Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Uposażenie żołnierzy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1958.36.165

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1973 r.

Rozdział  I.

Przepisy ogólne.

Art.  1.

1. Żołnierze w czynnej służbie wojskowej otrzymują uposażenie i inne należności pieniężne określone w niniejszej ustawie.

2. Żołnierzami w czynnej służbie wojskowej są oficerowie i podoficerowie zawodowi, oficerowie służby okresowej, podoficerowie nadterminowi, uczniowie oficerskich szkół zawodowych, słuchacze akademii i innych wyższych szkół wojskowych oraz żołnierze pełniący czynną służbę wojskową na podstawie ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym.

Art.  2.

1. Oficerowie zawodowi zajmujący stanowiska Ministra i wiceministrów Obrony Narodowej mogą otrzymywać uposażenie według tabeli płac przewidzianej dla członków Rządu, podsekretarzy stanu i szefów urzędów centralnych, jeżeli wybiorą je zamiast uposażenia przewidzianego w niniejszej ustawie.

2. Przepis ust 1 stosuje się również do innych oficerów zawodowych zajmujących stanowiska kierownicze, jeżeli Prezes Rady Ministrów zaliczy te stanowiska do jednej z grup powyższej tabeli płac.

Art.  3.

1. Uposażenie żołnierzy składa się:

1) z uposażenia zasadniczego,

2) z dodatków do uposażenia i premii.

2. Inne należności pieniężne obejmują;

1) nagrody i zapomogi,

2) jednorazowe wynagrodzenie dla podoficerów powołanych do wojskowej służby zawodowej,

3) należności w związku ze zwolnieniem ze służby wojskowej,

4) należności pośmiertne,

5) należności za podróże służbowe i przeniesienia.

Art.  4.

1. Z tytułu służby wojskowej żołnierz otrzymuje tylko jedno uposażenie określone w niniejszej ustawie.

2. Za pełnienie czynności zleconych wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe żołnierz może otrzymać dodatkowe wynagrodzenie na zasadach ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej.

3. Wynagrodzenie za dokonane przez żołnierzy wynalazki, udoskonalenia techniczne i usprawnienia normują osobne przepisy.

Art.  5.

1. Uposażenie zasadnicze i dodatki do uposażenia o charakterze stałym płatne są miesięcznie z góry.

2. Dni wypłaty uposażenia i dodatków wymienionych w ust. 1 oraz terminy płatności dodatków do uposażenia o charakterze niestałym, premii i innych należności pieniężnych określa Minister Obrony Narodowej.

3. Dodatkami do uposażenia o charakterze stałym są dodatki ustalone w stawkach miesięcznych.

Art.  6.

1. 1 Prawo do uposażenia powstaje z dniem stawienia się żołnierza do pełnienia służby w określonym miejscu.

2. Zmiana uposażenia następuje z dniem powstania okoliczności uzasadniających tę zmianę.

3. Jeżeli prawo do uposażenia powstało lub zmiana uposażenia nastąpiła w ciągu miesiąca, uposażenie za czas do końca tego miesiąca oblicza się w wysokości dziennej po 1/30 części miesięcznego uposażenia.

4. Prawo do uposażenia gaśnie z ostatnim dniem miesiąca, w którym nastąpiło zwolnienie żołnierza z czynnej służby wojskowej lub powstały inne okoliczności uzasadniające wygaśnięcie tego prawa.

5. Przepis ust. 4 nie dotyczy żołnierzy rezerwy odbywających ćwiczenia lub przeszkolenie wojskowe, których prawo do uposażenia gaśnie z dniem zwolnienia z czynnej służby wojskowej lub powstania innych okoliczności uzasadniających wygaśnięcie tego prawa.

Art.  7.

1. Roszczenie z tytułu uposażenia przedawnia się po upływie trzech lat od terminu płatności uposażenia.

2. W przypadku zwolnienia żołnierza ze służby wojskowej roszczenie z tego tytułu przedawnia się z upływem jednego roku po dniu zwolnienia ze służby.

3. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu uposażenia przerywa się przez zgłoszenie tego roszczenia na piśnie organowi wojskowemu.

Art.  8.

Uposażenie pobrane przez żołnierza, należne mu według zasad obowiązujących w dniu wypłaty, nie podlega zwrotowi.

Art.  9.

Przepisy art. 7 i 8 stosuje się odpowiednio do innych należności pieniężnych.

¹ Art. 6 ust. 1 zmieniony przez art. 210 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U.67.44.220) z dniem 29 listopada 1967 r.