Ustalenie stanowisk, kwalifikacji i uposażeń pracowników ministerstw i urzędów centralnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1964.29.185

Akt utracił moc

Wersja od: 31 grudnia 1973 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 29 lipca 1964 r.

w sprawie ustalenia stanowisk, kwalifikacji i uposażeń pracowników ministerstw i urzędów centralnych.

Na podstawie art. 5, art. 10, art. 12 ust. 3, art. 37 i art. 39 ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o uposażeniu pracowników państwowych (Dz. U. Nr 7, poz. 39) oraz na podstawie art. 2 dekretu z dnia 18 czerwca 1951 r. o stosunku służbowym, uposażeniu i zaopatrzeniu emerytalnym pracowników Ministerstwa Kolei (Dz. U. Nr 34, poz. 260) i art. 2 dekretu z dnia 21 kwietnia 1954 r. o niektórych prawach i obowiązkach pracowników kolejowych (Dz. U. z 1954 r. Nr 16, poz. 59, z 1956 r. Nr 41, poz. 187 i z 1958 r. Nr 44, poz. 216) - w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie stosuje się do pracowników objętych art. 4 pkt 5 ustawy o uposażeniu pracowników państwowych oraz dekretem o stosunku służbowym, uposażeniu i zaopatrzeniu emerytalnym pracowników Ministerstwa Kolei, zatrudnionych w ministerstwach, komisjach i komitetach będących naczelnymi organami administracji państwowej oraz w urzędach centralnych - zwanych dalej ministerstwami.

§  2.

1. Ustala się następujące tabele stanowiące załączniki do rozporządzenia:

1) tabelę stanowisk, uposażeń zasadniczych i dodatków specjalnych (załącznik nr 1),

2) tabelę stawek dodatków specjalnych (załącznik nr 2),

3) tabelę kwalifikacji w zakresie wykształcenia i stażu pracy zawodowej (załącznik nr 3).

2. 1 Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych może uzupełniać tabelę stanowisk uposażeń zasadniczych i dodatków specjalnych nowymi stanowiskami i określać dla tych stanowisk kwalifikacje oraz wysokość uposażeń zasadniczych i dodatków specjalnych w ramach szczebli i stawek ustalonych w załączniku nr 1.

§ 3. O podziale komórek organizacyjnych na komórki działalności podstawowej lub pomocniczej w rozumieniu załącznika nr 1 decyduje właściwy minister (kierownik urzędu centralnego). Przy dokonywaniu podziału należy do komórek działalności pomocniczej zaliczać komórki administracyjne, budżetowo-gospodarcze i inne wykonywające czynności usługowe.

§  4.

1. 2 Prezes Rady Ministrów w wypadkach uzasadnionych szczególnymi względami lub charakterem działalności ministerstwa (urzędu centralnego) może dla stanowisk wymienionych w załączniku nr 1 pod lp. 1-6 podwyższyć maksymalny dodatek specjalny dla danego stanowiska o jedną lub dwie stawki, a w stosunku do stawki pierwszej - o 500 do 1.000 zł.

2. Zaszeregowania pracownika do poszczególnych szczebli uposażenia zasadniczego i stawek dodatku specjalnego dokonuje właściwy minister (kierownik urzędu centralnego) w ramach zatwierdzonego funduszu płac z uwzględnieniem przepisów ust. 1 i § 3.

§  5.

1. Właściwy minister (kierownik urzędu centralnego) może w uzasadnionych wypadkach skrócić dla nowo przyjmowanego pracownika o szczególnie wysokich kwalifikacjach ustalony w załączniku nr 3 okres pracy zawodowej nie więcej niż o 1/4 tego okresu.

2. Zwolnienie od wymagań kwalifikacyjnych nowo przyjmowanego pracownika może nastąpić w wyjątkowych wypadkach na wniosek właściwego ministra przez Prezesa Rady Ministrów.

§  6.

1. Przy przyjęciu do pracy przyznaje się pracownikowi najniższy szczebel uposażenia zasadniczego przewidziany dla danego stanowiska.

