Oddział B - W miejscowościach poza stolicą: Stopień Samotni Utrzymujący rodzinę Marszałek 3,000 Generał broni, admirał 2,000 Generał dywizji, wiceadmirał 1,500 Generał brygady, kontradmirał 1,000 Pułkownik, komandor 632 713 Pułkownik, komandor-porucznik 524 580 Major, komandor-podporucznik 435 490 Kapitan 345 400 Porucznik 265 324 Podporucznik 206 266 Chorąży (równorzędny) 230 300 Starszy sierżant (równorzędny), starszy bosman 194 264 Sierżant (równorzędny), bosman 171 241 Plutonowy (równorzędny), bosmanmat 151 201 Kapral (równorzędny), mat 137 167 Starszy marynarz zawodowy 125 150 - Uposażenie wojska i marynarki wojennej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1938.43.362 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 9 maja 1945 r.

B.

W miejscowościach poza stolicą:

Stopień	Samotni		Utrzymujący rodzinę
Marszałek		3,000
Generał broni, admirał		2,000
Generał dywizji, wiceadmirał		1,500
Generał brygady, kontradmirał		1,000
Pułkownik, komandor	632		713
Pułkownik, komandor-porucznik	524		580
Major, komandor-podporucznik	435		490
Kapitan	345		400
Porucznik	265		324
Podporucznik	206		266
Chorąży (równorzędny)	230		300
Starszy sierżant (równorzędny), starszy bosman	194		264
Sierżant (równorzędny), bosman	171		241
Plutonowy (równorzędny), bosmanmat	151		201
Kapral (równorzędny), mat	137		167
Starszy marynarz zawodowy	125		150

(2) Uposażenie oficerów w stopniu kapitana (rotmistrza, kapitana marynarki) zwiększa się po upływie pierwszych 9 lat służby w tym stopniu o 45 zł.

Art.  6.

(

1) Do rodziny w rozumieniu rozporządzenia niniejszego należą:

a) żona, wyjąwszy przypadki, gdy jest sądownie separowana, a na mężu nie ciąży obowiązek alimentacji;

b) dzieci ślubne i uprawnione, oraz pasierby - do ukończenia lat 18; jeżeli jednak uczęszczają do szkół publicznych, lub wskutek ułomności fizycznych, umysłowych, albo nieuleczalnej choroby nie mogą na swe utrzymanie zarabiać - do ukończenia lat 24.

(2) W przypadkach nie dozwalających na zarobkowanie z powodu ułomności fizycznej, umysłowej albo trwałej nieuleczalnej choroby, jako też w przypadkach, gdy studia przedłużyły się ponad wiek 24 lat z powodu pełnienia służby wojskowej w czasie wojny, mobilizacji lub na skutek powołania do służby wojskowej w myśl uchwały Rady Ministrów stwierdzającej, że tego wymaga interes obrony Państwa - może Minister Spraw Wojskowych wyjątkowo uwzględnić dzieci oraz pasierbów w wieku ponad 24 lata.

(3) Dzieci i pasierbów, które weszły w związki małżeńskie, nie uważa się za rodzinę w rozumieniu rozporządzenia niniejszego.

Art.  7.

(1) Rada Ministrów normuje dla oficerów służby stałej oraz zawodowych podoficerów i szeregowców dodatki służbowe.

(2) Można otrzymać równocześnie tylko jeden dodatek służbowy, w razie zaś zbiegu tytułów do dwóch lub więcej dodatków służbowych służy uprawnionemu prawo wyboru.

(3) Dodatek służbowy nie przysługuje żołnierzom:

1) pozostającym w stanie nieczynnym,

2) zawieszonym w czynnościach służbowych,

3) pozostającym na urlopie bez uposażenia - oraz

4) pozostającym na urlopie ponad przeciąg czasu przepisany ustawowo.

(4) Oficerowie służby stałej oraz zawodowi podoficerowie i szeregowcy, nie pełniący służby z powodu choroby lub urlopu dla poratowania zdrowia, zatrzymują dodatek służbowy w ostatnio otrzymywanym wymiarze przez 6 miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca, następującego po zaprzestaniu pełnienia czynności służbowych z powodu choroby.

(5) Żołnierze oddani do dyspozycji bez powierzenia im czynności służbowych otrzymują dodatek służbowy tylko za jeden miesiąc, następujący po oddaniu do dyspozycji.

