Urządzenia zaopatrzenia w wodę i urządzenia kanalizacyjne oraz opłaty za wodę i wprowadzanie ścieków.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1986.47.234

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1991 r.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 23 grudnia 1986 r.
w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz opłat za wodę i wprowadzanie ścieków.

Na podstawie art. 107 ust. 3 pkt 1-3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6 i z 1983 r. Nr 44, poz. 201) zarządza się, co następuje:
Obowiązek właściciela urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych miast oraz urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorczych urządzeń kanalizacyjnych wsi, w zakresie utrzymania i eksploatacji tych urządzeń, dotyczy:
1)
urządzenia wodociągowego do zaworu głównego za wodomierzem lub miejscem przeznaczonym na jego umieszczenie,
2)
studni publicznych,
3)
urządzenia kanalizacyjnego - do pierwszej studzienki na przykanaliku lub do miejsca przeznaczonego na jej wybudowanie.
Utrzymywanie i eksploatacja urządzeń, o których mowa w § 1, polega na:
1)
dostarczaniu wody i odprowadzaniu ścieków,
2)
zainstalowaniu wodomierza i jego utrzymaniu,
3)
likwidacji zbędnego podłączenia wodociągowego i kanalizacyjnego,
4)
określaniu godzin poboru wody w przypadku jej niedoboru,
5)
wstrzymaniu lub ograniczeniu dopływu wody po uprzednim podaniu czasu ich trwania w razie:
a)
braku wody na ujęciu,
b)
zanieczyszczenia wody na ujęciu w sposób niebezpieczny dla zdrowia,
c)
potrzeby zwiększenia dopływu wody do hydrantów pożarowych,
d)
konieczności przeprowadzenia niezbędnych napraw urządzeń wodociągowych,
e)
uszkodzenia instalacji odbiorczej grożącego niebezpieczeństwem.
Studnie publiczne wykonywane na terenie miast powinny być lokalizowane na obszarach zabudowy mieszkaniowej, z tym że co najmniej jedna studnia powinna przypadać na 3.000 stałych mieszkańców, a jej wydajność nie może być mniejsza niż 7,5 l/dobę na jednego mieszkańca.
Właściciel nieruchomości, do której doprowadzono na koszt Państwa urządzenie zbiorowego zaopatrzenia w wodę wsi i założono punkt poboru wody lub do której doprowadzono zbiorcze urządzenie kanalizacyjne wsi, jest zobowiązany do zwrotu części kosztów tych urządzeń.
1.
Należność za urządzenia zbiorowego zaopatrzenia w wodę wsi i zbiorcze urządzenia kanalizacyjne wsi z tytułu zwrotu części kosztów wykonania tych urządzeń, zwaną dalej "należnością", ustala się jako równowartość pieniężną żyta, według ilości podanej w tabeli:
Wyszczególnienie Ilość żyta (kg)
Budowa:
urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę 3.000
zbiorczych urządzeń kanalizacyjnych 4.500
Odbudowa urządzeń, które osiągnęły normatywny czas technicznej eksploatacji:
urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę 1.500
zbiorczych urządzeń kanalizacyjnych 2.250
2. 1
Należność oblicza się według ustalonej do celów podatku rolnego średniej ceny skupu żyta za IV kwartał roku poprzedzającego rok, w którym oddano urządzenia do eksploatacji lub w którym podłączono nieruchomość do urządzeń przekazanych do eksploatacji.
1.
Właścicielowi nieruchomości, którego wyłącznym źródłem utrzymania jest praca w gospodarstwie rolnym i który nie płaci podatku rolnego od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, należność obniża się:
1)
jeżeli powierzchnia gospodarstwa nie przekracza 2 ha przeliczeniowych ustalonych dla celów podatku rolnego - o 30%,
2)
jeżeli powierzchnia gospodarstwa nie przekracza 5 ha przeliczeniowych ustalonych dla celów podatku rolnego - o 15%.
2.
Właścicielowi nieruchomości, którego wyłącznym źródłem utrzymania jest emerytura lub renta albo świadczenia alimentacyjne, należność obniża się o 90%.
3.