2. Ze względu na wyjątkowe kwalifikacje, rodzaj wykonywanej pracy i stopień związanej z nią odpowiedzialności może być pracownikowi nowo przyjmowanemu przyznane uposażenie wyższe, nie przekraczające jednak najniższego uposażenia zasadniczego przysługującego na tym stanowisku więcej niż o dwa szczeble, oraz 60% najwyższej stawki dodatku specjalnego przewidzianej dla tego stanowiska.

§ 7. Zasady ustalenia wysokości uposażeń dla pracowników przenoszonych służbowo do ministerstw określą wytyczne Prezesa Rady Ministrów na wniosek Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac.

§ 8. 3

1. Pracownik może awansować w obrębie danego stanowiska nie częściej niż jeden raz w ciągu dwóch lat pracy i o jeden szczebel uposażenia zasadniczego bądź o jedną stawkę dodatku specjalnego, w terminach awansowych, tj. 1 stycznia lub 22 lipca z mocą od 1 sierpnia.

2. W wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych zwiększeniem zakresu czynności bez zmiany stanowiska lub nabyciem kwalifikacji szczególnie przydatnych na danym stanowisku, okres oczekiwania na awans może zostać skrócony, jednak nie więcej niż o jeden rok.

3. Przepis ust. 1 i 2 nie dotyczy wypadków powołania pracownika na stanowisko kierownicze bądź na stanowisko hierarchicznie wyższe od zajmowanego lub przyznania uposażenia po okresie próbnym bądź po ukończeniu wstępnego stażu pracy.

§ 9. 4 Pracownikom zajmującym stanowiska określone w załączniku nr 1 pod liczbą porządkową 1-6 przysługuje dodatek specjalny co najmniej w najniższej stawce przewidzianej dla danego stanowiska. Pracownikom zajmującym stanowiska określone pod liczbą porządkową 7-12 może być przyznany dodatek specjalny; pozostałym pracownikom dodatek specjalny nie przysługuje.

§ 10. 5 Dodatek specjalny nie podlega opodatkowaniu i jest wolny od potrąceń na składkę emerytalną.

§  11.

1. Pracownicy pobierający dodatki specjalne według stawek 11 do 1 nie mogą łączyć pracy na zajmowanym stanowisku z innym stałym zajęciem zarobkowym. W razie pełnienia zajęcia ubocznego - choćby za zezwoleniem przewidzianym w art. 29 ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. z 1949 r. Nr 11, poz. 72) - pracownicy ci tracą prawo do pobierania dodatku.

2. Nie powoduje utraty prawa do pobierania dodatku specjalnego, bez względu na jego wysokość, pełnienie za zezwoleniem otrzymanym w przepisanym trybie stałego zajęcia ubocznego, polegającego na wykonywaniu:

1) pracy pracowników nauki, wykładowców i lektorów w szkołach wyższych,

2) pracy dydaktycznej w szkołach średnich ogólnokształcących, w szkołach zawodowych, w szkołach średnich medycznych, liceach pedagogicznych i studiach nauczycielskich lub w szkołach artystycznych I i II stopnia - w wymiarze nie przekraczającym 8 godzin zajęć tygodniowo,

3) pracy do wysokości pół etatu na stanowisku lekarza lub lekarza dentysty w zakładach społecznych służby zdrowia, w służbie zdrowia Ministerstw: Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych, Komunikacji lub Sprawiedliwości.

3. Nie powoduje również utraty prawa do pobierania dodatku specjalnego bez względu na jego wysokość pełnienie na podstawie umowy zlecenia zajęć ubocznych trwających nie dłużej niż trzy miesiące.

4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie pełnienia na podstawie umowy zlecenia zajęć ubocznych trwających dłużej niż trzy miesiące:

1) w kolegiach redakcyjnych lub na stanowisku nieetatowego redaktora w redakcji,

2) dydaktycznych,

3) prowadzenia księgowości pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych.

§ 12. Pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy zostają zakwalifikowani na właściwe stanowiska na ogólnych zasadach, z tym że ich wynagrodzenie za każdą efektywną godzinę pracy ustala się w wysokości proporcjonalnej do uposażenia określonego za pracę w pełnym wymiarze czasu pracy.

§  13.

