednio wyższą od określonej dla danego stanowiska w tabeli lub wynikającej z postanowień §§ 5 i 6.

2. Uprawnienie powyższe przysługuje Szefowi Kancelarii Rady Państwa w stosunku do pracowników biur prezydiów rad narodowych oraz Ministrowi Administracji Publicznej w stosunku do pracowników organów wykonawczych samorządu terytorialnego.

§ 11. Osoby dopuszczone do państwowej służby przygotowawczej i praktykanci w służbie samorządowej otrzymują uposażenie grupy bezpośrednio niższej od określonej w § 5.

² § 6 ust. 2:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 20 czerwca 1953 r. (Dz.U.53.33.137) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 lipca 1953 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 11 września 1956 r. (Dz.U.56.39.177) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 września 1956 r.