Dział 2 - UPOSAŻENIE ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH. - Uposażenie żołnierzy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.7.40

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1954 r.

Dział  II.

UPOSAŻENIE ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH.

Rozdział  1.

Uposażenie zasadnicze.

Art.  9.

Żołnierz zawodowy otrzymuje uposażenie zasadnicze w zależności od posiadanego stopnia wojskowego. Wysokość tego uposażenia określa Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia, wydanego w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Rozdział  2.

Dodatki do uposażenia.

Art.  10.

1. Oficer zawodowy otrzymuje dodatek funkcyjny, którego wysokość zależy od zajmowanego stanowiska.

2. Podoficer zawodowy otrzymuje dodatek służbowy w zależności od posiadanego stopnia wojskowego lub zajmowanego stanowiska służbowego.

3. Podoficer zawodowy, mianowany na służbowe stanowisko oficera, otrzymuje dodatek funkcyjny, przewidziany dla tego stanowiska; w tym przypadku nie otrzymuje on dodatku służbowego.

4. Żołnierz zawodowy, zajmujący dwa lub więcej stanowisk służbowych oficerskich, otrzymuje jeden dodatek funkcyjny, a w przypadku różnej ich wysokości - wyższy.

5. Minister Obrony Narodowej ustala w drodze rozporządzenia, wydanego w porozumieniu z Ministrem Skarbu, kategorie i wysokość dodatków funkcyjnych lub służbowych dla tych kategorii oraz wysokość dodatków służbowych dla podoficerów zawodowych.

6. Minister Obrony Narodowej zalicza stanowiska służbowe do odpowiednich kategorii dodatku funkcyjnego lub służbowego w zależności od zakresu wykonywanych czynności służbowych i ponoszonej odpowiedzialności.

7. Zasady przyznawania dodatku funkcyjnego za czas zastępczego pełnienia czynności służbowych oraz za czas przyjmowania obowiązków, związanych z obejmowanym stanowiskiem służbowym, określa Minister Obrony Narodowej.

8. Prawo do dodatku funkcyjnego i służbowego powstaje z dniem pierwszym najbliższego miesiąca kalendarzowego po dniu objęcia stanowiska lub mianowania na stopień podoficerski.

Art.  11.

1. Dodatek funkcyjny i służbowy nie przysługuje żołnierzom:

1) nie pełniącym służby z powodu choroby lub urlopu zdrowotnego łączenie przez więcej niż sześć miesięcy,

2) pozostającym bez przydziału służbowego przez więcej niż jeden miesiąc,

3) w innych przypadkach, przewidzianych w niniejszej ustawie lub przepisach, wydanych na jej podstawie.

2. Jeżeli choroba pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową, Minister Obrony Narodowej może przedłużyć prawo do otrzymywania dodatku na czas do dwunastu miesięcy.

3. Przepisu ust. 1 pkt 2) nie stosuje się do żołnierzy, pozostających bez przydziału służbowego w czasie choroby lub urlopu zdrowotnego.

Art.  12.

1. Żołnierz zawodowy, utrzymujący rodzinę, otrzymuje dodatek rodzinny.

2. Warunki pobierania dodatku rodzinnego oraz jego wysokość ustala Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia, wydanego w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  13.

1. Za członków rodziny w rozumieniu niniejszej ustawy uważa się:

1) żonę lub niezdolnego do zarobkowania męża również w przypadku unieważnienia małżeństwa lub rozwodu, jeżeli na żołnierzu zawodowym ciąży obowiązek alimentacji, jednak tylko do czasu wstąpienia przez jednego z małżonków w ponowny związek małżeński,

2) dzieci do ukończenia 16 roku życia, a jeżeli kształcą się w szkołach - do ukończenia 21 roku życia, w razie zaś odbywania studiów w szkołach wyższych - do ukończenia 24 roku życia oraz bez względu na wiek, jeżeli są niezdolne do zarobkowania; za dzieci uważa się zarówno dzieci z małżeństwa jak i pozamałżeńskie, dzieci przysposobione, dzieci ofiar wojny przyjęte na wychowanie, pasierbów oraz wnuków.

2. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Skarbu może uznać za członków rodziny w rozumieniu niniejszej ustawy również inne osoby, pozostające na wyłącznym utrzymaniu żołnierza zawodowego.

Art.  14.

1. Oficerowie zawodowi, posiadający stopień porucznika lub wyższy, oraz podoficerowie zawodowi w stopniu starszego sierżanta otrzymują dodatek za wysługę lat po osiągnięciu wysługi, która wynosi:

dla marszałka 26 lat,

dla generała broni 26 lat,

dla generała dywizji 24 lata,

dla generała brygady 22 lata,

dla pułkownika 20 lat,

dla podpułkownika 18 lat,

dla majora 16 lat,

dla kapitana 14 lat,

dla porucznika 12 lat,

dla st. sierżanta 12 lat.

