Uregulowanie stosunków celnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.80.777

Akt utracił moc

Wersja od: 11 października 1933 r.

USTAWA

z dnia 31 lipca 1924 r.

w przedmiocie uregulowania stosunków celnych.

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszani ustawę' następującej treści:

Art.  1.

Obszar polityczny Rzeczypospolitej Polskiej stanowi jeden obszar celny, jednolity pod względem ustawodawstwa celnego, obrotu towarowego z zagranicą, celnej ochrony granic i ustroju organów celnych.

Art.  2.

Obszar celny może być rozszerzony umowami międzynarodowemi poza polityczne granice Rzeczypospolitej Polskiej.

Art.  3.

Zarząd ceł na całym obszarze celnym sprawuje Minister Skarbu za pośrednictwem:

a) odrębnych urzędów celnych, jako władz I-ej instancji;

b) okręgowych władz celnych II-ej instancji;

c) straży celnej, jako organu wykonawczego, powołanego do celnej ochrony granic i zapobiegania nielegalnemu przekraczaniu granicy. Ustrój zarządu celnego na częściach obszaru celnego, określonych w art. 2, może być umową międzynarodową odmiennie ustalony.

Art.  4.

Okręgi i siedziby władz celnych II-ej Instancji oraz ich liczbę oznaczna Rada Ministrów na wniosek Ministra Skarbu.

Urzędy celne, władze i straż celną tworzy Minister Skarbu, przyczem urzędy celne graniczne- w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu 1 Ministrem Spraw Wewnętrznych.

Ustrój wewnętrzny, etaty osobowe i kompetencje władz, urzędów i straży celnej określa Minister Skarbu.

Zakres działania straży celnej i sposób wykonywania przez nią służby w przedmiocie zapobiegania nielegalnemu przekraczaniu granicy określi Minister Skarbu w porozumieniu- z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

Art.  5.

Opłaty celne stanowią w całości dochód Skarbu Państwa. Ograniczenia w tym względzie mogą mieć miejsce jedynie w stosunku do obszarów, w art. 2 wymienionych, w zakresie, umowami międzynarodowemi oznaczonym.

Art.  6.

Ogłoszone w Dzienniku Ustaw rozporządzenia w sprawach celnych, wydane na podstawie upoważnienia, udzielonego przez Sejm Ustawodawczy uchwałą z dnia 1 sierpnia 1919 r., otrzymują moc prawną od daty wydania.

Art.  7.

Zezwala się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu oraz z Ministrem Rolnictwa i Dóbr Państwowych do czasu ustalenia się stosunków gospodarczych, drogą rozporządzeń tymczasowych:

a) ustanawiać cła wywozowe i dostosowywać ich wysokość do zmienionych konjunktur gospodarczych;

b) 1 ustanawiać ulgi celne lub zwolnienia od cła dla artykułów pierwszej potrzeby, artykułów niezbędnych dla krajowej wytwórczości przemysłowej i rolnej oraz dla artykułów wszelkiego rodzaju w przypadkach, w których szczególne warunki gospodarcze kraju tego wymagają;

c) uzupełniać obowiązujące przepisy celne postanowieniami o kredytowaniu należności celnych oraz odraczaniu terminów wpłat tych należności;

d) wydawać przepisy, normujące zwroty cła przy wywozie gotowych wyrobów;

e) podwyższać i zniżać obowiązujące opłaty manipulacyjne, pobierane przy odprawie-celnej towarów;

f) wydawać pod ustalonemi warunkami koncesje na otwieranie i prowadzenie wolnych składów, służących do przechowywania zagranicznych nieoclonych towarów, oraz na prawo zawodowego pośrednictwa przy załatwianiu formalności przy urzędach celnych;

g) wprowadzać w wypadkach stosowania w krajach zagranicznych premji jawnych lub ukrytych od towarów, wywożonych do Polski, lub w celu przeciwdziałania konkurencji zniżkowej (dumping) pobierania od takich towarów dodatkowych opłat celnych;

h) 2 (skreślona);

i) wprowadzić w obecnie obowiązującej taryfie celnej konieczne zmiany w związku ze zmienionemi stosunkami gospodarczemi i terytorjalnemi.

Art.  7¹. ³

Rada Ministrów może, jeżeli tego wymaga położenie gospodarcze kraju, wprowadzać w drodze rozporządzeń ograniczenia przywozu, wywozu i przewozu towarów.

Upoważnia się Ministra Przemysłu i Handlu do wydawania pozwoleń na przywóz, wywóz i przewóz towarów, których obrót z zagranicą został ograniczony na zasadzie postanowień artykułu niniejszego.

