Rozdział 9 - Przepisy przejściowe - Usługi zaufania oraz identyfikacja elektroniczna.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2024.422 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 20 marca 2024 r.

Rozdział  9

Przepisy przejściowe

Bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu w rozumieniu ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 262, z 2014 r. poz. 1662 oraz z 2015 r. poz. 1893) jest kwalifikowanym podpisem elektronicznym w rozumieniu niniejszej ustawy.

1. 
Zaświadczenia certyfikacyjne, poświadczenia elektroniczne i certyfikaty wydane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym zachowują ważność przez okres w nich wskazany, o ile nie zostaną unieważnione.
2. 
Do zaświadczeń certyfikacyjnych, poświadczeń elektronicznych i certyfikatów, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące certyfikatów krajowych dostawców usług zaufania oraz narodowego centrum certyfikacji.
1. 
Rejestr kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne, o którym mowa w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, staje się rejestrem dostawców usług zaufania w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. 
Usługę znakowania czasem, o której mowa w art. 3 pkt 16 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, wpisaną do rejestru, o którym mowa w art. 23 ust. 1 tej ustawy, uznaje się za usługę elektronicznego znacznika czasu.
3. 
Elektroniczny znacznik czasu, o którym mowa w ust. 2, wywołuje skutki prawne określone w art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym.

Upoważnienie udzielone Narodowemu Bankowi Polskiemu przez ministra właściwego do spraw gospodarki na podstawie art. 23 ust. 5 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym zachowuje moc do chwili odwołania przez ministra właściwego do spraw informatyzacji.

1. 
Postępowania wszczęte i prowadzone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy przed ministrem właściwym do spraw gospodarki w sprawach, w których właściwy na mocy przepisów niniejszej ustawy staje się minister właściwy do spraw informatyzacji, są prowadzone na podstawie przepisów dotychczasowych przez ministra właściwego do spraw informatyzacji.
2. 
Minister właściwy do spraw gospodarki, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, przekaże ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji dokumentację w zakresie przejętych przez niego spraw.
3. 
Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stroną udzielonych upoważnień lub umów zawartych przez ministra właściwego do spraw gospodarki w zakresie spraw przekazanych na podstawie niniejszej ustawy staje się minister właściwy do spraw informatyzacji.

Banki wykonujące czynności, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 6a ustawy zmienianej w art. 64, w brzmieniu dotychczasowym, są obowiązane dostosować statuty do przepisów ustawy zmienianej w art. 64, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

1. 
Do dnia 1 lipca 2018 r. do składania zaawansowanych podpisów elektronicznych lub zaawansowanych pieczęci elektronicznych można stosować funkcję skrótu SHA-1, chyba że wymagania techniczne wynikające z aktów wykonawczych wydanych na podstawie rozporządzenia 910/2014 wyłączą możliwość stosowania tej funkcji skrótu.
2. 
Dostawcy usług zaufania, producenci oprogramowania oraz podmioty publiczne obowiązani są do odpowiedniego dostosowania oprogramowania oraz systemów teleinformatycznych do zmian i terminu określonych w ust. 1.

Do umów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 13 ust. 4, jednak nie dłużej niż 3 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Prezes Rady Ministrów dokona, w drodze rozporządzenia, przeniesienia planowanych dochodów i wydatków budżetowych, w tym wynagrodzeń oraz limitów zatrudnienia, między częścią budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw gospodarki, a częścią, której dysponentem jest minister właściwy do spraw informatyzacji, z zachowaniem przeznaczenia środków publicznych wynikających z ustawy budżetowej.