§ 2. - Ustalenie ramowych zasad kształtowania wynagrodzeń oraz minimalnej kwoty zryczałtowanego podatku od wzrostu wynagrodzeń.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1994.17.59
Akt utracił moc Wersja od: 1 stycznia 1994 r.
§ 2.
1.
Podstawę ustalenia limitu przeciętnego wynagrodzenia w pierwszym kwartale 1994 r. stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za 1993 r., obliczone jako iloraz kwoty wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności, przeciętnego miesięcznego zatrudnienia i liczby miesięcy w 1993 r.2.
Limit przeciętnego wynagrodzenia dla każdego miesiąca pierwszego kwartału 1994 r. stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za 1993 r., obliczone zgodnie z ust. 1, powiększone o 6% tego wynagrodzenia.3.
Limit przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2, w pierwszym kwartale 1994 r. może być powiększony o kwotę wynikającą z pomnożenia przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za 1993 r., obliczonego zgodnie z ust. 1, przez procentowy wskaźnik kwoty przyrostu wyniku finansowego brutto w pierwszym kwartale 1994 r., ustalonego w odniesieniu do analogicznego okresu pierwszego kwartału 1993 r. w stosunku do kwoty wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności za 1993 r. Maksymalny przyrost limitu przeciętnego wynagrodzenia z tytułu poprawy wyniku finansowego brutto nie może przekroczyć 8%.4.
Dla ustalenia przekroczenia limitu, o którym mowa w ust. 2 i 3, należy przyjąć wynagrodzenia obciążające koszty całokształtu działalności pierwszego kwartału 1994 r., podzielone przez przeciętne miesięczne zatrudnienie w pierwszym kwartale 1994 r.5.
Podatnicy, którzy zwiększają limit przeciętnego wynagrodzenia z tytułu poprawy wyniku finansowego brutto zgodnie z ust. 3, odprowadzają zryczałtowany podatek stanowiący iloczyn przeciętnego miesięcznego zatrudnienia w pierwszym kwartale 1994 r. oraz różnicy pomiędzy przeciętnym wynagrodzeniem w pierwszym kwartale 1994 r., o którym mowa w ust. 4, a limitem przeciętnego wynagrodzenia obliczonym zgodnie z ust. 2.6.
Kwotę wynagrodzeń obciążających koszty całokształtu działalności w 1993 r. i w pierwszym kwartale 1994 r. ustala się zgodnie z art. 2 ust. 1-5 ustawy oraz pomniejsza o wypłaty nagród jubileuszowych i odpraw emerytalnych naliczanych na podstawie zasad określonych w odrębnych przepisach, obowiązujących przed dniem 30 czerwca 1992 r.7.
Do ustalenia przeciętnego miesięcznego zatrudnienia w 1993 r. i w pierwszym kwartale 1994 r. przyjmuje się osoby zatrudnione na podstawie stosunku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy oraz osoby zatrudnione w niepełnym wymiarze czasu pracy po przeliczeniu na zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, z uwzględnieniem ust. 8-10.8.
Przyjęty przez podatnika w pierwszym miesiącu okresu podatkowego sposób ustalania przeciętnego zatrudnienia według jednej z metod określonych przepisami Głównego Urzędu Statystycznego obowiązuje dla celów obliczania zryczałtowanego podatku przez cały pierwszy kwartał 1994 r.9.
Przeciętne zatrudnienie ustalone zgodnie z ust. 7 i 8 po przeliczeniu na pełne etaty pomniejsza się o:1)
osoby, których wynagrodzenia nie zostały zaliczone do wynagrodzeń na podstawie przepisu art. 2 ust. 4 i 5 ustawy,2)
osoby, których wynagrodzenia są finansowane z Funduszu Pracy, z tym że podatnicy, którzy nie otrzymają pełnej refundacji wynagrodzeń, mogą pomniejszyć liczbę zatrudnionych pracowników o liczbę osób, których wynagrodzenia podlegają refundacji (w przeliczeniu na pełne etaty w stosunku do nominalnego czasu obowiązującego dla danej grupy pracowników) w wysokości odpowiadającej udziałowi wynagrodzeń refundowanych z Funduszu Pracy do ogólnej kwoty wynagrodzeń wypłaconych tym pracownikom w pierwszym kwartale 1994 r.,3)
osoby przebywające nieprzerwanie na urlopie bezpłatnym w okresie dłuższym niż 14 dni w miesiącu.10.
Przeciętne zatrudnienie ustalone zgodnie z ust. 7-9 powiększa się o przeciętne zatrudnienie osób wykonujących pracę nakładczą. Przeciętne zatrudnienie tych osób ustala się dzieląc sumę ich wynagrodzeń przez przeciętne wynagrodzenie pracowników podatnika bez wypłat nagród i premii z zysku. Tak ustalona liczba zatrudnionych w systemie pracy nakładczej nie może być większa od liczby osób faktycznie zatrudnionych w tym systemie.