Ustalenie kaucji zarobkowych pośredników pracy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.50.511

Akt utracił moc

Wersja od: 18 czerwca 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I OPIEKA SPOŁECZNEJ

z dnia 28 maja 1924 r.

w przedmiocie ustalenia kaucji zarobkowych pośredników pracy.

Na mocy art. 6 (ustąp 1) i 22 ustawy z dnia 21 października 1921 r. o zarobkowem pośrednictwie pracy (Dz. U. R. P. № 88, poz. 647), oraz § 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 marca 1922 r. o przekazaniu Ministrowi Pracy i Opieki Społecznej zarządu spraw pracy i opieki społecznej na obszarze b. dzielnicy pruskiej (Dz. U. R. P. № 21, poz. 168), zarządza się co następuje;

§ 1. Kaucja zarobkowych pośredników pracy wynosi:

a) dla pośredników, trudniących się pośrednictwem pracy dla jednej kategorji pracowników 150 złotych,

b) dla pośredników, trudniących się pośrednictwem pracy dla dwóch lub więcej kategorji pracowników 300 złotych.

§ 2. Zarobkowi pośrednicy pracy, którzy złożyli kaucję według norm, ustalonych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 28 listopada 1923 r. w przedmiocie zmian w rozporządzeniu z dnia 30 stycznia 1922 r. do ustawy o zarobkowem pośrednictwie pracy (Dz. U. R. P. № 126, poz. 1031), winni w ciągu 3 miesięcy od dnia Wejścia w życie niniejszego rozporządzenia złożyć we właściwym urzędzie wojewódzkim kwit Kasy Skarbowej o złożeniu kwoty, uzupełniającej kaucję do norm, ustalonych rozporządzeniem niniejszem.

§ 3. Zarobkowe biura pośrednictwa pracy, których właściciele nie zastosują się do przepisu powyższego § 2-go, ulegną likwidacji w terminie, oznaczonym przez Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej.

§ 4. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.