2. Dodatek, określony w ust. 1, wzrasta co dwa lat służby, pełnionej w tym samym stopniu i nie może przekroczyć 25% uposażenia zasadniczego po osiągnięciu trzydziestu lat wysługi.

3. Wysokość stawek dodatku za wysługę lat określi Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia, wydanego w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

4. Prawo do dodatku za wysługę lat powstaje z dniem pierwszym najbliższego miesiąca kalendarzowego po dniu zatwierdzenia przez Ministra Obrony Narodowej orzeczenia Wojskowej Komisji Weryfikacyjnej o zaliczeniu do wysługi lat okresów służby, pracy i działalności, określonych w art. 15, chyba że Minister Obrony Narodowej z uwagi na szczególne okoliczności przypadku zarządzi inaczej.

5. Minister Obrony Narodowej może przyznać żołnierzom zawodowym prawo do dodatku za wysługę lat od dnia 1 stycznia 1949 r. na podstawie zaliczenia do tej wysługi okresów służby, pracy i działalności, dokonanego przed tym dniem, jeżeli ilość zaliczonych lat uzasadnia prawo do tego dodatku w myśl ust. 1.

Art.  15.

1. Do wysługi lat, określonej w art. 14, zalicza się:

1) okresy działalności antyfaszystowskiej w kraju i za granicą,

2) okresy działalności w kraju i za granicą po dniu 1 września 1939 r. w obronie niepodległości Rzeczypospolitej,

3) czas służby wojskowej,

4) czas innej służby, pełnionej na podstawie stosunku publiczno-prawnego,

5) czas pracy najemnej, stanowiącej główne źródło utrzymania,

6) czas innej działalności zawodowej, opartej na osobistej pracy i stanowiącej główne źródło utrzymania, a nie połączonej z prowadzeniem własnego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego.

2. Za służbę wojskową (ust. 1 pkt 3) uważa się również służbę wojskową, odbytą w polskich formacjach wojskowych za granicą w okresie od dnia 1 września 1939 r. do dnia 9 maja 1945 r.

3. Do wysługi lat nie zalicza się czasu służby, pracy i działalności zawodowej, określonych w ust. 1 pkt 3) - 6), a wykonywanych przed dniem 1 listopada 1918 roku, chyba że Minister Obrony Narodowej z uwagi na szczególne okoliczności przypadku zarządzi inaczej.

4. Do wysługi lat nie zalicza się okresów niewoli (internowania) oraz okresów niepoliczalnych w myśl przepisów szczególnych do wysługi emerytalnej, chyba że Minister Obrony Narodowej z uwagi na szczególne okoliczności przypadku zarządzi inaczej.

5. W przypadkach wyjątkowych, gdy tego wymagają względy słuszności, może Minister Obrony Narodowej na podstawie orzeczenia Wojskowej Komisji Weryfikacyjnej nie zaliczyć do wysługi lat w całości lub w części okresów, przewidzianych w ust. 1 pkt 4)-6) oraz ust. 2.

6. Czas służby, pracy i działalności zawodowej, określonych w ust. 1 pkt 3)-6), wykonywanych w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, zalicza się do wysługi lat na zasadach, obowiązujących przy zaliczaniu czasu tej służby, pracy i działalności zawodowej, wykonywanych w Państwie Polskim. O zaliczeniu czasu tej służby, pracy i działalności zawodowej, wykonywanych w innych państwach, rozstrzyga Minister Obrony Narodowej.

7. Szczegółowe zasady, warunki i tryb zaliczania okresów, wymienionych w ust. 1, do wysługi lat oraz wypłaty dodatków za wysługę lat ustala Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia, wydanego w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  16.

Minister Obrony Narodowej może w drodze rozporządzeń, wydanych w porozumieniu z Ministrem Skarbu, ustanawiać dodatki, uzasadnione warunkami lokalnymi w kraju i za granicą.

Art.  17.

Minister Obrony Narodowej może w drodze rozporządzeń, wydanych w porozumieniu z Ministrem Skarbu, ustanawiać dodatki do uposażenia, uzasadnione szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej w kraju i za granicą.

Art.  18.

1. Żołnierzowi zawodowemu o szczególnych kwalifikacjach zawodowych, niezbędnych na stanowisku służbowym, które zajmuje, może być przyznany dodatek dla specjalistów.

2. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Skarbu określa stanowiska służbowe, wymagające szczególnych kwalifikacji zawodowych oraz wysokość i zasady przyznawania dodatku dla specjalistów.

Rozdział  3.