(6) Żołnierzom, pełniącym służbę za granicą i w Biurze Komisarza Generalnego R. P. w Gdańsku może Minister Spraw Zagranicznych przyznać ze względu na specjalne właściwości ich służby dodatek reprezentacyjny. Żołnierze, pobierający dodatek reprezentacyjny, nie mają prawa do dodatku służbowego.

Art.  8.

(1) Oficerom służby stałej oraz zawodowym podoficerom i szeregowcom Rada Ministrów władna jest przyznać dodatki, uzasadnione szczególnymi właściwościami służby oraz warunkami lokalnymi w kraju i na obszarze W. M. Gdańska.

(2) Oficerom służby stałej oraz zawodowym podoficerom i szeregowcom, pełniącym służbę za granicą, przyznaje się dodatki lokalne, których wysokość ustala Minister Spraw Zagranicznych w porozumieniu z Ministrem Skarbu; dodatki te przysługują od dnia objęcia stanowiska (funkcji) za granicą do dnia odwołania z tego stanowiska (funkcji), przy czym wysokość dzienna dodatku wynosi 1/30 jego wysokości miesięcznej.

Art.  9.

(1) W razie pełnienia czynności służbowych poza zwykłym miejscem służbowym oraz w razie przeniesień na nowe miejsce służbowe przysługują oficerowi służby stałej oraz zawodowemu podoficerowi i szeregowcowi należności, które określi rozporządzenie Rady Ministrów.

(2) W razie powołania oficera służby stałej lub podoficera zawodowego w ciągu roku po rozwiązaniu stosunku służbowego do państwowej służby cywilnej, służby samorządowej lub w przedsiębiorstwach państwowych poza garnizon, w którym posiadał ostatnio w służbie wojskowej zwykłe miejsce służbowe, przysługują powołanemu należności według zasad obowiązujących przy przeniesieniu żołnierzy z urzędu z ostatniego miejsca służbowego na nowe miejsce służbowe, jeżeli nie uzyskał tego rodzaju należności z powodu przeniesienia w stan spoczynku.

Art.  10.

(1) Ustanawia się następujące miesięczne normy dodatków aeronautycznych w złotych:

Stopień wojskowy	Dodatek aeronautyczny
	I kat.	II kat.	III kat.	IV kat.	V kat.
Generał broni, admirał	804	615	409	250	206
Generał dywizji, wiceadmirał	689	569	349	209	172
Generał brygady, kontradmirał	546	409	271	160	136
Pułkownik, komandor	430	325	214	130	107
Pułkownik, komandor-porucznik	355	271	181	109	90
Major, komandor-podporucznik	340	256	171	105	87
Kapitan	266	200	133	81	67
Porucznik	221	166	111	67	55
Podporucznik	185	139	93	55	46
Chorąży	206	155	103	62	51
Podoficerowie i szeregowcy	157	117	77	44	37

(2) Ponadto Rada Ministrów unormuje wysokość premii aeronautycznych.

(3) Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Skarbu określi, komu z żołnierzy i na jakich warunkach przysługiwać mają powyższe należności.

Art.  11.

(1) Podchorążowie przy mianowaniu podporucznikami służby stałej oraz podoficerowie przy mianowaniu chorążymi zawodowymi (równorzędnymi) otrzymują jednorazową kwotę na wyekwipowanie w wysokości określonej przez Ministra Spraw Wojskowych; z kwoty tej potrąca się koszt zużycia otrzymanego w naturze umundurowania za czas od dnia mianowania.

(2) Oficerowie służby stałej po upływie 2 lat od mianowania podporucznikami służby stałej oraz chorążowie zawodowi (równorzędni) po upływie 2 lat od mianowania chorążymi zawodowymi (równorzędnymi) otrzymują corocznie dodatek na uzupełnienie wyekwipowania w wysokości 300 złotych, a w marynarce wojennej - w wysokości 450 złotych.

(3) Przy przeniesieniu do marynarki wojennej oficer służby stałej lub chorąży zawodowy (równorzędny), obowiązany do noszenia munduru marynarki wojennej, otrzymuje jednorazową kwotę na przemundurowanie w wysokości określonej dla podchorążych mianowanych podporucznikami służby stałej w marynarce wojennej, a przy przeniesieniu z marynarki wojennej do innego rodzaju wojska, jednorazową kwotę na przemundurowanie w wysokości określonej dla podchorążych mianowanych podporucznikami służby stałej w wojsku. Roczny dodatek na uzupełnienie wyekwipowania (ust. (2)) przysługuje w tych przypadkach oficerowi służby stałej lub chorążemu zawodowemu (równorzędnemu) dopiero po upływie 2 lat od chwili nabycia prawa do jednorazowej kwoty na przemundurowanie.