1. 6 Tworzy się fundusz nagród na nagrody dla pracowników ministerstw w wysokości 1% planowanego osobowego funduszu płac tych pracowników z wyłączeniem wydatków na umundurowanie. Oszczędności w osobowym funduszu płac nie mogą być przeznaczane na wypłatę nagród.

2. Suma nagród indywidualnych przyznanych pracownikowi w danym roku kalendarzowym nie może przekroczyć 15% jego rocznego uposażenia zasadniczego.

2a. 7 Tworzy się fundusz nagród za szczególne osiągnięcia w wysokości 1% planowanego osobowego funduszu płac pracowników ministerstw i urzędów centralnych, pozostający w dyspozycji Prezesa Rady Ministrów.

3. Poza nagrodami przewidzianymi w ust. 2 nie mogą być przyznawane nagrody z innych tytułów; nie dotyczy to nagród jubileuszowych, przysługujących na podstawie odrębnych przepisów, oraz nagród: państwowych, za udział w konkursach, za osiągnięcia racjonalizatorskie i za projekty wynalazcze.

§  14.

1. Pracownikom obsługi wymienionym w załączniku nr 1 przysługuje wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych na zasadach określonych w ustawie z dnia 18 grudnia 1919 r. o czasie pracy w przemyśle i handlu (Dz. U. z 1933 r. Nr 94, poz. 734 z późniejszymi zmianami).

2. Pracownikom zatrudnionym przy pilnowaniu - strażnikom i starszym strażnikom - przysługuje wynagrodzenie w wysokości:

1) za każdą godzinę ponad 8 godzin na dobę bądź ponad 6 godzin w sobotę do pełnych 12 godzin na dobę (ponad 46 godzin tygodniowo do 72 godzin tygodniowo) - 110% zasadniczej stawki godzinowej,

2) za godziny nadliczbowe ponad 12 godzin na dobę oraz za godziny nadliczbowe przypadające w święta i w nocy - 200% zasadniczej stawki godzinowej,

3) za czas szkolenia zawodowego lub pogotowia poza normalnym czasem pracy - 150% zasadniczej stawki godzinowej za godzinę szkolenia lub pogotowia.

3. Pracownikom określonym w ust. 2 przysługuje w tygodniu jeden dzień (pełne 24 godziny) wolny od pracy, z tym że co trzeci tydzień dzień wolny od pracy powinien przypadać w niedzielę.

4. W celu ustalenia podstawowej stawki godzinowej za pracę określoną w ust. 2 dzieli się miesięczne wynagrodzenie pracownika przez 200.

§ 15. Kierowcy pojazdów mechanicznych, ich pomocnicy, pracownicy warsztatów samochodowych, pracownicy uzbrojonych straży przemysłowych i członkowie Technicznego Korpusu Pożarnictwa są wynagradzani według odrębnych przepisów. Sprzątaczki wynagradzane według powierzchni sprzątanej, stanowiącej podstawę ustalenia stawki jednostkowej za m² powierzchni sprzątanej - są wynagradzane według stawki podstawowej, którą określi Przewodniczący Komitetu Pracy i Płac.

§  16.

1. Oprócz uposażenia ustalonego w tabeli stanowisk pracownicy ministerstw mogą otrzymywać:

1) dodatki za znajomość języków obcych, przysługujące na podstawie obowiązujących odrębnych przepisów;

2) z zastrzeżeniem przepisu § 19 ust. 3, należności i świadczenia, wynikające z przywilejów szczególnych, określonych odrębnymi przepisami (Karty: "Górnika", "Hutnika", "Stoczniowca", "Energetyka", "Kolejarza", "Skalnika"), z tym że należności z tego tytułu utrzymuje się w wysokości kwotowej przysługującej w dniu wejścia w życie rozporządzenia pracownikom już zatrudnionym; pracownikom przenoszonym służbowo do pracy w ministerstwach, w których pracownicy posiadają uprawnienia do należności i świadczeń z wymienionych kart - te należności i świadczenia przysługują w wysokości kwotowej przysługującej im w dniu przeniesienia;

3) dodatek za dyżury nocne ustalony odrębnymi przepisami dla cenzorów Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk;

4) dodatki specjalne inspektorów technicznych zatrudnionych w Wyższym Urzędzie Górniczym, ustalone odrębnymi przepisami;

5) umundurowanie oraz odzież ochronną i roboczą, przysługujące według norm określonych w obowiązujących odrębnych przepisach.

