Uregulowanie obrotu cukrem na obszarze Rzeczypospolitej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.90.630

Akt utracił moc
Wersja od: 29 października 1932 r.

USTAWA
z dnia 22 lipca 1925 r.
o uregulowaniu obrotu cukrem na obszarze Rzeczypospolitej.

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

Minister Skarbu wyznaczy corocznie w porozumieniu z Ministrem Przemyślu i Handlu i z Ministrem Rolnictwa i Dóbr Państwowych na czas od 1 października do 30 września następnego roku:

a)
zasadniczy kontyngent cukru, jaki ma być wypuszczony z cukrowni, przerabiających buraki, względnie melasę, na obszarze Rzeczypospolitej w danej kampanii na rynek wewnętrzny na zaspokojenie potrzeb ludności, tudzież
b)
kontyngent zapasowy w wysokości co najmniej 5% kontyngentu (wymienionego pod a), t. j. tą ilość cukru jaka ma być ponadto zatrzymana w cukrowniach na wypadek wzrostu spożycia na rynku wewnętrznym.

Kontyngent zasadniczy może być w ciągu roku kampanijnego w miarą potrzeby stosownie podwyższony z kontyngentu zapasowego.

Wysokość kontyngentu zapasowego podlega rewizji w marcu i lipcu każdego roku.

Wyznaczenie kontyngentu powinno nastąpić najpóźniej do dnia 13 sierpnia tego roku, w którym kampanja się rozpoczyna, prowizorycznie, a do dnia 15 stycznia następnego roku ostatecznie.

Zasadniczy kontyngent cukru na daną kampanie, oznacza się w ten sposób, że do cukru, wydanego na użytek wewnętrzny w ciągu poprzedniego okresu za opłatą podatku spożywczego, dolicza się tę ilość cukru, od której w ciągu tegoż okresu wpłacono cło przywozowe.

W kampanji r. 1925/1926 wysokość kontyngentu zapasowego, który musi być wypuszczony na spożycie na rynku wewnętrznym, wynosić ma najmniej 15% kontyngentu zasadniczego.

Wyznaczony kontyngent zasadniczy (art. 1) i zapasowy dzieli się między wszystkie w danej kampanji czynne cukrownie na obszarze Rzeczypospolitej proporcjonalnie do ich rzeczywistej produkcji cukru w danej kampanji.

Kontyngent zapasowy przechowuje się w magazynach fabrycznych i może on być wypuszczony tylko za zezwoleniem Ministra Skarbu.

Przy obliczeniu udziału przyjmuje się za podstawę stosunek 100 kg. cukru surowego 1-go rzutu równe 88 kg., tudzież 100 kg. cukru surowego II-go rzutu równe 70 kg. cukru białego. Ostateczne obliczenie kontyngentu nastąpi na zasadzie urzędowej analizy.

Nowozałożone fabryki cukru, t. j. powstałe po wejściu w życie niniejszej ustawy, otrzymują swój kontyngent zbytu cukru na rynku wewnętrznym, o ile zgłoszą się o przyznanie udziału w kontyngencie do właściwej władzy skarbowej I instancji przed 1 czerwca tego roku, w którym zamierzają rozpocząć wyrób cukru.

Osoby, które w dniu 30 września posiadają poza cukrowniami zapas ponad 100 q, obowiązana są zgłosić ten zapas najbliższej władzy skarbowej I instancji do 15 października w sposób, podany w rozporządzeniu wykonawczem.

Jeżeli zgłoszony w ten sposób zapas przewyższa 5% wyznaczonego zasadniczego kontyngentu, natenczas nadwyżkę ponad 5% należy odjąć od tegoż kontyngentu przy ustalaniu jego ostatecznej wysokości.

Cukrowniom wolno będzie odstępować swe udziały w kontyngencie zasadniczym i zapasowym, jak również w wypadku, przewidzianym w art. 12 niniejszej ustawy, w kontyngencie eksportowym w całości lub w części, innym cukrowniom na warunkach, przewidzianych w rozporządzeniu wykonawczem do niniejszej ustawy.