(4) Niezależnie od należności, określonych w ustępach poprzednich, przysługuje oficerom służby stałej i chorążym zawodowym (równorzędnym), przydzielonym do oddziałów zmobilizowanych po raz pierwszy po każdorazowym ogłoszeniu mobilizacji, dodatek na wyekwipowanie polowe w wysokości 300 złotych.

(5) Podoficerowie i szeregowcy zawodowi, z wyjątkiem chorążych zawodowych (równorzędnych), otrzymują umundurowanie w naturze, które pozostaje własnością Skarbu Państwa.

(6) Minister Spraw Wojskowych określa, na jakich warunkach przysługiwać mają uprawnienia do utrzymania powyższych należności, w jakich przypadkach przedmioty umundurowania mogą być podoficerom i szeregowcom zawodowym oddawane na własność oraz w jakiej wysokości mogą im być wypłacane premie pieniężne za oszczędne używanie przedmiotów umundurowania.

(7) Jednorazowa kwota na wyekwipowanie (ust. (1)) oraz dodatek na wyekwipowanie polowe (ust. (4)) mogą być zastąpione częściowo lub w całości w naturze.

Art.  12.

(1) Dla oficerów służby stałej oraz zawodowych podoficerów i szeregowców, a mianowicie: pułkowników, podpułkowników, majorów, kapitanów, poruczników, chorążych, starszych sierżantów, sierżantów i równorzędnych, którzy ostatnio przed wejściem w życie rozporządzenia niniejszego pobierali na podstawie art. 3 ustawy z dnia 9 października 1923 r. o uposażeniu funkcjonariuszów państwowych i wojska (Dz. U. R. P. Nr 116, poz. 924) uposażenie powyżej szczebla "b" danej grupy, oraz dla podporuczników, plutonowych, kaprali i równorzędnych tudzież starszych marynarzy zawodowych, którzy w tym czasie pobierali na podstawie powołanego przepisu uposażenie powyżej szczebla "a" danej grupy, zwiększa się uposażenie, określone art. 5 rozporządzenia niniejszego, o dodatek wyrównawczy.

(2) Wysokość dodatku wyrównawczego oznacza się w złotych, w zależności od stopnia wojskowego, wedle następujących stawek miesięcznych:

Stopień	Szczebel przysługujący ostatnio przed wejściem w życie rozporządzenia niniejszego
	"b"	"c"	"d"	"e"	"f"	"g"
Pułkownik, komandor	-	35	75	115	150	-
Podpułkownik, komandor-porucznik	-	30	60	95	120	-
Major, komandor-podporucznik	-	30	60	95	120	-
Kapitan	-	25	50	75	110	-
Porucznik	-	20	35	50	70	-
Podporucznik	12	25	40	50	60	-
Chorąży (równorzędny)	-	13	25	38	50	-
Starszy sierżant (równorzędny), starszy bosman	-	8	17	25	33	42
Sierżant (równorzędny), bosman	-	8	16	25	33	42
Plutonowy (równorzędny), bosmanmat	6	13	19	25	31	37
Kapral (równorzędny), mat	6	12	19	25	30	37
Starszy marynarz zawodowy	6	12	19	25	30	37

(3) Oficerom służby stałej oraz zawodowym podoficerom i szeregowcom, którzy przejdą w stan spoczynku przed utratą prawa do pobierania dodatku wyrównawczego, wlicza się ostatnio pobierany dodatek wyrównawczy do podstawy wymiaru zaopatrzenia emerytalnego.

(4) Dodatek wyrównawczy przysługuje aż do najbliższego awansu (mianowania). Jeśli przy awansie okaże się, że należne uposażenie (art. 5) jest niższe od uposażenia ostatnio pobieranego (art. 5) wraz z dodatkiem wyrównawczym, - awansowany zatrzymuje część dodatku wyrównawczego, równą różnicy między uposażeniem ostatnio pobieranym wraz z dodatkiem wyrównawczym, a uposażeniem należnym w związku z awansem; w ten sam sposób postępuje się przy dalszych awansach (mianowaniach) aż do czasu uzyskania uposażenia co najmniej równego uposażeniu uzyskanemu przy pierwszym zaliczeniu po wejściu w życie rozporządzenia niniejszego wraz z dodatkiem wyrównawczym.

