USA-Polska. Traktat Ekstradycyjny. Warszawa.1927.11.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.45.372

Akt utracił moc
Wersja od: 6 czerwca 1936 r.

TRAKTAT EKSTRADYCYJNY
między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonemi Ameryki,
podpisany w Warszawie dnia 22 listopada 1927 roku.

(Ratyfikowany zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1929 roku - Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 230).

W IMIENIU RZECZPOSPOLIEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

Wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego drugiego listopada tysiąc dziewięćset dwudziestego siódmego roku, podpisany został w Warszawie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki Traktat Ekstradycyjny wraz z dołączonym do niego Protokółem o następującym brzmieniu dosłownem:

TRAKTAT EKSTRADYCYJNY

między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonemi Ameryki.

RZECZPOSPOLITA POLSKA

I

STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI,

pragnąc wzajemnie udzielać wymiarowi sprawiedliwości poparcia, postanowiły zawrzeć Traktat celem wzajemnego wydawania przestępców, uchylających się przed wymiarem sprawiedliwości, i mianowały w tym celu swymi Pełnomocnikami: (pominięto),

KTÓRZY, po zakomunikowaniu sobie wzajemnie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i należyte co do formy, zgodzili się na następujące artykuły:

Postanowionem zostało, że Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Stanów Zjednoczonych Ameryki wydawać będą w ręce sprawiedliwości, na żądanie dokonane w należytej formie, według przepisów niniejszego Traktatu, każdą osobę, która będzie obwiniona lub skazana za jedno z przestępstw, wyszczególnionych w artykule II niniejszego Traktatu, popełnione w granicach jurysdykcji jednej z Wysokich Umawiających się stron, jeżeli osoba ta schroni się lub odnaleziona zostanie na terytorjum drugiej Wysokiej Umawiającej się Strony, z tem zastrzeżeniem, że wydanie nastąpi jedynie w razie takiego udowodnienia przestępstwa, jakie wedle praw tej miejscowości, w której osoba zbiegła lub w ten sposób obwiniona odnalezioną zostanie, usprawiedliwiałoby jej zaaresztowanie i stawienie przed sąd, gdyby przestępstwo w tejże miejscowości było popełnione.

Stosownie do postanowień niniejszego Traktatu wydawane będą osoby obwinione lub skazane za następujące przestępstwa:

1.
morderstwo, przez które rozumie się ojco- i matkobójstwo, skrytobójstwo, zabójstwo (o ile działano rozmyślnie), trucicielstwo, dzieciobójstwo;
2.
usiłowanie popełnienia morderstwa;
3.
podpalenie;
4.
umyślne bezprawne zniszczenie lub uszkodzenie toru lub urządzeń kolejowych, powodujące niebezpieczeństwo dla życia ludzkiego;
5.
przestępstwa popełnione na morzu:
a)
piraterja (rozbójnictwo morskie);
b)
bezprawne zatopienie lub zniszczenie statku na morzu, lub usiłowanie popełnienia takich czynów;
c)
bunt lub spisek dwu lub więcej członków załogi lub innych osób, znajdujących się na pokładzie statku na pełnem morzu celem przeciwstawienia się władzy kapitana lub dowódcy statku celem opanowania statku podstępem lub gwałtem;
d)
napad, dokonany na pokładzie statku, znajdującego się na pełnym morzu, z zamiarem wyrządzenia uszkodzenia cielesnego;
6.
włamanie się lub gwałtowne wtargnięcie do cudzego mieszkania w porze nocnej z zamiarem popełnienia tam jakiegoś przestępstwa;
7.
rozbój (rabunek), pojęty jako zabranie bezprawne drugiej osobie pieniędzy lub innych rzeczy ruchomych drogą gwałtu lub zastraszenia;
8.
podrabianie, fałszowanie lub przeistaczanie pieniędzy, bądź to monet, bądź to pieniędzy papierowych, albo papierów lub kuponów długu publicznego, wydawanych przez władze publiczne (państwowe, stanowe, prowincjonalne, terytorjalne, lokalne lub municypalne), banknotów i innych dowodów kredytu publicznego, podrabianie menniczych form (matryc), tudzież wprowadzanie w obieg, lub świadome korzystanie z przedmiotów powyższych;
9.
podrabianie lub fałszowanie dokumentów oraz wydawanie takich dokumentów podrobionych lub sfałszowanych i następnie korzystanie z nich, jeśli z tego powstała szkoda ponad tysiąc dolarów lub ponad odpowiednią sumę w walucie polskiej;
10.
sprzeniewierzenie (przywłaszczenie) lub malwersacje, popełnione przez publicznych urzędników lub depozytariuszy, o ile wysokość szkody przekracza tysiąc dolarów lub odpowiednią sumę w walucie polskiej;
11.
sprzeniewierzenie(przywłaszczenie), popełnione przez osobę lub osoby, pobierające wynagrodzenie lub płacę albo pozostające w stosunku służbowym, na szkodę ich pracodawców lub przełożonych, o ile przestępstwo w ustawodawstwie obu państw zagrożone jest karą więzienia lub inną karą, dotykającą osoby, a wartość przedmiotu przywłaszczonego przekracza tysiąc dolarów lub odpowiednią sumę w walucie polskiej;
12.
oszustwo lub nadużycie zaufania przez osobę przejmującą depozyty, przez bankiera, agenta, pełnomocnika, egzekutora, administratora, opiekuna (kuratora), dyrektora lub urzędnika spółki lub stowarzyszenia, albo przez inną osobę, która zajmuje stanowisko wymagające zaufania, o ile wysokość szkody w pieniądzach lub w wartości majątku przekracza tysiąc dolarów lub odpowiednią sumę w walucie polskiej;
13.
uzyskanie pieniędzy, walorów lub innego mienia za pomocą fałszywych przedstawień oraz przyjęcie wszelkich pieniędzy, walorów lub innego mienia z wiedzą, że zostały bezprawnie uzyskane, o ile suma pieniędzy lub wartość mienia w ten sposób uzyskanego lub przyjętego przekracza tysiąc dolarów lub odpowiednią sumę w walucie polskiej;
14.
kradzież, jeżeli szkoda wyrządzona przekracza tysiąc dolarów lub odpowiednią sumę w walucie polskej;
15.
krzywoprzysięstwo oraz namawianie do krzywoprzysięstwa, jeżeli na skutek złożenia takich zeznań drugą osobę skazano niewinnie na karę więzienia lub cięższą, albo uwolniono ją niesłusznie od oskarżenia o zbrodnię, albo też w sporze cywilnym orzeczono niesłusznie o roszczeniu ponad tysiąc dolarów lub odpowiednią sumę w walucie polskiej i szkoda w tej wysokości rzeczywiście wynikła;
16.
porwanie osoby nieletniej lub dorosłej, przez co rozumie się uprowadzenie lub zatrzymywanie takiej osoby w celu wymuszenia pieniędzy od niej, od jej rodziny lub innych osób, albo też w innym celu bezprawnym;
17.
przestępstwa przeciwko ustawom w przedmiocie zniesienia niewolnictwa i handlu niewolnikami;
18.
przestępstwa, przedstawiające się jako t. zw. handel kobietami i dziewczętami t. j. werbowanie, uprowadzanie lub uwodzenie osób dla celów nierządu, o ile za takie przestępstwa można wymierzyć karę więzienia co najmniej jednorocznego lub karę cieższą.

Wydanie nastąpi również w wypadkach uczestnictwa w któremkolwiek z powyższych przestępstw, przed faktem lub po fakcie, o ile takie uczestnictwo według ustaw obu Wysokich Umawiających się Stron podlega co najmniej karze więzienia jednorocznego;

19. 1
Przestępstwa na szkodę wierzycieli, związane ze stanem upadłości.

Wydanie nie nastąpi z powodu przestępstw natury politycznej, ani za czyny, będące w związku z takiemi przestępstwami.

Jeżeli przestępstwo należy do wymienionych w art. II L 1 i 2, to fakt, że ono było skierowane przeciw życiu Naczelnika Państwa (Prezydenta) jednej ze Stron Umawiających się lub Naczelnika Państwa obcego, albo przeciw życiu członka rodziny tych osób, nie będzie uważany za wystarczający do przyjęcia, iż przestępstwo było natury politycznej lub czynem będącym w związku z przestępstwem politycznem.

Osoba wydana będzie odpowiadać tylko za przestępstwa, za jakie ją wydano. Nie będzie to miało jednak zastosowania, jeśli osoba wydana zaniedba opuścić terytorjum Strony, której ją wydano, w ciągu trzech miesięcy od dnia, kiedy albo wykonano na niej karę z powodu przestępstwa, za które ją wydano, albo zawiadomiono ją o uwolnieniu od kary, względnie o umorzeniu postępowania.