Kontyngent zasadniczy, nie wywieziony z cukrowni w czasie od 1/X do 30/IX następnego roku na rynek wewnętrzny, dolicza się do kontyngentu zasadniczego następnego okresu. Jeżeli ilości niewykorzystanego przez cukrownie w ubiegłych okresach kontyngentu zasadniczego przekroczą wysokość przeciętnego jednomiesięcznego spożycia cukru w kraju w ostatnim rocznym okresie, Minister Skarbu ma prawo w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu oraz Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych bądź wyłączyć nadwyżkę zapasu z kontyngentu zasadniczego, bądź wyznaczyć na następny okres kontyngent zasadniczy w wysokości niższej od ustalonej w sposób przewidziany w art. 2 niniejszej ustawy o tę nadwyżkę lub jej cześć

Kontyngent zapasowy, pozostały z końcem kampanji, dolicza się do produkcji następnej kampanji.

Ceny cukru, wypuszczonego przez cukrownie na rynek wewnętrzny, reguluje Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrami Przemysłu i Handlu oraz Rolnictwa i Dóbr Państwowych.

Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu i Ministrem Rolnictwa uprawniony jest do obniżenia lub podwyższenia cła przywozowego od cukru do 50% na pewien ściśle oznaczony czas, conajwyżej na przeciąg jednej kampanji.

Na okres przejściowy, t. j. na przeciąg czterech po sobie następujących kampanji podział wspomnianego w art. 1a) kontyngentu dokonywa się w ten sposób, że cukrowniom, produkującym mniej niż 40,000 q cukru, przyznaje się kosztem kontyngentu, przypadającego dla cukrowni o produkcji ponad 50.000 q cukru, nadkontyngent w następującej wysokości:

a)
w kampanjach 1925/1926, 1926/1927, 1927/ 1928:

1) dla cukrowni o produkcji poniżej 30.000 q. 12%

2) dla cukrowni o produkcji od 30.000 q do 33.000 q 10%

3) dla cukrowni o produkcji od 33.000 q do 36.000 q 8%

4) dla cukrowni o produkcji od 36.000 q do 38.000 q 6%

5) dla cukrowni o produkcji od 38.000 q do 40.000 q 4%

b)
w kampanji 1928/1929:

1) dla cukrowni o produkcji poniżej 35.000 q. 6%,

2) dla cukrowni o produkcji od 35.000 q do 40.000 q 4%, produkcji cukru w danej cukrowni.

Cukrownie, których produkcja po pierwszych 3 kampanjach okresu przejściowego nie przekroczy 25.000 q cukru białego, będą w następnych kampanjach, t. j. 1928/1929 wyłączone od przydziału nadkontyngentu i otrzymają tylko swój normalny kontyngent (art. 3).

Cukrownie o produkcji od 40.000 q do 50.000 q cukru otrzymują swój pełny kontyngent, przypadający im w myśl art. 1 ustawy, bez żadnych potrąceń i dodatków.

Cukrownie, które w kampanji 1924/1925, lub też w jednej z następnych kampanij okresu przejściowego wyprodukowały, względnie wyprodukują 41.000 q, względnie więcej cukru, zostaną na przeciąg okresu przejściowego, względnie następnych kampanij tegoż okresu, wyłączone od przydziału nadkontyngentu.

Nowowybudować się mające cukrownie nie korzystają z ulg i nie ponoszą ciężarów, wynikających z przydziału nadkontyngentu, wymienionego pod a) i b).

W okresie lat 4 cukrownie, których odległość kolejowa od portów wywozowych w Gdańsku i Gdyni wynosi ponad 500 km., otrzymują procentowy dodatek do swego kontyngentu zasadniczego wedle następującej tabeli:

przyodległości500-650km.dodatek2%,
""650-750""3%,
""750-850""4%,
""ponad 850""5%.

