Dział 1 - PRZEPISY OGÓLNE. - Uposażenie żołnierzy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.7.40

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1954 r.

Dział  I.

PRZEPISY OGÓLNE.

Art.  1.

1. Ustawa niniejsza normuje uposażenie żołnierzy w czynnej służbie, jako też żołnierzy zawodowych w stanie nieczynnym.

2. Żołnierzami w czynnej służbie są żołnierze, którzy pełnią służbę wojskową.

3. Ustawa niniejsza nie dotyczy żołnierzy, zajmujących stanowiska Ministra i wiceministrów Obrony Narodowej. Do tych żołnierzy stosuje się przepisy, normujące uposażenie członków Rządu, podsekretarzy stanu oraz szefów urzędów centralnych.

4. Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Obrony Narodowej może zaliczyć innych oficerów, niż wymienieni w ust. 3, a zajmujących stanowiska kierownicze, do jednej z grup tabeli płac, przewidzianej dla członków Rządu, podsekretarzy stanu oraz szefów urzędów centralnych.

Art.  2.

1. Na uposażenie żołnierza składa się:

1) uposażenie zasadnicze,

2) dodatki do uposażenia,

3) świadczenia (w naturze lub równoważnik pieniężny),

4) inne należności służbowe.

2. Ponadto żołnierz otrzymuje należności za podróże służbowe, delegacje i przeniesienia.

Art.  3.

1. Z tytułu służby wojskowej żołnierz otrzymuje tylko jedno uposażenie, określone w niniejszej ustawie.

2. Za pełnienie w wojsku zleconych czynności, nie związanych z zajmowanym stanowiskiem służbowym, żołnierz może otrzymywać dodatkowe wynagrodzenie na zasadach, ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej.

Art.  4.

1. Terminy płatności uposażenia zasadniczego i dodatków do uposażenia (art. 2 ust. 1 pkt 1) i 2)) określa Minister Obrony Narodowej w drodze rozporządzenia, wydanego w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

2. Terminy płatności świadczeń i innych należności służbowych (art. 2 ust. 1 pkt 3) i 4) określa Minister Obrony Narodowej.

Art.  5.

1. Potrącenia z uposażenia dopuszczalne są w przypadkach prawem przewidzianych.

2. Przelew prawa do uposażenia jest zabroniony i wszelkie umowy, sprzeczne z tym zakazem, są nieważne.

Art.  6.

1. Roszczenie z tytułu uposażenia przedawnienia się po upływie trzech lat od dnia powstania prawa do uposażenia. W każdym razie roszczenie z tego tytułu przedawnia się z upływem jednego roku po dniu rozwiązania stosunku służbowego.

2. Bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność, przedsięwziętą w celu ustalenia lub dochodzenia prawa do uposażenia, jeżeli Skarb Państwa został o tych czynnościach zawiadomiony.

Art.  7.

1. Prawo do uposażenia powstaje od dnia przyjęcia do czynnej służby, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Jeżeli przyjęcie do czynnej służby nie nastąpiło w dniu pierwszym miesiąca kalendarzowego, lecz w ciągu miesiąca, uposażenie za czas do końca tego miesiąca oblicza się w wysokości dziennej po 1/30 części miesięcznego uposażenia.

2. Prawo do zmienionego uposażenia powstaje z dniem pierwszym najbliższego miesiąca kalendarzowego po dniu zaistnienia warunku, uzasadniającego zmianę uposażenia, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Jeżeli dzień zaistnienia tego warunku zbiega się z terminem płatności uposażenia, prawo do zmienionego uposażenia powstaje w tym terminie.

Art.  8.

Prawo do uposażenia gaśnie z ostatnim dniem miesiąca kalendarzowego, w którym zaistniał warunek, uzasadniający wygaśnięcie tego prawa, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.