Przestępca nie będzie wydany, jeżeli wskutek upływu czasu lub innych powodów prawnych wedle ustaw miejsca, w którem popełnił przestępstwo, lub wedle ustaw miejsca, gdzie go odszukano, jest wolnym od ścigania sądowego lub od kary za przestępstwo, z powodu którego żądano jego wydania.

Wydanie nie nastąpi też, jeśli w państwie wezwanem o wydanie przeciw osobie, której wydania zażądano, z powodu tego samego przestępstwa postępowanie karne zostało już ukończone albo jest w toku.

Jeśli przestępca, którego wydania zażądano, jest w państwie, od którego zażądano wydania, ścigany sądownie lub pozostaje na karze z powodu innego przestępstwa, w takim razie wydanie jego może być odłożone aż do chwili, gdy on karę za to przestępstwo wymierzoną odcierpi lub prawomocnie zostanie uwolniony.

Jeżeli wydania przestępcy, którego zażądało jedno z Państw Umawiających się, domaga się nadto jeszcze inne państwo lub kilka państw, będzie on wydany temu państwu, od którego wcześniej nadeszło żądanie wydania.

Państwu, od którego wydania zażądano, wolno jednak dać pierwszeństwo innemu państwu, jeżeli do tego byłoby obowiązane na zasadzie traktatu zawartego z tem państwem.

Na mocy postanowień niniejszego Traktatu Stany Zjednoczone Ameryki nie będą obowiązane wydawać swych obywateli, a Rzeczpospolita Polska obywateli polskich ani obywateli Wolnego Miasta Gdańska.

Wszystkie przedmioty znajdujące się w posiadaniu zbiegłego przestępcy w chwili jego zaaresztowania, czy to pochodzą z przestępstwa, czy mogą służyć jako materiał stwierdzający winę zbiegłego, wydane zostaną wraz z osobą przestępcy w chwili wydania tegoż, o ile to jest dopuszczalne wedle ustawodawstwa każdej z Wysokich Umawiających się Stron.

Jednakże prawa osób trzecich odnośnie do wyżej wspomnianych przedmiotów będą należycie uwzględnione.

Wnioski o wydanie przedstawiać będą przedstawiciele dyplomatyczni Wysokich Umawiających się Stron. W razie nieobecności takich przedstawicieli bądź w kraju, bądź w siedzibie Rządu, wnioski takie mogą być przedstawiane przez urzędników konsularnych.

Do wniosku o wydanie należy dołączyć uwierzytelniony odpis wydanego przez sąd wyroku skazującego, który ustala dowód winy.

Jeżeli osoba, której wydania zażądano, jest tylko obwiniona o przestępstwo albo skazana w zaoczności, należy dołączyć uwierzytelniony odpis nakazu (sądowego) zaaresztowania i zaprzysiężonych zeznań oraz innych dowodów, króre będą uznane za potrzebne w danym wypadku.

Postępowanie ekstradycyjne będzie przeprowadzone wedle ustaw obowiązujących w tym przedmiocie w Państwie, od którego wydania zażądano.

Zaaresztowania przestępcy zbiegłego można żądać nawet na zasadzie telegraficznego zawiadomienia o istnieniu wyroku skazującego lub nakazu zaaresztowania.

W Polsce żądanie zaaresztowania należy kierować do Ministerstwa Spraw Zagranicznych, które prześle do właściwej władzy.

W Stanach Zjednoczonych Ameryki żądanie zaaresztowania należy kierować do Sekretarza Stanu, który stwierdzi prawidłowość żądania i zwróci się do władz właściwych z prośbą o nadanie temu wnioskowi dalszego biegu zgodnie z prawem.

W wypadkach nagłych żądanie zaaresztowania można w obu Państwach kierować bezpośrednio do właściwego urzędnika, zgodnie z obowiązującemi ustawami.

Osoba tymczasowo zaaresztowana będzie wypuszczona na wolność, o ile w ciągu trzech miesięcy od daty zaaresztowania, przedstawiciel dyplomatyczny, lub w jego nieobecności urzędnik konsularny państwa, które żądało zaaresztowania, nie przedstawią formalnego wniosku o wydanie z dołączeniem dokumentów dowodowych wymienionych w artykule X.