2. Dodatkowe wynagrodzenia maszynistek zatrudnionych w hali maszyn, wynagrodzenia funkcyjne dla rewidentów oraz premię dla pracowników Centralnego Rejestru Skazanych i Wydziału Statystycznego w Ministerstwie Sprawiedliwości określają odrębne przepisy.

3. 8 Rzemieślnicy wykwalifikowani mogą otrzymywać za terminowe i należyte jakościowo wykonywanie zadań premię w wysokości do 10% uposażenia zasadniczego.

§  17.

1. Zaszeregowania pracowników zatrudnionych w ministerstwach w dniu wejścia w życie rozporządzenia dokonuje właściwy minister (kierownik urzędu centralnego) według wytycznych Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac.

2. Właściwy minister (kierownik urzędu centralnego) może w uzasadnionych wypadkach zwolnić pracownika zatrudnionego w ministerstwie w dniu wejścia w życie rozporządzenia od określonych w załączniku nr 3 wymagań w zakresie wykształcenia bądź stażu pracy zawodowej. Zależnie od stażu pracy, wieku lub sytuacji rodzinnej pracownika zwolnienie od wymagań w zakresie wykształcenia może być uwarunkowane uzupełnieniem wykształcenia w ustalonym terminie.

§ 18. Prezes Rady Ministrów może w uzasadnionych wypadkach - na wniosek właściwego ministra (kierownika urzędu centralnego), uzgodniony z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac oraz z Ministrem Finansów - przyznać imiennie pracownikowi zatrudnionemu w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie podlegający opodatkowaniu dodatek wyrównawczy do uposażenia na czas pozostawania na tym samym stanowisku, jeżeli uposażenie przysługujące pracownikowi według przepisów rozporządzenia jest w sposób istotny niższe niż dotychczas przez niego łącznie pobierane wynagrodzenie.

§  19.

1. Znosi się przysługujące dotychczas pracownikom ministerstw dodatki uzasadnione specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby oraz wszelkie inne dotychczasowe dodatki oprócz dodatków wymienionych w § 16.

2. Pracownikom ministerstw nie przysługują również:

1) dodatek pobierany dotychczas w myśl uchwały nr 103 Rady Ministrów z dnia 16 marca 1963 r. w sprawie podwyżki wynagrodzeń za pracę najniżej zarabiających pracowników przedsiębiorstw, instytucji i urzędów oraz obniżenia skali podatku od wynagrodzeń (Monitor Polski Nr 25, poz. 124),

2) dodatek określony w uchwale nr 301 Rady Ministrów z dnia 14 września 1963 r. w sprawie wprowadzenia przejściowego dodatku kwartalnego dla pracujących.

3. Pracownicy ministerstw nie mogą pobierać deputatów w naturze lub ekwiwalencie pieniężnym.

§ 20. Rozporządzenie nie dotyczy:

1) pracowników polskich placówek za granicą,

2) pracowników zatrudnionych w Głównej Komisji Arbitrażowej i resortowych komisjach arbitrażowych,

3) pracowników zatrudnionych w Głównym Urzędzie Ceł,

4) pracowników zatrudnionych w Komitecie do Spraw Radia i Telewizji "Polskie Radio i Telewizja",

5) zatrudnionych w ministerstwach pracowników służb specjalistycznych, których wynagrodzenie określają odrębne przepisy.

§ 21. W odniesieniu do pracowników ministerstw tracą moc wszelkie przepisy dotychczasowe w przedmiotach uregulowanych rozporządzeniem, a w szczególności:

1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 lutego 1949 r. w sprawie ustalenia stanowisk służbowych i zaszeregowania do grup uposażenia pracowników państwowych, podlegających ustawie o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. Nr 14, poz. 92 z późniejszymi zmianami).