Należność zakładu będącego jednostką gospodarki uspołecznionej, z zastrzeżeniem przepisu ust. 4, stanowi ustalona proporcjonalnie do ilości pobieranej wody i odprowadzanych ścieków część kosztów budowy i odbudowy urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę wsi i zbiorczych urządzeń kanalizacyjnych wsi.
4.
Należność zakładu będącego uspołecznioną jednostką organizacyjną gospodarki rolnej stanowi 20% należności, o której mowa w ust. 3.
5.
Właścicielowi, który na własny koszt podłączył nieruchomość do urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorczych urządzeń kanalizacyjnych wsi po ich oddaniu do eksploatacji, należność obniża się o 50%, z tym że właścicielowi temu nie przysługuje ulga, o której mowa w ust. 1.
6.
W przypadku współwłasności nieruchomości, ulgi, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być stosowane, jeśli warunki w nich określone spełniają wszyscy współwłaściciele.
Należność zmniejsza się o wartość odszkodowania przysługującego właścicielowi nieruchomości za szkody poniesione w związku z wykonaniem urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorczych urządzeń kanalizacyjnych wsi, stanowiących własność Państwa.
Wymiaru należności dokonuje terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw rolnictwa stopnia podstawowego w terminie 2 miesięcy od dnia oddania urządzeń do eksploatacji, a w przypadku określonym w § 6 ust. 5 - od dnia podłączenia nieruchomości do urządzeń oddanych do eksploatacji.
1.
Należność podlega spłacie w okresie 10 lat w równych częściach rocznych. Część roczna jest spłacana w ratach i terminach płatności niektórych podatków i należności pieniężnych pobieranych w formie łącznego zobowiązania pieniężnego.
2.
Jeżeli urządzenie zostało oddane do eksploatacji w pierwszym półroczu, połowa pierwszej rocznej części należności przypada do zapłaty w drugim półroczu, jeżeli zaś oddanie do eksploatacji nastąpiło w drugim półroczu, płatność pierwszej rocznej części należności przypada do zapłaty w następnym roku.
3.
Terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw rolnictwa stopnia podstawowego może zmniejszyć należność do 50% lub przedłużyć okres jej spłaty do 15 lat, jeżeli właściciel nieruchomości ma trudności płatnicze spowodowane inwestycjami rozwojowymi, klęskami losowymi i chorobami.
4.
Przepisy ust. 1-3 nie dotyczą jednostek, o których mowa w § 6 ust. 3 i 4.
1.
W razie jednorazowej przedterminowej zapłaty co najmniej połowy należności, pozostałą kwotę należności obniża się o 10%, a w razie zapłaty całej należności w roku, w którym przypada termin płatności jej pierwszej rocznej części, wysokość należności obniża się o 20%.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie zaliczenia odszkodowania na poczet należności.
1.
Opłatę za wodę pobieraną z urządzeń zaopatrzenia w wodę miast i za ścieki wprowadzane do urządzeń kanalizacyjnych miast ustala terenowy organ administracji państwowej będący organem założycielskim przedsiębiorstwa eksploatującego te urządzenia.
2. 2
Podstawę do ustalania opłaty, o której mowa w ust. 1, stanowią:
1) 3
dla gospodarstw domowych - planowane roczne koszty utrzymania i eksploatacji urządzeń zaopatrzenia w wodę miast i urządzeń kanalizacyjnych miast, powiększone o narzut zysku,
2) 4
dla innych niż gospodarstwa domowe odbiorców - planowane roczne koszty utrzymania i eksploatacji urządzeń zaopatrzenia w wodę miast i urządzeń kanalizacyjnych miast, powiększone o narzut zysku.
3. 5
Wysokość opłaty ustala się dzieląc podstawę przez planowaną ilość pobieranej wody i wprowadzanych ścieków w danym okresie.
4. 6
Terenowy organ administracji państwowej, o którym mowa w ust. 1, może ustalić niższą opłatę dla gospodarstw domowych.
5. 7
(skreślony).
6. 8
Opłatę za wodę pobieraną z urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę wsi i za wprowadzanie ścieków do zbiorczych urządzeń kanalizacyjnych wsi ustalają terenowe organy administracji państwowej o właściwości ogólnej stopnia wojewódzkiego w wysokości nie przekraczających średnich kosztów dostarczenia 1 m3 wody i odprowadzenia 1 m3 ścieków za pomocą tych urządzeń na obszarze województwa.