(5) W przypadkach uzyskania przez oficera w stopniu kapitana (rotmistrza, kapitana marynarki), pobierającego dodatek wyrównawczy, prawa do zwiększonego uposażenia w myśl art. 5 ust. (2), traci on prawo do pobierania dodatku wyrównawczego, o ile dodatek ten jest niższy od kwoty określonej w art. 5 ust. (2); w przeciwnym razie zachowuje on prawo do pobierania dodatku wyrównawczego w całości, a przepis art. 5 ust. (2) nie ma wówczas zastosowania.

Art.  13.

(1) Oficer służby stałej poza należnościami pieniężnymi ma prawo do następujących świadczeń:

a) korzystania z usług ordynansa osobistego; świadczenie to może być zastąpione na zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych ekwiwalentem pieniężnym, którego wysokość określi Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Skarbu;

b) do ulg przy przejazdach państwowymi środkami komunikacyjnymi dla siebie i rodziny (art. 6), których zakres określa Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych.

(2) Do świadczeń określonych w ust. (1) pod lit, b) mają prawo również zawodowi podoficerowie i szeregowcy oraz ich rodziny.

Art.  14.

Rozporządzenie Rady Ministrów unormuje pomoc lekarską dla oficerów służby stałej oraz zawodowych podoficerów i szeregowców i ich rodzin (art. 6).

Art.  15.

Oficerom służby stałej oraz zawodowym podoficerom i szeregowcom może być udzielana w przypadkach, zasługujących na uwzględnienie, bezprocentowa zaliczka na uposażenie. Warunki przyznawania i spłaty zaliczek tudzież ich wysokość określi Prezes Rady Ministrów w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  16.

(1) Prawo do otrzymania uposażenia powstaje:

a) dla wstępujących do służby czy to po raz pierwszy, czy ponownie, jeżeli istotne objęcie służby nie nastąpiło z dniem pierwszym miesiąca kalendarzowego, lecz w ciągu miesiąca - od dnia objęcia służby, przy czym uposażenie za czas do pierwszego dnia najbliższego miesiąca oblicza się w wysokości dziennej po 1/30 części uposażenia; przepis ten dotyczy także ponownego powołania do służby czynnej oficera służby stałej oraz zawodowego podoficera i szeregowca pozostającego w stanie spoczynku; powinien on jednak za ten czas i w takim samym stosunku zwrócić Skarbowi Państwa pobrane do końca miesiąca zaopatrzenie emerytalne;

b) dla podchorążych, mianowanych podporucznikami służby stałej, - od pierwszego dnia tego miesiąca, w którym mianowanie nastąpiło; z uposażenia potrąca się jednak żołd oraz wartość otrzymanego w naturze wyżywienia;

c) w pozostałych przypadkach - z dniem pierwszym najbliższego kalendarzowego miesiąca po dniu awansu (mianowania) lub po dniu powstania warunków, uzasadniających zmianę uposażenia, jeżeli dzień awansu (mianowania) lub zmiany warunków nie zbiega się z terminem płatności uposażenia.

(2) W razie zmiany miejsca służbowego, pociągającej za sobą zmianę wysokości uposażenia, przysługuje oficerowi służby stałej oraz zawodowemu podoficerowi i szeregowcowi prawo do uposażenia, odpowiadającego nowemu miejscu służbowemu, od pierwszego dnia kalendarzowego miesiąca, następującego po zwolnieniu go od obowiązków służbowych w dawnym miejscu służbowym, jeżeli dzień zwolnienia nie zbiega się z terminem płatności uposażenia.

Art.  17.

(1) Terminy płatności uposażenia ustala Rada Ministrów.

(2) Terminy płatności dodatków ustala Mister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  18.

(1) Oficer służby stałej, przeniesiony w stan nieczynny na prośbę z przyczyn osobistych:

a) przed przesłużeniem 15 lat w stanie czynnym nie otrzymuje żadnego uposażenia;

b) po przesłużeniu w wojsku polskim (polskiej marynarce wojennej) 15 lat otrzymuje przez czas pierwszych 6 miesięcy pozostawania w stanie nieczynnym pełne uposażenie, a przez resztę czasu pozostawania w stanie nieczynnym nie pobiera żadnego uposażenia.

(2) Oficerom służby stałej oraz zawodowym podoficerom i szeregowcom nie przysługuje prawo do uposażenia, unormowanego rozporządzeniem niniejszym w razie:

a) przyjęcia mandatu do izb ustawodawczych,

b) przyjęcia urzędu ministra lub podsekretarza stanu (równorzędnego),

c) powołania na stanowisko w państwowej służbie cywilnej, służbie samorządowej lub w przedsiębiorstwach państwowych.