2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 lutego 1949 r. w sprawie dodatków funkcyjnych i służbowych dla pracowników państwowych (Dz. U. Nr 14, poz. 94 z późniejszymi zmianami),

3) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 marca 1953 r. w sprawie zaszeregowania niektórych stanowisk służbowych do grup uposażenia zasadniczego oraz stawek dodatków funkcyjnych lub służbowych (Dz. U. Nr 19, poz. 75),

4) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 kwietnia 1956 r. w sprawie uposażenia pracowników zatrudnionych w ministerstwach i urzędach centralnych (Dz. U. Nr 10, poz. 54),

5) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 maja 1956 r. w sprawie uposażenia pracowników zatrudnionych w Ministerstwie Kolei (Dz. U. Nr 13, poz. 64),

6) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 sierpnia 1960 r. w sprawie uposażenia nauczycieli zatrudnionych w Ministerstwie Oświaty na stanowiskach wymagających kwalifikacji nauczycielskich (Dz. U. Nr 38, poz. 227),

7) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 lipca 1961 r. w sprawie uposażenia nauczycieli zatrudnionych w Ministerstwie Rolnictwa na stanowiskach wymagających kwalifikacji nauczycielskich (Dz. U. Nr 34, poz. 168),

8) uchwała Rady Ministrów z dnia 19 lutego 1949 r. w sprawie ryczałtowego wynagrodzenia pracowników państwowych i samorządowych (Monitor Polski Nr A-13, poz. 152 z późniejszymi zmianami),

9) uchwała nr 100 Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1953 r. w sprawie przyznawania niektórym kategoriom pracowników państwowych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby (Monitor Polski Nr A-10, poz. 139 z późniejszymi zmianami),

10) uchwała nr 351 Prezydium Rządu z dnia 29 maja 1954 r. w sprawie dodatku specjalnego dla pracowników nadzoru pedagogicznego,

11) uchwała nr 41 Prezydium Rządu z dnia 15 stycznia 1955 r. w sprawie indywidualnych uposażeń ryczałtowych dla wybitnych specjalistów, zatrudnionych w niektórych działach centralnej administracji państwowej, w zarządzie państwowych przedsiębiorstw gospodarczych oraz w instytutach naukowo-badawczych,

12) uchwała nr 111 Prezydium Rządu z dnia 5 marca 1956 r. w sprawie zasad wynagradzania niektórych rzemieślników (Monitor Polski Nr 22, poz. 279 z późniejszymi zmianami),

13) § 5 uchwały nr 191 Rady Ministrów z dnia 16 kwietnia 1956 r. w sprawie niektórych dodatków uzasadnionych specjalnymi kwalifikacjami i warunkami służby oraz nagród przyznawanych pracownikom ministerstw i urzędów centralnych (Monitor Polski Nr 33, poz. 410),

14) uchwała nr 127 Rady Ministrów z dnia 3 maja 1958 r. w sprawie stałego dodatku do uposażenia niektórych pracowników urzędów kontroli prasy, publikacji i widowisk (Monitor Polski Nr 36, poz. 200),

15) zarządzenie Prezesa Państwowej Komisji Etatów z dnia 9 czerwca 1956 r. w sprawie zasad wynagradzania dozorców i strażników (Monitor Polski Nr 53, poz. 587).

§ 22. Wykonanie rozporządzenia porucza się Prezesowi Rady Ministrów, Przewodniczącemu Komitetu Pracy i Płac, Ministrowi Finansów oraz wszystkim ministrom (kierownikom urzędów centralnych).

§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1964 r.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr 1. ⁹

TABELA STANOWISK, UPOSAŻEŃ ZASADNICZYCH ORAZ DODATKÓW SPECJALNYCH PRACOWNIKÓW MINISTERSTW (URZĘDÓW CENTRALNYCH)