W pozwoleniach przywozu mogą być zawarte zastrzeżenia co do kierunku i drogi przewozu oraz wymaganych dokumentów.

Minister Przemysłu i Handlu w porozumieniu z Ministrami: Skarbu oraz Rolnictwa i Reform Rolnych może ustalać szczególne warunki, od których uzależnione będzie wydawanie pozwoleń.

Od przedstawienia pozwoleń na przywóz, wywóz i przewóz mogą być zwalniane: towary, przewożone w ruchu podróżnym, w małym ruchu granicznym oraz w ruchu turystycznym, nieznaczne nadwyżki towarów ponad ilość wymienioną w udzielonem pozwoleniu i towary, przewożone w drobnych ilościach. Zakres i warunki zwolnienia od obowiązku przedstawiania pozwoleń na przywóz, wywóz i przewóz ustala Minister Skarbu.

Art.  8.

Rozporządzenia, wydane w myśl ustępów a), b), g), h), i i) artykułu 7 niniejszej ustawy, powinny być złożone do zatwierdzenia Sejmowi natychmiast po ich wydaniu, lub jeżeli Sejm nie jest czynny, na pierwszem posiedzeniu najbliższej sesji.

Rozporządzenia, których zatwierdzenia Sejm odmówi, tracą natychmiast moc obowiązującą.

Art.  9.

Do czasu wprowadzenia w życie ustawy skarbowo-karnej upoważnia się Ministra Skarbu do wydania w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości autentycznego tekstu polskiego obowiązujących przepisów karnych rosyjskiej ustawy celnej.

W b. dzielnicy austrjackiej i pruskiej stosuje się nadal dotychczas obowiązujące przepisy karne, a na obszarze Spiszą i Orawy przepisy, obowiązujące w b. dzielnicy austrjackiej,

Art.  10.

W b. dzielnicy rosyjskiej urzędy celne pierwszej instancji wymierzają w drodze nakazu karnego kary pieniężne (i konfiskatę przedmiotów przestępstwa) za przekroczenia celne, niezagrożone karą pozbawienia wolności. Skazany może w ciągu tygodnia od wręczenia nakazu zażądać przekazania sprawy sądowi, który postąpi tak, jakby nakazu karnego nie wydano, albo też odwołać się w tym samym terminie do władzy celnej II-ej instancji; w tym wypadku sprawa nie może już być przekazana sądowi. Od orzeczenia władzy celnej II-ej instancji, które jest ostateczne, niema skargi do Najwyższego Trybunału Administracyjnego.

Przedmioty, co do których władza celna I-ej instancji orzekła konfiskatę, ulegają do czasu uprawomocnienia się wyroku sądowego lub orzeczenia karnego władzy celnej sekwestracji i mogą być sprzedane w drodze publicznego przetargu, jeśli przechowywanie ich grozi, zniszczeniem lub zepsuciem, lub powoduje niepomierne koszty oraz jeżeli nie podlegają zniszczeniu, stosownie do specjalnych przepisów.

Władze celne mają prawo dokonywania rewizji osób, rzeczy i lokali, stosując w tym względzie odpowiednio przepisy ustawy postępowania karnego.

W b. dzielnicy austrjackiej i pruskiej stosuje się w zakresie właściwości i postępowania dotąd obowiązujące przepisy, a na obszarze Spiszą i Orawy przepisy, obowiązujące w b. dzielnicy austrjackiej.

Art.  11.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu.

Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy tracą moc obowiązującą: ustawa z dnia 15 lipca 1920 r. o obrocie, towarowym z zagranicą (Dz. U. R. P. № 79, poz. 527) oraz wszystkie rozporządzenia, wydane na jej podstawie, i art. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1921 r. o zniesieniu ograniczeń w zakresie obrotu ziemiopłodami oraz o postawieniu Ministerstwa Aprowizacji w stan likwidacji (Dz. U. R. P. № 63, poz. 389).

Art.  12.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie w 14 dni po ogłoszeniu.

¹ Art. 7 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 1 rozp. z mocą ustawy z dnia 9 października 1933 r. (Dz.U.33.78.554) zmieniającej nin. ustawę z dniem 11 października 1933 r.

² Art. 7 lit. h) skreślona przez art. 1 pkt 2 rozp. z mocą ustawy z dnia 9 października 1933 r. (Dz.U.33.78.554) zmieniającej nin. ustawę z dniem 11 października 1933 r.

³ Art. 7(1) dodany przez art. 1 pkt 3 rozp. z mocą ustawy z dnia 9 października 1933 r. (Dz.U.33.78.554) zmieniającej nin. ustawę z dniem 11 października 1933 r.