Urlopy funkcjonariuszy Agencji Wywiadu.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2020.1867

Akt obowiązujący

Wersja od: 23 października 2020 r.

ROZPORZĄDZENIE

PREZESA RADY MINISTRÓW

z dnia 14 października 2020 r.

w sprawie urlopów funkcjonariuszy Agencji Wywiadu

Na podstawie art. 100 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2020 r. poz. 27) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa:

1) tryb udzielania funkcjonariuszowi Agencji Wywiadu, zwanemu dalej "funkcjonariuszem", urlopu:

a) wypoczynkowego,

b) dodatkowego z tytułu pełnienia służby w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia albo gdy jest to uzasadnione szczególnymi właściwościami służby,

c) dodatkowego z tytułu osiągnięcia określonego wieku lub stażu służby,

d) zdrowotnego,

e) szkoleniowego,

f) okolicznościowego w celu zawarcia związku małżeńskiego, w przypadku urodzenia się dziecka, ślubu dziecka własnego, przysposobionego, pasierba, dziecka obcego przyjętego na wychowanie i utrzymanie, w tym także w ramach rodziny zastępczej, a także z powodu pogrzebu małżonka, dziecka, rodziców, rodzeństwa, teściów, dziadków i opiekunów oraz innej osoby pozostającej na utrzymaniu funkcjonariusza lub pod jego bezpośrednią opieką,

g) okolicznościowego w celu załatwienia ważnych spraw osobistych albo w innych przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie,

h) bezpłatnego,

i) dodatkowego wypoczynkowego z tytułu posiadania statusu weterana poszkodowanego;

2) przełożonych właściwych w sprawach urlopów, o których mowa w pkt 1;

3) sposób postępowania w przypadku odwołania funkcjonariusza z urlopu wypoczynkowego lub wstrzymania udzielenia tego urlopu;

4) sposób obliczania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy;

5) wzór orzeczenia komisji lekarskiej Agencji Wywiadu, zwanej dalej "AW", zawierającego wniosek w sprawie udzielenia funkcjonariuszowi urlopu zdrowotnego.

§  2. 

1. Przełożonym właściwym w sprawach urlopów, o których mowa w § 1 pkt 1, jest w stosunku do:

1) zastępców Szefa AW, doradców Szefa AW oraz kierowników jednostek organizacyjnych AW - Szef AW lub upoważniony przez niego funkcjonariusz;

2) zastępców kierowników jednostek organizacyjnych AW - kierownik jednostki organizacyjnej AW, a w przypadku jego nieobecności Szef AW lub upoważniony przez niego funkcjonariusz;

3) funkcjonariuszy innych niż wymienieni w pkt 1 i 2 - kierownik jednostki organizacyjnej AW, w której funkcjonariusz pełni służbę, lub upoważniony przez tego kierownika funkcjonariusz.

2. Przełożonym właściwym w sprawie urlopu, o którym mowa w § 1 pkt 1 lit. h, w wymiarze powyżej 30 dni kalendarzowych jest Szef AW. Wniosek o udzielenie tego urlopu w wymiarze powyżej 30 dni kalendarzowych funkcjonariusz składa do Szefa AW drogą służbową.

§  3. 

1. Urlopu, o którym mowa w § 1 pkt 1:

1) lit. a, c, e, f oraz i, udziela się na pisemny wniosek funkcjonariusza;

2) lit. b, g oraz h, można udzielić na pisemny wniosek funkcjonariusza;

3) lit. d, można udzielić na wniosek komisji lekarskiej AW zawarty w orzeczeniu tej komisji.

2. Wnioskując o udzielenie urlopu, o którym mowa w § 1 pkt 1:

1) lit. a-c, e oraz g-i, funkcjonariusz wskazuje przewidywane miejsce pobytu oraz sposób, w jaki będzie można z nim nawiązać kontakt podczas tego urlopu;

2) lit. f-h, funkcjonariusz wskazuje powody uzasadniające udzielenie mu tego urlopu.

3. Wzór orzeczenia komisji lekarskiej AW, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, określa załącznik do rozporządzenia.

§  4. 

1. Urlopu, o którym mowa w § 1 pkt 1 lit. a, udziela się z uwzględnieniem planu urlopów.

2. Plan urlopów, o którym mowa w ust. 1, sporządza, do końca roku poprzedzającego rok objęty tym planem, kierownik jednostki organizacyjnej AW, w oparciu o wnioski funkcjonariuszy pełniących służbę w tej jednostce, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia niezakłóconego funkcjonowania jednostki organizacyjnej AW oraz prawo funkcjonariuszy do wypoczynku.

3. Z planem urlopów, o którym mowa w ust. 1, kierownik jednostki organizacyjnej AW zapoznaje wszystkich podległych mu funkcjonariuszy.

§  5. 

1. Odwołanie funkcjonariusza z urlopu, o którym mowa w § 1 pkt 1 lit. a, a także wstrzymanie udzielenia tego urlopu w całości lub w części następuje na podstawie polecenia służbowego wydanego przez kierownika jednostki organizacyjnej AW, w której funkcjonariusz pełni służbę, lub przez jego zastępcę, przekazanego temu funkcjonariuszowi osobiście, za pomocą środków łączności lub w inny sposób zwyczajowo przyjęty w jednostce organizacyjnej AW.

2. Kierownik jednostki organizacyjnej AW lub jego zastępca odnotowuje fakt:

1) odwołania funkcjonariusza z urlopu, o którym mowa w § 1 pkt 1 lit. a, na wniosku o udzielenie tego urlopu, podając przyczynę oraz datę odwołania z tego urlopu, a także liczbę dni niewykorzystanych w ramach tego urlopu przez funkcjonariusza w związku z odwołaniem go z tego urlopu;

2) wstrzymania udzielenia funkcjonariuszowi urlopu, o którym mowa w § 1 pkt 1 lit. a, na wniosku o udzielenie tego urlopu, podając przyczynę oraz datę wstrzymania udzielenia tego urlopu, a także informację, czy wstrzymano udzielenie tego urlopu w całości czy w części.

§  6. 

1. Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oblicza się, mnożąc 1/22 uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami do uposażenia o charakterze stałym, należnego funkcjonariuszowi w dniu zwolnienia ze służby, przez liczbę dni niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego.

2. Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy obliczony w sposób, o którym mowa w ust. 1, zaokrągla się do 10 groszy w górę.

§ 7. Do planu urlopów za 2020 r. stosuje się przepisy dotychczasowe.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ¹

ZAŁĄCZNIK

WZÓR

ORZECZENIE NR .........../...............

REGIONALNEJ/CENTRALNEJ 1) KOMISJI LEKARSKIEJ AGENCJI WYWIADU W WARSZAWIE

wzór

¹ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 lipca 2011 r. w sprawie urlopów funkcjonariuszy Agencji Wywiadu (Dz. U. poz. 950), które na podstawie art. 10 pkt 3 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o weteranach działań poza granicami państwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1726) utraciło moc z dniem 11 października 2019 r.