Lp.	Stanowisko	Uposażenie zasadnicze		Stawka dodatku specjalnego w komórkach działalności:
		szczebel	kwota zł	podstawowej	pomocniczej
1	2	3	4	5	6
1	Dyrektor departamentu (biura,	A	6.000	6-1	8-4
	gabinetu, zespołu), doradca Prezesa	B	5.500
	Rady Ministrów, wiceprezesa Rady	C	5.000
	Ministrów^*)	D	4.600
2	Wicedyrektor departamentu (biura, gabinetu, zespołu), doradca ministra (przewodniczącego, prezesa)^*),	A	5.200	7-2	9-5
	główny specjalista poza	B	4.800
	departamentem (biurem, gabinetem,	C	4.500
	zespołem)^*)	D	4.200
3	Naczelnik samodzielnego wydziału,	A	5.000	8-3	10-6
	główny specjalista w departamencie	B	4.600
	(biurze, gabinecie, zespole)^*)	C	4.300
		D	4.000
4	Naczelnik wydziału, starszy	A	4.600	10-4	12-7
	specjalista^*), starszy radca prawny	B	4.300
		C	4.000
		D	3.800
5	Specjalista, radca prawny	A	4.400	12-5	-
		B	4.100
		C	3.850
		D	3.600
6	Starszy radca, starszy inspektor	A	4.200	16-6	do 8
		B	3.900
		C	3.650
		D	3.400
		E	3.200
7	Radca, inspektor, starszy referent	A	3.500	do 11
	prawny, starszy statystyk	B	3.200
		C	2.950
		D	2.700
		E	2.500
8	Referent prawny, starszy referent, statystyk, sekretarka ministra	A	3.100	do 12
	(podsekretarza stanu,	B	2.850
	przewodniczącego, prezesa), starszy	C	2.600
	księgowy, kierownik hali maszyn,	D	2.400
	kierownik kancelarii	E	2.200
9	Sekretarka dyrektora departamentu	A	2.800	do 13
	(biura, gabinetu, zespołu), starszy	B	2.600
	magazynier, księgowy, intendent	C	2.400
		D	2.200
		E	2.000
10	Starsza maszynistka poza halą	A	2.700	do 14
	maszyn, kierownik centrali	B	2.450
	telefonicznej	C	2.200
		D	2.000
		E	1.800
11	Referent, magazynier	A	2.400	do 15
		B	2.200
		C	2.000
		D	1.850
		E	1.700
12	Maszynistka poza halą maszyn,	A	2.200	do 15
	archiwista, starsza telefonistka	B	2.000
		C	1.800
		D	1.600
13	Maszynistka w hali maszyn	A	2.000	-
		B	1.800
		C	1.600
		D	1.400
14	Telefonistka	A	1.850	-
		B	1.700
		C	1.550
		D	1.400
15	Stażysta z wykształceniem			-
	- wyższym	-	1.800-2.400
	- średnim	-	1.300-1.600

^*) tylko w działalności podstawowej

Pracownicy obsługi

Lp.	Stanowisko	Uposażenie zasadnicze
		szczebel	kwota zł
1	2	3	4
1	Rzemieślnik - specjalista	A	3.700
		B	3.450
		C	3.200
		D	3.000
		E	2.800
2	Rzemieślnik wykwalifikowany, palacz c.o.	A	2.900
		B	2.650
		C	2.400
		D	2.200
3	Starszy woźny^**), robotnik gospodarczy	A	2.000
		B	1.800
		C	1.650
		D	1.500
4	Woźny, dźwigowy, szatniarz, starszy portier	A	1.650
		B	1.500
		C	1.400
		D	1.300
5	Portier, sprzątaczka w systemie czasowym, goniec	A	1.500
		B	1.400
		C	1.300
		D	1.200

**) przy powierzaniu czynności o charakterze specjalnym może być przyznany dodatek specjalny według stawek 16 do 15.

ZAŁĄCZNIK Nr 2. ¹⁰

TABELA STAWEK DODATKÓW SPECJALNYCH

Stawka	Kwota w złotych
1	4.500
2	4.000
3	3.500
4	3.000
5	2.600
6	2.200
7	1.900
8	1.650
9	1.400
10	1.200
11	1.000
12	800
13	650
14	500
15	350
16	200

ZAŁĄCZNIK Nr 3. ¹¹

TABELA KWALIFIKACJI W ZAKRESIE WYKSZTAŁCENIA I STAŻU PRACY ZAWODOWEJ PRACOWNIKÓW MINISTERSTW (URZĘDÓW CENTRALNYCH)

