Ustalanie prawa do renty inwalidzkiej rolniczej oraz zgłaszanie i ustalanie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy rolniczej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1991.103.449

Akt utracił moc
Wersja od: 2 maja 2004 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ROLNICTWA I GOSPODARKI ŻYWNOŚCIOWEJ
z dnia 21 października 1991 r.
w sprawie ustalania prawa do renty inwalidzkiej rolniczej oraz zgłaszania i ustalania okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy rolniczej. *

Na podstawie art. 23 i art. 45 ust. 5 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1991 r. Nr 7, poz. 24 i Nr 45, poz. 199) zarządza się, co następuje:
Ilekroć w przepisach rozporządzenia jest mowa bez bliższego określenia o zdolności lub niezdolności do pracy, rozumie się przez to zdolność lub niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym.
Przy ustalaniu długotrwałej niezdolności do pracy uwzględnia się:
1)
sprawność psychofizyczną organizmu, stopień przystosowania organizmu do ubytków anatomicznych, kalectwa oraz skutków choroby,
2)
charakter i przebieg procesów chorobowych oraz ich wpływ na stan czynnościowy organizmu, a w sprawach o ustalenie prawa do renty inwalidzkiej rolniczej, z tytułu wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej - także ich związek z tym wypadkiem lub tą chorobą,
3)
możliwość przywrócenia zdolności do pracy w gospodarstwie rolnym przez leczenie i rehabilitację oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, protezy i środki pomocnicze,
4)
rodzaj i zakres prac dotychczas wykonywanych przez zainteresowanego w gospodarstwie rolnym.
1.
Za datę powstania niezdolności do pracy uważa się dzień, w którym stan zdrowia zainteresowanego uległ pogorszeniu w stopniu uzasadniającym przeciwwskazania do osobistego wykonywania niezbędnych prac w danym gospodarstwie rolnym.
2.
Jeżeli pogorszenie stanu zdrowia określone w ust. 1 następowało w ciągu pewnego okresu, za datę powstania niezdolności do pracy uważa się ostatni dzień tego okresu.
3.
W innych przypadkach niż wymienione w ust. 1 lub 2 przyjmuje się datę podaną na wniosku o rentę inwalidzką rolniczą.
Nie ustala się długotrwałej niezdolności do pracy przed upływem 6 miesięcy od daty określonej w myśl § 3, chyba że stan zdrowia zainteresowanego wskazuje, że niezdolność ta trwać będzie nieprzerwanie ponad 6 miesięcy.
1.
Ustalając długotrwałą niezdolność do pracy, stwierdza się, na żądanie Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, zwanej dalej "Kasą", okoliczności związane z powstaniem i charakterem tej niezdolności, mające wpływ na prawo do renty inwalidzkiej rolniczej.
2.
Jeżeli długotrwała niezdolność do pracy jest związana z inwalidztwem I grupy, ustalając tę niezdolność stwierdza się inwalidztwo I grupy. Przepis § 4 stosuje się odpowiednio.
3.
Jeżeli zainteresowany nie osiągnął jeszcze wieku o 5 lat niższego od wieku emerytalnego i nie został zaliczony do I grupy inwalidów, ustalając długotrwałą niezdolność do pracy określa się także przy uwzględnieniu rokowania co do stanu zdrowia zainteresowanego i możliwości odzyskania przez niego zdolności do pracy:
1)
długość okresu nie przekraczającego 10 lat, po którego upływie należy przeprowadzić badania kontrolne,
2)
wskazania co do konieczności dalszego leczenia lub rehabilitacji w celu przywrócenia zdolności do pracy.
1.
Rentę inwalidzką rolniczą jako rentę okresową przyznaje się na okres trwający do końca miesiąca, w którym przypada termin badania kontrolnego (§ 5 ust. 3), z zastrzeżeniem skrócenia tego okresu w przypadku objęcia uprawnionego innym ubezpieczeniem społecznym.
2.
Okres, o którym mowa w ust. 1, przedłuża się odpowiednio, jeżeli w wyniku badania kontrolnego ustalono, że uprawniony jest nadal niezdolny do pracy, chyba że są spełnione warunki do przyznania renty inwalidzkiej rolniczej jako renty stałej.