Świadczenia.

Art.  19.

1. Żołnierz zawodowy otrzymuje bezpłatnie umundurowanie i wyekwipowanie w naturze lub równoważnik pieniężny; ponadto otrzymuje zakwaterowanie.

2. Normy umundurowania, wyekwipowania i zakwaterowania określa Minister Obrony Narodowej, wysokość zaś równoważnika pieniężnego - Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  20.

Minister Obrony Narodowej może w przypadkach, uzasadnionych szczególnymi właściwościami służby, przyznać żołnierzowi zawodowemu prawo do dziennych należności żywnościowych, które mogą być zastąpione ekwiwalentem pieniężnym. Wysokość tego ekwiwalentu ustala Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  21.

1. Żołnierz zawodowy i jego rodzina (art. 13) korzystają z bezpłatnej pomocy lekarskiej.

2. Minister Obrony Narodowej może przyznać prawo do bezpłatnej pomocy lekarskiej innym osobom, pozostającym na wyłącznym utrzymaniu żołnierza zawodowego.

3. Zakres pomocy lekarskiej, przewidzianej w ust. 1 i 2, określa Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia, wydanego w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  22.

1. Żołnierz zawodowy i jego rodzina (art. 13) korzystają z ulg przy przejazdach państwowymi i samorządowymi środkami komunikacyjnymi.

2. Zakres ulg, przewidzianych w ust. 1, określa Minister Komunikacji w drodze rozporządzenia, wydanego w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.

Art.  23.

Żołnierzowi zawodowemu i jego rodzinie (art. 13) mogą być przyznane świadczenia socjalne, których rodzaj i zakres określa Minister Obrony Narodowej.

Rozdział  4.

Inne należności służbowe.

Art.  24.

1. Żołnierzowi zawodowemu mogą być przyznawane zasiłki i nagrody pieniężne.

2. Zasady przyznawania tych zasiłków i nagród określa Minister Obrony Narodowej.

Art.  25. ¹

1. Żołnierz zawodowy przeniesiony do rezerwy lub zwolniony od powszechnego obowiązku wojskowego otrzymuje odprawę w wysokości jednomiesięcznego uposażenia wraz ze wszystkimi dodatkami o charakterze stałym.

2. Po osiągnięciu przez żołnierza 4 lat wysługi albo po jednym roku służby wojskowej w stopniu oficerskim lub w charakterze podoficera nadterminowego wysokość odprawy określonej w ust. 1 ulega zwiększeniu o 20% uposażenia wraz z dodatkami za każdy dalszy rok wysługi ponad 4 lata lub ponad jeden rok służby w stopniu oficerskim lub w charakterze podoficera nadterminowego - aż do wysokości pięciomiesięcznego uposażenia wraz ze wszystkimi dodatkami o charakterze stałym.

3. Do wysługi lat zalicza się okresy nieprzerwanej służby wojskowej w stopniu oficerskim lub w charakterze podoficera nadterminowego oraz okresy zasadniczej służby wojskowej lub innej czynnej służby wojskowej poprzedzającej bezpośrednio wojskową służbę zawodową lub nadterminową.

Art.  25a. ²

1. Niezależnie od odprawy wymienionej w art. 25 żołnierz zwolniony z wojskowej służby zawodowej lub nadterminowej otrzymuje zwrot kosztów przejazdu do obranego miejsca zamieszkania dla siebie i swojej rodziny (art. 13) oraz zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego na zasadach przewidzianych przy przeniesieniach żołnierzy.

2. Zwrot kosztów wymienionych w ust. 1 przysługuje żołnierzowi w razie przesiedlenia się w ciągu jednego roku od zwolnienia ze służby.

Art.  25b. ³

1. Należności określone w art. 25 i 25a nie przysługują:

1) w razie zwolnienia żołnierza ze służby w trybie karnym lub dyscyplinarnym,

2) podoficerom nadterminowym zwolnionym ze słuzby na własną prośbę,

2. Minister Obrony Narodowej, a w stosunku do podoficerów nadterminowych - dowódca okręgu wojskowego (równorzędny) może w przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie przyznać żołnierzowi należności określone w art. 25 i 25a w całości lub w części w razie zwolnienia go ze służby z przyczyn określonych w ust. 1.

3. W przypadku wszczęcia przeciw żołnierzowi postępowania karnego lub dyscyplinarnego wypłata należności określonych w art. 25 i 25a ulega zawieszeniu do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego.

Art.  25c. ⁴

Jeżeli żołnierz otrzymuje rentę za wysługę lat lub rentę inwalidzką przewidzianą w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym generałów (admirałów), oficerów zawodowych i podoficerów nadterminowych oraz członków ich rodzin, odprawa wymieniona w art. 25 ulega zmniejszeniu do wysokości jednomiesięcznego uposażenia wraz ze wszystkimi dodatkami o charakterze stałym.

