Ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1996.52.233

Akt jednorazowy

Wersja od: 7 maja 1996 r.

UCHWAŁA

TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

z dnia 16 kwietnia 1996 r.

w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej.

Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie:

przewodniczący: A. Zoll - prezes Trybunału Konstytucyjnego,

sędziowie Trybunału Konstytucyjnego: Z. Czeszejko-Sochacki, T. Dybowski, L. Garlicki, S. Jaworski, K. Kolasiński, W. Łączkowski, F. Rymarz (sprawozdawca), J. Skórzewska-Łosiak, W. Sokolewicz, J. Trzciński, B. Wierzbowski,

po rozpoznaniu na posiedzeniach w dniach 3 i 16 kwietnia 1996 r. w trybie art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470, z 1993 r. Nr 47, poz. 213, z 1994 r. Nr 122, poz. 593 i z 1995 r. Nr 13, poz. 59) wniosku Prokuratora Generalnego o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej, poprzez wyjaśnienie:

"czy normy obszarowe określone w powołanym wyżej przepisie służyły wyłącznie do oznaczania tych nieruchomości ziemskich, które podlegają przymusowemu przejęciu na własność Skarbu Państwa z przeznaczeniem na cele reformy rolnej, czy też jednocześnie wyznaczały górną granicę ogólnej powierzchni nieruchomości rolnych na przyszłość",

ustalił:

Normy obszarowe określone w art. 2 ust. 1 lit. e) dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r. Nr 3, poz. 13, z 1957 r. Nr 39, poz. 172 i z 1968 r. Nr 3, poz. 6) dotyczyły wyłącznie tych nieruchomości ziemskich, które z dniem wejścia w życie dekretu przechodziły z mocy prawa na własność Skarbu Państwa; normy te nie wyznaczały górnej granicy ogólnej powierzchni nieruchomości rolnych na przyszłość.