3.
Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli uprawniony przestał podlegać innemu ubezpieczeniu społecznemu nie nabywając prawa do emerytury lub renty z tego ubezpieczenia.
1.
Uprawnionego do renty inwalidzkiej rolniczej jako renty okresowej kieruje się z urzędu na badania kontrolne.
2.
Jeżeli uprawniony został objęty innym ubezpieczeniem społecznym, kieruje się go na badania kontrolne w związku ze sprawą o przedłużenie okresu pobierania renty, chyba że nie upłynął jeszcze termin ustalony zgodnie z § 5 ust. 3.
W badaniu kontrolnym stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące ustalenia długotrwałej niezdolności do pracy.
1.
Niezwłocznie po przyjęciu zgłoszenia wypadku lub otrzymania wiadomości o wypadku w inny sposób, Kasa podejmuje postępowanie dowodowe w celu dokładnego wyjaśnienia okoliczności i przyczyn wypadku oraz ustalenia, czy był to wypadek przy pracy rolniczej.
2.
Postępowanie dowodowe obejmuje w szczególności:
1)
przesłuchanie poszkodowanego i świadków, których zeznania mogą przyczynić się do wyjaśnienia przyczyn i okoliczności wypadku,
2)
oględzin miejsca i przedmiotów związanych z wypadkiem,
3)
dowody z opinii biegłych w razie uzasadnionej potrzeby.
3.
W postępowaniu dowodowym bierze się także pod uwagę dokumentację lekarską związaną z wypadkiem oraz zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności poszkodowanego do pracy, wydane na zasadach i w trybie określonych odrębnymi przepisami.
1.
Po wyjaśnieniu okoliczności i przyczyn wypadku, jednak nie później niż w ciągu 14 dni od otrzymania wiadomości o wypadku, Kasa sporządza protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy rolniczej, zwany dalej "protokołem powypadkowym".
2.
Kasa może wezwać zgłaszającego do osobistego stawiennictwa się w celu udziału w sporządzeniu protokołu powypadkowego, chyba że zgłoszenia dokonano na piśmie, a zawarte w nim dane nie budzą wątpliwości.
1.
Protokół powypadkowy powinien zawierać:
1)
imię i nazwisko oraz stanowisko osoby sporządzającej protokół,
2)
imię i nazwisko osoby zgłaszającej wypadek oraz datę zgłoszenia,
3)
dokładne dane osobowe poszkodowanego,
4)
datę wypadku, opis okoliczności wypadku, jego przebieg i przyczyny,
5)
ustalenia lekarza dokonane w oparciu o badania poszkodowanego,
6)
stwierdzenie, czy był to wypadek przy pracy rolniczej,
7)
stwierdzenie, czy zachodzą okoliczności mogące mieć wpływ na ograniczenie prawa do świadczeń przysługujących z tytułu wypadku,
8)
datę sporządzenia protokołu i podpis osoby, która go sporządziła.
2.
Protokół powypadkowy sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, z których jeden doręcza się poszkodowanemu lub członkowi jego rodziny łącznie z decyzją ustalającą prawo do świadczenia z ubezpieczenia społecznego rolników lub odmawiającą prawa do takiego świadczenia, a drugi przechowuje się w aktach sprawy.
Zachowują moc czynności w sprawach określonych w rozporządzeniu, dokonane przed dniem jego wejścia w życie na podstawie dotychczasowych przepisów. Skutki prawne tych czynności ustala się przy uwzględnieniu przepisów rozporządzenia.
W sprawach nie uregulowanych w rozporządzeniu stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące ustalania inwalidztwa i przeprowadzania badań kontrolnych w związku z ustaleniem uprawnień do pracowniczej renty inwalidzkiej.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1992 r.
* Z dniem 2 maja 2004 r. nin. rozporządzenie traci moc w części wydanej na podstawie art. 23 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U.98.7.5), w związku z uchyleniem tego przepisu przez art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o ubezpieczniu społecznym rolników oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U.04.91.873).