Uprawnienia byłych członków austrjackiego Instytutu Zaopatrzenia, oraz uprawnienia długoletnich robotników w zakładach wojskowych na obszarze województwa poznańskiego i pomorskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.19.157

Akt utracił moc

Wersja od: 14 marca 1936 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 7 lutego 1936 r.

w sprawie uprawnień byłych członków austrjackiego Instytutu Zaopatrzenia, oraz uprawnień długoletnich robotników w zakładach wojskowych na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego.

Na podstawie art. 304 ust. (5) i art. 319 ust. (2) ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznem (Dz. U. R. P. Nr. 51, poz. 396) zarządza się co następuje:

§  1.

(1) Rozporządzenie niniejsze dotyczy:

1) byłych członków austrjackiego Instytutu Zaopatrzenia dla cywilnej służby najemnej, zatrudnionej przez zarząd wojskowy (Verordnungsblatt für das K. u. K. Heer 23 Stück Normalverordnungen vom 18 Juli 1907], który w dalszych przepisach rozporządzenia niniejszego będzie nazywany w skróceniu "Instytutem Zaopatrzenia",

2) byłych robotników zakładów wojskowych w województwach poznańskiem i pomorskiem, objętych przepisem o funduszu zaopatrzenia z dnia 1 grudnia 1906 r. przy rozdziale 43 tytule 7 budżetu Rzeszy (Vorschrift für die Unterstützungsfonds bei Kapitel 43 Titel 7), który w dalszych przepisach rozporządzenia niniejszego będzie nazywany w skróceniu "przepisem o funduszu zaopatrzenia" oraz

3) wdów i sierot po osobach, wskazanych w pkt. 1) i 2).

(2) Osoby wymienione w ust. (1) mają prawo do zaopatrzenia ze Skarbu Państwa na warunkach i w wysokości, ustalonej rozporządzeniem niniejszem.

§  2.

(1) Prawo do zaopatrzeń służy byłym członkom Instytutu Zaopatrzenia:

1) którym przyznane zostało zaopatrzenie przed 1 listopada 1918 r.,

2) którzy przed 1 listopada 1918 r. ukończyli 65 rok życia albo stali się niezdolnymi do pracy, jednakże postępowanie, dotyczące przyznania zaopatrzenia nie zostało przed tym terminem przeprowadzone, lub

3) którzy przed 1 listopada 1918 r. byli co najmniej 4 lata członkami- Instytutu i albo

a) przeszli do pracy w zakładach wojskowych polskich i zostali bądź zostaną zwolnieni z pracy nie z własnej winy, lub też rozwiązali bądź rozwiążą stosunek pracy z ważnej przyczyny lub z winy pracodawcy, albo też

b) nie pracowali w zakładach wojskowych polskich, ponieważ w miejscowości, w której przed 1 listopada 1918 r. istniał zakład wojskowy austriacki, w którym byli zatrudnieni, nie powstał zakład wojskowy polski, lub też ponieważ nie zostali przyjęci do pracy przez zarząd tego zakładu spowodu podeszłego wieku lub niezdolności do pracy.

(2) Prawo do zaopatrzenia służy wdowom i sierotom:

1) którym przyznane zostało zaopatrzenie przed 1 listopada 1918 r. lub

2) po wymienionych w ust. (1) pkt. 1), 2) i 3) byłych członkach Instytutu Zaopatrzenia lub

3) po byłych członkach Instytutu Zaopatrzenia, którzy przed 1 listopada 1918 r. nabyli uprawnienia do zaopatrzenia, a umarli lub umrą, pozostając w stosunku pracy w zakładach wojskowych polskich.

§  3.

(1) Zaopatrzenia dla osób, wymienionych w § 2, udzielane będą według przepisów Instytutu Zaopatrzenia, z zastrzeżeniem przepisów, zawartych w paragrafie niniejszym oraz w § 6, 7 i 10.

(2) Przy wymiarze zaopatrzeń będą uwzględniane tylko lata pracy i wysokość składek członkowskich do 1 listopada 1918 r.

(3) Zasady wymiaru zaopatrzeń ustali Minister Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych.

(4) Zaopatrzenie nie może wynosić mniej niż:

dla byłych członków Instytutu Zaopatrzenia - 240 zł rocznie,

dla wdowy - 120 zł rocznie,

dla sieroty - 60 zł rocznie,

§  4.

(1) Prawo do zaopatrzeń służy byłym robotnikom zakładów wojskowych na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego:

1) którym przyznane zostały przed 1 listopada 1918 r. stałe zaopatrzenia w myśl przepisu o funduszu zaopatrzenia,

2) którzy przed 1 listopada 1918 r. pracowali co najmniej 10 lat w zakładach wojskowych, przeszli do pracy w zakładach wojskowych polskich i zostali bądź zostaną zwolnieni z pracy nie z własnej winy, lub też rozwiązali bądź rozwiążą stosunek pracy z ważnej przyczyny lub z winy pracodawcy.

(2) Prawo do zaopatrzeń służy również wdowom i sierotom:

1) którym przyznane zostały przed 1 listopada 1918 r. stałe zaopatrzenia w myśl przepisu o funduszu zaopatrzenia lub

2) po wymienionych w ust. (1) pkt. 1) i 2) byłych robotnikach zakładów wojskowych lub

3) po byłych robotnikach zakładów wojskowych, którzy przed 1 listopada 1918 r. pracowali co najmniej 10 lat w zakładach wojskowych, a umarli lub umrą, pozostając w stosunku pracy w zakładach wojskowych polskich.

