Uprawnienie robotników sezonowych do korzystania ze świadczeń zabezpieczeniowych w okresie sezonu martwego 1927/1928.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.116.991

Akt jednorazowy
Wersja od: 15 grudnia 1927 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 19 grudnia 1927 r.
w porozumieniu z Ministrem Skarbu, Ministrem Przemysłu i Handlu, Ministrem Spraw Wewnętrznych, Ministrem Robót Publicznych, Ministrem Spraw Wojskowych, Ministrem Komunikacji i Ministrem Rolnictwa w sprawie uprawnienia robotników sezonowych do korzystania ze świadczeń zabezpieczeniowych w okresie sezonu martwego 1927/1928 r.

Na mocy ustępu 3-go art. 5 ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia (Dz. U. R. P. № 67, poz. 650) na wniosek Zarządu Głównego funduszu bezrobocia zarządza się co następuje:
W stosunku do robotników sezonowych: budowlanych, ziemnych, brukarskich, zatrudnionych w cegielniach, w żegludze śródlądowej i przy spławie na terenach miast: Białegostoku, Bydgoszczy, Częstochowy, Kalisza, Lublina, Łodzi, Zgierza, Pabjanic, Tomaszowa Mazowieckiego, Zduńskiej Woli, Rudy Pabjanickiej, Konstantynowa, Ozorkowa, Sosnowca, Dąbrowy Górniczej, Będzina, Zawiercia, Warszawy, Żyrardowa i Wilna, powiatów: częstochowskiego, drohobyckiego, krośnieńskiego, chrzanowskiego, oświęcimskiego, będzińskiego prócz gminy Wojkowice Kościelne, warszawskiego, mińsko-mazowieckiego, grójeckiego, radzymińskiego, sochaczewskiego, ciechanowskiego, przasnyskiego, mławskiego, pułtuskiego, makowskiego, błońskiego, rawskiego i skierniewickiego, gmin: Bolesław, Ogrodzieniec, Sławków i Pilica powiatu olkuskiego, gmin: Kromołów, Mierzęcice i Rokitno Szlacheckie powiatu zawierciańskiego, na terenie województwa śląskiego oraz jedynie dla bezrobotnych robotników ziemnych na terenie miasta Radomia - uchyla się na czas trwania sezonu martwego 1927/1928 r. moc obowiązującą przepisu ust. 1-go art. 5 ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia (Dz. U. R. P. № 67, poz. 650), pozbawiającego prawa do świadczeń zabezpieczeniowych w okresie sezonów martwych robotników sezonowych, których praca normalnie trwa krócej niż 10 miesięcy w roku.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązująca od dnia 15 grudnia 1927 r.