Art.  19.

Oficerowie, przydzieleni na praktykę przygotowawczą do objęcia stanowisk w państwowej służbie cywilnej, służbie samorządowej lub w przedsiębiorstwach państwowych, zachowują prawo do uposażenia, unormowanego rozporządzeniem niniejszym przez czas praktyki.

Art.  20.

Zawodowy podoficer lub szeregowiec, któremu udzielono urlopu celem odbycia kursu lub praktyki, potrzebnych do uzyskania stanowiska w służbie państwowej, samorządowej lub przedsiębiorstwie państwowym, otrzymuje uposażenie przez czas pierwszych 6 miesięcy urlopu.

Art.  21.

(1) Oficerowie służby stałej oraz zawodowi podoficerowie i szeregowcy, pozostający w stanie nieczynnym z powodu czasowej niezdolności do służby, stwierdzonej przez komisję wojskowo-lekarską, otrzymują przez czas pierwszych 6 miesięcy przebywania w stanie nieczynnym pełne uposażenie, przez resztę czasu przebywania w stanie nieczynnym - uposażenie w wysokości zaopatrzenia emerytalnego, jakie by im przysługiwało, gdyby ich niezdolność do służby była trwała. Ci natomiast, którym by prawo do zaopatrzenia emerytalnego nie przysługiwało, otrzymują po upływie pierwszych 6 miesięcy przebywania w stanie nieczynnym uposażenie w wysokości najniższego zaopatrzenia emerytalnego.

(2) Oficerowie służby stałej oraz zawodowi podoficerowie i szeregowcy przeniesieni w stan nieczynny z powodu czasowej niezdolności do czynnej służby, wywołanej przyczynami, związanymi z pełnieniem służby, a stwierdzonej przez komisję wojskowo-lekarską, otrzymują przez cały czas pozostawania w stanie nieczynnym pełne uposażenie.

Art.  22.

Oficerowie służby stałej oraz zawodowi podoficerowie i szeregowcy, pozostający w stanie nieczynnym z powodu zredukowania etatów, otrzymują pełne uposażenie:

a) oficerowie w ciągu lat 3;

b) podoficerowie i szeregowcy w ciągu 18 miesięcy;

jeżeli zaś nadal pozostają z powyższej przyczyny w stanie nieczynnym, nie otrzymują żadnego uposażenia.

Art.  23.

(1) W razie dostania się oficera służby stałej lub zawodowego podoficera albo szeregowca, pełniącego czynną służbę, do niewoli lub zaginięcia na terenie działań wojennych, prawo jego do uposażenia ulega zawieszeniu w całości aż do jego powrotu.

(2) O ile jednak pozostający w niewoli (zaginiony) pozostawił rodzinę (art. 6), zawieszeniu ulega tylko połowa uposażenia, drugą zaś połowę należy wypłacać rodzinie. Żona separowana, która pobiera alimenty, otrzymuje uposażenie w wysokości alimentów, nie wyższe jednak niż połowa uposażenia.

(3) Jeżeli okoliczności wskazują na to, że oficer służby stałej lub zawodowy podoficer albo szeregowiec popadł w niewolę rozmyślnie, zawiesza się również prawo do uposażenia pobieranego przez rodzinę.

(4) Po powrocie oficera służby stałej lub zawodowego podoficera albo szeregowca i po stwierdzeniu, że dostał się on do niewoli lub też zaginął na terenie działań wojennych bez własnej winy, otrzymuje on za cały czas niewoli (zaginięcia) uposażenie, które uległo zawieszeniu z potrąceniem ewentualnych zaliczek, wypłaconych w czasie niewoli (zaginięcia), i kwot uposażenia, wypłaconego jego rodzinie w czasie niewoli (zaginięcia).

(5) Gdy oficer służby stałej lub zawodowy podoficer albo szeregowiec, który dostał się do niewoli lub zaginął na terenie działań wojennych i którego rodzina za ten czas pobiera uposażenie, nie odnajdzie się najpóźniej w ciągu roku od chwili ratyfikacji pokoju, rodzina traci prawo do uposażenia, otrzymuje natomiast tymczasowe zaopatrzenie w myśl obowiązujących przepisów.

(6) W wyjątkowych przypadkach Rada Ministrów władna jest ten termin przedłużyć.

(7) Przepisy artykułu niniejszego stosują się odpowiednio także w czasie pokoju do oficerów służby stałej oraz zawodowych podoficerów i szeregowców w służbie bezpieczeństwa lub w służbie granicznej.