Art.  26.

1. W razie śmierci żołnierza zawodowego przyznaje się osobie, która poniosła koszty pogrzebu, zwrot tych kosztów (pośmiertne), a mianowicie:

1) żonie, dzieciom (art. 13) lub rodzicom - ryczałt w wysokości trzymiesięcznego ostatnio pobieranego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami,

2) innej osobie (fizycznej lub prawnej) zwrot kosztów rzeczywiście poniesionych i udowodnionych, najwyżej jednak do wysokości, określonej w pkt 1).

2. W razie śmierci członka rodziny (art. 13) żołnierz zawodowy otrzymuje tytułem zwrotu poniesionych kosztów pogrzebu ryczałt w wysokości 75% ostatnio pobieranego miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami.

Rozdział  5.

Należności za podróże służbowe, delegacje i przeniesienia.

Art.  27.

W razie pełnienia czynności służbowych poza zwykłym miejscem służbowym oraz w razie przeniesienia na inne miejsce służbowe przysługują żołnierzowi należności, które określa Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.

Rozdział  6.

Uposażenie żołnierzy zawodowych w stanie nieczynnym.

Art.  28.

1. Żołnierz zawodowy, przeniesiony w stan nieczynny, nie otrzymuje uposażenia, unormowanego niniejszą ustawą.

2. W wyjątkowych przypadkach, zasługujących na szczególne uwzględnienie - Minister Obrony Narodowej może przyznać żołnierzowi zawodowemu, przeniesionemu w stan nieczynny na własną prośbę, ostatnio pobierane uposażenie w całości lub w części na okres, nie przekraczający sześciu miesięcy.

3. Żołnierz zawodowy, przeniesiony w stan nieczynny z powodu stwierdzonej przez wojskową komisję lekarską czasowej niezdolności do czynnej służby, otrzymuje w ciągu sześciu miesięcy pozostawania w stanie nieczynnym ostatnio pobierane uposażenie. W razie pozostawania w stanie nieczynnym ponad sześć miesięcy Minister Obrony Narodowej może w przypadkach, zasługujących na uwzględnienie, przyznać na dalsze sześć miesięcy ostatnio pobierane uposażenie w całości lub w części.

4. Przepis art. 26 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych, przeniesionych w stan nieczynny:

1) na własną prośbę z prawem do uposażenia (ust. 2),

2) z powodu czasowej niezdolności do czynnej służby (ust. 3) nawet w tym czasie, gdy nie pobierali uposażenia -

jeżeli zwrot kosztów pogrzebu nie przysługuje z tytułu innej służby lub pracy.

5. Minister Obrony Narodowej może w przypadkach, zasługujących na szczególne uwzględnienie, przyznać prawo do świadczeń, określonych w art. 26, zarówno po żołnierzach zawodowych, przeniesionych na własną prośbę w stan nieczynny bez prawa do uposażenia, jako też po członkach ich rodzin (art. 13).

Rozdział  7.

Uposażenie żołnierzy tytularnych (kontraktowych).

Art.  29.

Żołnierze tytularni (kontraktowi), pełniący służbę wojskową, otrzymują uposażenie, określone niniejszą ustawą dla żołnierzy zawodowych w czynnej służbie, chyba że zawarta z nimi umowa przewiduje inne uposażenie.

¹ Art. 25 zmieniony przez art. 52 pkt 1 dekretu z dnia 18 września 1954 r. o zaopatrzeniu emerytalnym generałów (admirałów), oficerów zawodowych i podoficerów nadterminowych oraz ich rodzin (Dz.U.54.41.181) z dniem 1 lipca 1954 r.

² Art. 25a dodany przez art. 52 pkt 2 dekretu z dnia 18 września 1954 r. o zaopatrzeniu emerytalnym generałów (admirałów), oficerów zawodowych i podoficerów nadterminowych oraz ich rodzin (Dz.U.54.41.181) z dniem 1 lipca 1954 r.

³ Art. 25b dodany przez art. 52 pkt 2 dekretu z dnia 18 września 1954 r. o zaopatrzeniu emerytalnym generałów (admirałów), oficerów zawodowych i podoficerów nadterminowych oraz ich rodzin (Dz.U.54.41.181) z dniem 1 lipca 1954 r.

⁴ Art. 25c dodany przez art. 52 pkt 2 dekretu z dnia 18 września 1954 r. o zaopatrzeniu emerytalnym generałów (admirałów), oficerów zawodowych i podoficerów nadterminowych oraz ich rodzin (Dz.U.54.41.181) z dniem 1 lipca 1954 r.