1. 9
Ilość pobieranej wody ustala się na podstawie wskazań wodomierza. W razie przejściowej niesprawności wodomierza, nie przekraczającej 3 miesięcy, ilość pobieranej wody ustala się na podstawie średniego zużycia wody w ostatnich 6 miesiącach poprzedzających unieruchomienie wodomierza. W razie braku wodomierza lub w razie jego niesprawności trwającej ponad 3 miesiące, sposób ustalenia zużycia wody określa umowa. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w porozumieniu z Ministrami Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych ogłosi przeciętne normy zużycia wody dla poszczególnych grup odbiorców, które mogą stanowić podstawę ustalenia w umowie sposobu określenia ilości zużycia wody.
2.
Opłatę za wodę pobieraną z urządzeń zaopatrzenia w wodę miast i za ścieki wprowadzane do urządzeń kanalizacyjnych miast pobiera zakład eksploatujący te urządzenia.
3.
Opłatę za wodę pobieraną z urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę wsi i za ścieki wprowadzane do urządzeń kanalizacyjnych wsi pobiera:
1)
terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw rolnictwa stopnia podstawowego - od osób fizycznych i osób prawnych nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej,
2)
zakład eksploatujący urządzenia - od pozostałych osób prawnych.
4.
Ilość ścieków wprowadzanych do stanowiących własność Państwa urządzeń kanalizacyjnych miast i wsi ustala się na podstawie ilości pobranej wody z własnych ujęć i z urządzeń zaopatrzenia w wodę stanowiących własność Państwa.
5. 10
(skreślony).
Decyzję o przyznaniu odszkodowania za szkody wyrządzone w związku z wykonaniem, utrzymaniem i eksploatacją urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych stanowiących własność Państwa wydaje terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw gospodarki komunalnej lub rolnictwa stopnia podstawowego.
1.
Należność za urządzenia zbiorowego zaopatrzenia w wodę wsi i zbiorcze urządzenia kanalizacyjne wsi oddane do użytku w 1986 r. ustala się na zasadach określonych w dotychczasowych przepisach, z tym że przychód szacunkowy z gospodarstwa rolnego ustala się stosując zasady ustalania tego przychodu obowiązujące w dniu 31 grudnia 1984 r.
2.
Wymiaru należności, o których mowa w ust. 1, terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw rolnictwa stopnia podstawowego dokonuje w terminie do dnia 30 czerwca 1987 r.
(skreślony).
Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 lutego 1977 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz opłat za wodę i wprowadzanie ścieków (Dz. U. Nr 7, poz. 29 i z 1982 r. Nr 43, poz. 279 oraz z 1985 r. Nr 2, poz. 8).
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1987 r., z wyjątkiem § 14, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1 § 5 ust. 2 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 31 marca 1990 r. (Dz.U.90.22.131) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 22 kwietnia 1990 r.
2 § 11 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 30 stycznia 1989 r. (Dz.U.89.4.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1989 r.
3 § 11 ust. 2 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 17 grudnia 1990 r. (Dz.U.90.89.522) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1991 r.
4 § 11 ust. 2 pkt 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia z dnia 17 grudnia 1990 r. (Dz.U.90.89.522) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1991 r.
5 § 11 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 30 stycznia 1989 r. (Dz.U.89.4.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1989 r.
6 § 11 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 30 stycznia 1989 r. (Dz.U.89.4.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1989 r.
7 § 11 ust. 5 skreślony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 17 grudnia 1990 r. (Dz.U.90.89.522) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1991 r.
8 § 11 ust. 6 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 30 stycznia 1989 r. (Dz.U.89.4.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1989 r.
9 § 12 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia z dnia 30 stycznia 1989 r. (Dz.U.89.4.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1989 r.
10 § 12 ust. 5 skreślony przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia z dnia 30 stycznia 1989 r. (Dz.U.89.4.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1989 r.
11 § 15 skreślony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 30 stycznia 1989 r. (Dz.U.89.4.25) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1989 r.