Uregulowanie położenia prawnego Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej, Kościoła Mariawickiego i Kościoła Starokatolickiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.59.316

Akt utracił moc
Wersja od: 12 lipca 1994 r.

DEKRET
z dnia 5 września 1947 r.
o uregulowaniu położenia prawnego Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej, Kościoła Mariawickiego i Kościoła Starokatolickiego. *

Na podstawie art. 4 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 19 lutego 1947 r. o ustroju i zakresie działania najwyższych organów Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy z dnia 4 lipca 1947 r. o upoważnieniu Rządu do wydawania dekretów z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr 49, poz. 252) - Rada Ministrów postanawia, a Rada Państwa zatwierdza, co następuje:

Związki religijne, istniejące na terenie Rzeczypospolitej, których byt prawny opiera się na przepisach obowiązujących tylko na części obszaru Państwa, a mianowicie: 1) Kościół Ewangelicko-Reformowany w Rzeczypospolitej Polskiej, 2) Kościół Mariawicki i 3) Kościół Starokatolicki uzyskują charakter związków religijnych prawnie uznanych na obszarze całego Państwa.

Stosunki wewnętrzne związków religijnych wymienionych w art. 1 określą ich prawa wewnętrzne, podlegające zatwierdzeniu przez Radę Ministrów.

Uchyla się moc obowiązującą przepisów prawnych wydanych przed dniem 11 listopada 1918 r., dotyczących wyżej wymienionych związków religijnych oraz spraw międzywyznaniowych. W szczególności tracą moc obowiązującą następujące przepisy:

1)
ukaz carski z 8/20 lutego 1849 r. o zarządzie spraw Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Królestwie Polskim (Zb. pr. i rozp. b. ces. ros. Nr 129, t. 42, str. 5-9);
2)
przepisy o zarządzie spraw Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Królestwie Polskim z 8/20 lutego 1849 r. (Zb. pr. i rozp. b. ces. ros. Nr 129, t. 42, str. 239-247);
3)
prawo o wyznawcach nauki mariawitów z 11/24 marca 1912 r. (Zb. pr. i rozp. b. ces. ros. Nr 55, poz. 516);
4)
ustawa z 20 maja 1874 r. w przedmiocie prawnego uznania związków religijnych (Dz. u. p. austr. Nr 68);
5)
rozporządzenie Ministra Wyznań i Oświaty z dnia 18 października 1877 r. o uznaniu Kościoła Starokatolickiego (Dz. u. p. austr. Nr 99);
6)
ustawa z dnia 4 lipca 1875 r. o prawach starokatolickich gmin kościelnych do majątku kościelnego (Zb. u. prusk. Nr 24, poz. 8329, str. 333);
7)
art. 1106-1108 Zwodu Praw z r. 1912 dotyczące zarządu sprawami duchownymi wyznania Baptystów (Zwód Praw. b. ces. ros. t. XII, cz. 1, str. 130);
8)
rozporządzenie z dnia 29 września 1879 r. dotyczące wyznania Baptystów oraz instrukcja Min. Spr. Wewn. z dnia 13 marca 1880 r. w tej sprawie (Zb. pr. b. ces. ros. z 1880 r. Nr 53);
9)
ustawa z dnia 7 lipca 1875 r. o nadaniu praw korporacyjnych gminom Baptystów (Zb. u. prusk. t. XXVI, poz. 8336, str. 374);
10)
ustawa z 25 maja 1868 r. o uregulowaniu międzywyznaniowych stosunków obywateli Państwa (Dz. u. p. austr. str. 49);
11)
przepisy Pruskiego Ogólnego Prawa Krajowego z 1794 r. dotyczące praw i obowiązków kościołów i wyznań religijnych (część II, tytuł 11 §§ 1-7) oraz o związkach religijnych w ogólności (część II, tytuł 11, §§ 13-29 oraz §§ 40, 41, 58 i 59);
12)
ustawa o wystąpieniu z kościoła z 14 maja 1873 r. (Zb. u. prusk. Nr 14, poz. 8127), ustawa o wystąpieniu z gmin wyznaniowych żydowskich z 28 lipca 1876 r. (Zb. u. prusk. str. 353) wraz z nowelą z 13 grudnia 1918 r. (Zb. u. prusk. Nr 42, str. 199);
13)
ukaz imienny z dnia 17 listopada 1906 r. o sposobie zakładania gmin staroobrzędowców i sekciarzy oraz o prawach i obowiązkach należących do tych gmin wyznawców zjednoczeń staroobrzędowców i sekciarzy (Zb. pr. i rozp. b. ces. ros. Nr 245, poz. 1728).

Wykonanie niniejszego dekretu porucza się Ministrowi Administracji Publicznej i Ministrowi Ziem Odzyskanych.

Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

*Dekret został uchylony w części dotyczącej Kościoła Ewangelicko-Reformowanego przez art. 28 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.94.73.324) z dniem 12 lipca 1994 r.