Cukier, nie objęty kontyngentem zasadniczym ani zapasowym, może być wypuszczony z cukrowni na rynek wewnętrzny do spożycia jedynie za opłatą podatku spożywczego w wysokości, ustalonej dla cukru, wprowadzonego do wolnego obrotu ponad ilość, określoną kontyngentem, i to dopiero po wyczerpaniu przypadającego w danym okresie ogólnego kontyngentu zasadniczego wszystkich cukrowni. Cukier taki może być wywożony zagranicę Rzeczypospolitej bez ograniczeń i opłat celnych.

Natomiast w razie zawarcia międzynarodowego porozumienia cukrowniczego w celu uregulowania eksportu cukru, i udziału w tem porozumieniu, za zgodą Ministrów Skarbu, Rolnictwa i Przemysłu i Handlu, polskiego przemysłu cukrowniczego, Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrami Rolnictwa i Przemysłu i Handlu bidzie wyznaczał kontyngent eksportowy cukru w wysokości nie wyższej od przewidzianej dla polskiego eksportu w lakiem porozumieniu międzynarodowem. Rozdział kontyngentu eksportowego będzie dokonywany przez Ministra Skarbu w porozumieniu z Ministrami Rolnictwa i Przemysłu i Handlu pomiędzy cukrownie, należące do takiego porozumienia międzynarodowego, a które będą czynne w danej kampanji na obszarze Rzeczypospolitej, proporcjonalnie do ich rzeczywistej produkcji. W tym wypadku będą obowiązywały następujące postanowienia:

a)
w ramach uzyskanych udziałów w kontyngencie eksportowym cukrownie będą mogły wywozić cukier zagranicę bez żadnych ograniczeń;
b)
cukier, wyprodukowany ponad kontyngent zasadniczy, zapasowy i eksportowy, jak również cukier, wyprodukowany przez cukrownie, nie posiadające udziału w kontyngencie eksportowym, będzie podlegał przy wywozie zagranicę opłacie w wysokości 100 zł. od każdych 100 kg.;
c)
udział w kontyngencie eksportowym, nie wykorzystany przez cukrownie w okresie, na który został przeznaczony, będzie wygasał z upływem tego okresu

Przekroczenia ustawy niniejszej oraz wydanych na jej podstawie przepisów będą karane grzywną do 200.000 zł.

Orzekanie kar, w niniejszej ustawie przewidzianych, należy do władz skarbowych II instancji.

Skazany może w ciągu 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia karnego albo odwołać się do władzy skarbowej III instancji, która orzeka ostatecznie, albo też zażądać przekazania sprawy właściwemu sądowi okręgowemu.

Od wyroku sądu okręgowego przysługuje tylko skarga do Sądu Najwyższego stosownie do przepisów obowiązujących w tej mierze w siedzibie tegoż sądu okręgowego.

Kontyngent cukru na kampanję 1925/ 1926 będzie wyznaczony w ciąga 14 dni po ogłoszeniu niniejszej ustawy.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Ministrami: Przemysłu i Handlu oraz Rolnictwa i Dóbr Państwowych.

1 Art. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 listopada 1931 r. (Dz.U.31.101.770) zmieniającej nin. ustawę z dniem 25 listopada 1931 r.
2 Art. 8 ust. 1 zmieniony przez art. 1 rozp. z mocą ustawy z dnia 27 października 1932 r. (Dz.U.32.94.818) zmieniającej nin. ustawę z dniem 29 października 1932 r.
3 Art. 12 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 listopada 1931 r. (Dz.U.31.101.770) zmieniającej nin. ustawę z dniem 25 listopada 1931 r.
4 Art. 13 zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 5 listopada 1931 r. (Dz.U.31.101.770) zmieniającej nin. ustawę z dniem 25 listopada 1931 r.