(3) Zaopatrzenia dla osób, wymienionych w paragrafie niniejszym, udzielane będą według przepisu o funduszu zaopatrzenia, z zastrzeżeniem przepisów zawartych w § 5, 6, 7, 10 i 11 ust. (2).

§  5.

(1) Zaopatrzenia dla osób, wymienionych w § 4 ust. (1) pkt. 2) i ust. (2) pkt. 2) i 3) wynoszą:

dla byłych robotników - 30 z miesięcznie,

dla wdów - 15 zł miesięcznie,

dla sierot - 7.50 zł miesięcznie.

(2) Zasady wymiaru zaopatrzeń dla osób, wymienionych w § 4 ust. (1) pkt. 1) i ust. (2) pkt. 1), ustali Minister Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych; zaopatrzenia te nie mogą wynosić mniej, niż zaopatrzenia, wymienione w ust. (1).

§  6.

(1) Prawo do zaopatrzenia służy osobom, wymienionym w § 2 i 4, jeżeli:

a) posiadają obywatelstwo polskie,

b) zamieszkują na obszarze Państwa Polskiego, jednakże Minister Spraw Wojskowych może wyrazić zgodę na pobieranie zaopatrzenia poza granicami Państwa Polskiego,

c) nie posiadają własnych środków, zapewniających niezbędne utrzymanie.

(2) Ponadto osoby wymienione w § 2 powinny złożyć deklarację o odstąpieniu Państwu Polskiemu roszczeń z tytułu członkostwa w Instytucie Zaopatrzenia, osoby zaś wymienione w § 2 ust. (1) i § 4 ust. (1) - powinny wykazać, że są ponadto niezdolne do pracy fizycznej co najmniej w 66²/₃ % lub ukończyły 65 rok życia. Procent utraty zdolności do pracy będzie określany przez lekarzy wojskowych według norm, ustalonych dla inwalidów wojennych.

§  7.

(1) Zaopatrzenia służą niezależnie od uprawnień do rent z tytułu ubezpieczenia społecznego i zasiłków z tytułu zabezpieczenia na wypadek bezrobocia.

(2) W razie zbiegu uprawnienia do zaopatrzenia wdowiego i zaopatrzenia z tytułu własnej pracy - zaopatrzenie wdowie obniża się o połowę zaopatrzenia z tytułu własnej pracy.

(3) Suma zaopatrzeń wdowy i sierot lub samych sierot nie może przekraczać zaopatrzenia, jakie otrzymywał zmarły lub do jakiego miałby prawo.

(4) W razie zbiegu uprawnień do zaopatrzenia z tytułu rozporządzenia niniejszego i do renty lub zaopatrzenia również ze Skarbu Państwa z innego tytułu - uprawnionemu wypłaca się tylko jedno świadczenie według jego wyboru.

§ 8. O uprawnieniu do zaopatrzenia orzeka Minister Spraw Wojskowych.

§ 9. Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Opieki Społecznej powierzy wypłatę zaopatrzeń Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych za zwrotem kosztów. W tym celu Zakład Ubezpieczeń Społecznych otrzymywać będzie w początku roku budżetowego odpowiednią zaliczkę.

§  10.

(1) Zaopatrzenia dla osób, wymienionych w § 2 ust. (1) pkt. 1) i 2) i ust. (2) pkt. 1) oraz w § 4 ust. (1) i ust. (2) pkt. 1), służą od dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego lub od pierwszego dnia następnego kwartału kalendarzowego, jeżeli zasiłek, przyznawany tym osobom dotychczas przez władze wojskowe, wypłacany był kwartalnie.

(2) Zaopatrzenia dla osób, wymienionych w § 2 ust. (1) pkt. 3) lit. a) oraz w § 4 ust. (1) pkt. 2), służą od pierwszego dnia miesiąca następującego po ich zwolnieniu z pracy, nie wcześniej jednak, jak do dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego.

(3) Zaopatrzenia dla osób, wymienionych w § 2 ust. (1) pkt. 3) lit. b), służą z chwilą ukończenia 65 roku życia lub stwierdzenia niezdolności do pracy fizycznej (§ 6 ust. (2)), nie wcześniej jednak jak od dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego.

(4) Zaopatrzenia dla osób, wymienionych w § 2 ust. (2) pkt. 2) i 3) oraz w § 4 ust. (2) pkt. 2) i 3), służą od pierwszego dnia miesiąca następującego po śmierci b. robotnika, nie wcześniej jednak, jak od dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego.

§ 11. Z chwilą rozpoczęcia wypłaty zaopatrzeń ze Skarbu Państwa dla osób, wymienionych w § 2 i w § 4 ust. (1) pkt. 1) i ust. (2) pkt. 1), wstrzymane zostaną zasiłki, przyznawane tym osobom, dotychczas przez władze wojskowe z tytułu długoletniej pracy w zakładach wojskowych.

§ 12. Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrom Opieki Społecznej i Spraw Wojskowych.

§ 13. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po jego ogłoszeniźu.