Lp.	Stanowisko	Wykształcenie	Liczba lat pracy zawodowej
1	2	3	4
1	Dyrektor departamentu (biura, gabinetu, zespołu)^*), doradca Prezesa Rady Ministrów, doradca wiceprezesa Rady Ministrów, doradca ministra (przewodniczącego, prezesa), główny specjalista, wicedyrektor departamentu (biura, gabinetu, zespołu)^*)	wyższe	8
2	Naczelnik samodzielnego wydziału^*), naczelnik wydziału^*), starszy specjalista, starszy radca prawny	wyższe	7
3	Specjalista, radca prawny	wyższe	6
4	Starszy radca, starszy inspektor	wyższe	5
		średnie	10
5	Starszy referent prawny	wyższe	3
6	Radca, inspektor, starszy statystyk	wyższe	2
		średnie	6
7	Referent prawny	wyższe	po ukończeniu wstępnego stażu pracy
8	Starszy referent, statystyk, sekretarka ministra (podsekretarza stanu, przewodniczącego, prezesa)	wyższe	po ukończeniu wstępnego stażu pracy
		średnie	3
9	Kierownik hali maszyn, kierownik kancelarii, starszy magazynier, intendent, kierownik centrali technicznej	średnie	1
10	Sekretarka dyrektora departamentu (biura, gabinetu, zespołu), referent, księgowy, starsza telefonistka, archiwista, magazynier	średnie	po ukończeniu wstępnego stażu pracy
11	Starsza maszynistka poza halą maszyn	pisanie bezbłędne z szybkością ponad 300 uderzeń na minutę
12	Maszynistka poza halą maszyn	pisanie bezbłędne z szybkością ponad 230 uderzeń na minutę
13	Przez rzemieślników wykwalifikowanych rozumieć należy pracowników, którzy zdobyli kwalifikacje zawodowe w drodze szkolenia zawodowego lub co najmniej 6-letniej praktyki i wykazują się umiejętnością wykonywania prac na poziomie wymaganym od robotników co najmniej 7 kategorii taryfikatorów branżowych, a specjalności na poziomie wymaganym od robotników 8-9 kategorii taryfikatorów branżowych.

^*) W departamentach działalności pomocniczej wykształcenie wyższe może być zastąpione średnim przy równoczesnym wydłużeniu wymaganego stażu pracy o 4 lata.

¹ Z dniem 18 marca 1969 r. znosi się wymóg uzgodnienia lub porozumienia z Ministrem Finansów przewidziany w § 2 ust. 2 nin. rozporządzenia zgodnie z § 2 pkt 3 rozporzadzenia z dnia 14 marca 1969 r. w sprawie uproszczenia trybu działalności naczelnych i centralnych organów administracji (Dz.U.69.7.59).

- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1972 r. (Dz.U.72.55.369) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1973 r.

² § 4 ust. 1:

- zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 8 maja 1969 r. w sprawie usprawnienia pracy resortów przy wykonywaniu przepisów niektórych rozporządzeń (Dz.U.69.14.101) z dniem 16 maja 1969 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1972 r. (Dz.U.72.55.369) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1973 r.

³ § 8 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1972 r. (Dz.U.72.55.369) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1973 r.

⁴ § 9 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1972 r. (Dz.U.72.55.369) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1973 r.

⁵ § 10 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1972 r. (Dz.U.72.55.369) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1973 r.

⁶ § 13 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 6 lit. a) rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1972 r. (Dz.U.72.55.369) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1973 r.

⁷ § 13 ust. 2a dodany przez § 1 pkt 6 lit. b) rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1972 r. (Dz.U.72.55.369) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1973 r.

⁸ § 16 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1972 r. (Dz.U.72.55.369) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1973 r.

⁹ Załącznik nr 1:

-zmieniony przez § 1 zarządzenia Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 20 sierpnia 1971 r. w sprawie uzupełnienia tabeli stanowisk, uposażeń zasadniczych i dodatków specjalnych pracowników ministerstw i urzędów centralnych (M.P.71.46.302) z dniem 1 września 1971 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 8rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1972 r. (Dz.U.72.55.369) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1973 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1973 r. w sprawie zmiany uposażenia zasadniczego dla niektórych pracowników zatrudnionych na stanowiskach stażystów (Dz.U.73.51.288) z dniem 31 grudnia 1973 r.

¹⁰ Załącznik nr 2 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1972 r. (Dz.U.72.55.369) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1973 r.

¹¹ Załącznik nr 3 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1972 r. (Dz.U.72.55.369) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1973 r.