W każdym wypadku żądania zaaresztowania, przytrzymania lub ekstradycji zbiegłych przestępców, przedstawionego przez jedną z Wysokich Umawiających się Stron, urzędnicy państwa, w którem prowadzi się postępowanie ekstradycyjne, obowiązani będą przy użyciu wszelkich legalnych środków będących w ich mocy udzielać pomocy urzędnikom państwa, żądającego wydania.

Za taką pomoc nie wolno im żądać zapłaty od państwa żądającego wydania, chyba że nie otrzymuja oni płacy, lecz tylko wynagrodzenie za świadczone usługi, w takim razie uprawnieni będą żądać od państwa żądającego wydania zwykłego wynagrodzenia w ten sam sposób i w tej samej wysokośći, jak gdyby wspomniane kroki były podjęte w postępowaniu karnem prowadzonem pod prawami państwa, którego są urzędnikami.

Żądanie wypłacenia takiego wynagrodzenia przedstawione być winno za pośrednictwem Rządu.

Koszty zaaresztowania, przytrzymania, badania i przewozu przestępcy poniesie państwo, które wydania zażądało.

Postanowienia niniejszego Traktatu rozciągać się będą na wszystkie gdziekolwiekbądź położone terytorja należące do każdej z Wysokich Umawiających się Stron lub przez nie okupowane, albo pozostające pod ich kontrolą w czasie takiej okupacji lub kontroli.

Traktat niniejszy będzie ratyfikowany przez Wysokie Umawiające się Strony, a wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Warszawie w najkrótszym czasie.

Traktat niniejszy wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych i będzie miał zastosowanie, choćby przestępstwo, z powodu którego żąda się wydania, było popełnione przed jego wejściem w życie.

Traktat niniejszy może być wypowiedziany, będzie jednak obowiązywać aż do upływu jednego roku od dnia, w którym jedna ze Stron traktat ten wypowie.

NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani Pełnomocnicy podpisali niniejszy Traktat i opatrzyli go swemi pieczęciami.

Sporządzono w Warszawie w dwóch egzemplarzach dnia 22 listopada 1927 roku.

PROTOKÓŁ

dołączony do Traktatu Ekstradycyjnego między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonemi Ameryki.

W chwili podpisania Traktatu Ekstradycyjnego między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonemi Ameryki, niżej podpisani Pełnomocnicy, należycie upoważnieni, zgodzili się na punkty następujące:

1. Rząd polski zgadza się na wydawanie wszystkich zbiegłych przestępców w rozumieniu powyższego Traktatu na żądanie Rządu Stanów Zjednoczonych Ameryki w tych wypadkach, gdzie szkoda wyrządzona przewyższa 200 dol., aczkolwiek minimum przewidziane przez powyższy Traktat dla Wysokich Umawiających się Stron wynosi 1.000 dol.

Powyższe zobowiązanie odnosi się do artykułu II, §§ 9, 10, 11, 12, 13, 14 i 15 powyższego Traktatu.

2. Rząd polski, który na zasadzie art. 104 Traktatu Wersalskiego kieruje sprawami zagranicznemi Wolnego Miasta Gdańska, uczyni wszystko, co jest potrzebne, aby zapewnić możliwie jak najprędzej przystąpienie Wolnego Miasta Gdańska do postanowień niniejszego Traktatu i dołączonego do niego Protokółu.

Na dowód czego niżej podpisani Pełnomocnicy podpisali niniejszy Protokół i zaopatrzyli go swemi pieczęciami.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Warszawie, dnia 22 listopada 1927 r.

Zaznajomiwszy się z powyższym Traktatem i dołączonym do niego Protokółem uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 29 kwietnia 1929 roku.

1 Art. II pkt 19 dodany przez art. I dodatkowego traktatu Ekstradycyjnego podpisanego w Warszawie dnia 5 kwietnia 1935 r. (Dz.U.36.43.319) zmieniającego nin. traktat z dniem 6 maja 1936 r., jednakże cały art. II niniejszego traktatu ma być rozumiany w ten sposób, jak gdyby wykaz przestępstw w nim wymienionych obejmował od samego początku dodatkowe przestępstwa wyszczególnione i oznaczone w art. I powołanego dodatkowego traktatu.