Art.  24.

Prawo do uposażenia gaśnie:

a) w razie śmierci oficera służby stałej lub zawodowego podoficera albo szeregowca - z ostatnim dniem kalendarzowego miesiąca, w którym śmierć nastąpiła;

b) w razie rozwiązania stosunku służbowego w inny sposób - z ostatnim dniem tego kalendarzowego miesiąca, w którym stosunek służbowy istotnie ustał.

Art.  25.

(1) Oficerowie służby stałej oraz zawodowi podoficerowie i szeregowcy przeniesieni do rezerwy, pospolitego ruszenia lub pomocniczej służby wojskowej albo zwolnieni od powszechnego obowiązku wojskowego otrzymują odprawę w wysokości:

a) oficerowie służby stałej za czas służby w wojsku polskim (polskiej marynarce wojennej) ponad 5 lat - dwunastomiesięcznego, od 2 lat do 5 lat - sześciomiesięcznego ostatnio pobieranego uposażenia;

b) zawodowi podoficerowie i szeregowcy za czas służby w wojsku polskim (polskiej marynarce wojennej) ponad 12 lat - osiemnastomiesięcznego, za czas służby w wojsku polskim (polskiej marynarce wojennej) ponad 10 lat - dwunastomiesięcznego, za czas służby w wojsku polskim (polskiej marynarce wojennej) ponad 6 lat - sześciomiesięcznego, za czas służby w wojsku polskim (polskiej marynarce wojennej) ponad 3 lata - dwumiesięcznego, za czas służby w wojsku polskim (polskiej marynarce wojennej) ponad 2 lata - jednomiesięcznego ostatnio pobieranego uposażenia.

(2) Do czasokresów, wymienionych w ust. (1) pod lit. b), liczyć należy zawodowym podoficerom i szeregowcom tylko służbę w charakterze żołnierza zawodowego.

Art.  26.

Odprawy nie otrzymują:

a) przyjęci bezpośrednio po zwolnieniu z wojska (marynarki wojennej) do służby państwowej, samorządowej lub w przedsiębiorstwach państwowych, jeżeli na tej służbie pozostaną przynajmniej przez okres 6-miesięczny;

b) oficerowie, zwolnieni do rezerwy na własną prośbę;

c) zawodowi podoficerowie i szeregowcy, z którymi rozwiązano stosunek służbowy z powodu skazującego wyroku, orzeczenia komisji dyscyplinarnej lub wydalenia ze szkoły kształcącej na oficerów zawodowych;

d) skazani wyrokiem sądu wojskowego na karę wydalenia z wojska lub z marynarki wojennej albo na karę wydalenia z korpusu oficerskiego oraz skazani wyrokiem sądu karnego powszechnego na karę, pociągającą za sobą w myśl przepisów kodeksu karnego wojskowego karę wydalenia z wojska lub z marynarki wojennej albo karę wydalenia z korpusu oficerskiego.

Art.  27.

1) Prawo do odprawy ulega zawieszeniu w przypadkach:

a) wszczęcia przeciwko oficerowi służby stałej lub zawodowemu podoficerowi albo szeregowcowi postępowania karnego o przestępstwo z chęci zysku lub innych niskich pobudek;

b) zarządzenia w związku z toczącym się postępowaniem karnym aresztu tymczasowego lub zawieszenia w czynnościach służbowych;

c) skazania wyrokiem sądu I instancji na karę wydalenia z wojska lub z marynarki wojennej albo na karę wydalenia z korpusu oficerskiego.

(2) Utrata prawa do odprawy zawieszonej następuje w przypadku prawomocnego skazania wyrokiem sądu wojskowego na karę wydalenia z wojska lub z marynarki wojennej, karę wydalenia z korpusu oficerskiego lub karę degradacji, albo też prawomocnego skazania wyrokiem sądu karnego powszechnego na karę, pociągającą za sobą w myśl przepisów kodeksu karnego wojskowego jedną z powyższych kar, oraz w przypadku orzeczenia komisji dyscyplinarnej albo wydania zarządzenia wydalenia ze szkoły kształcącej na oficerów służby stałej, które pociąga za sobą rozwiązanie stosunku służbowego.

(3) W innych przypadkach następuje wypłata zatrzymanej odprawy, przy czym bez względu na to, czy uprawnionemu przysługuje pełne uposażenie, czy też zmniejszone, odprawę wymierza się zawsze od pełnego uposażenia.

Art.  28.

(

1) W razie śmierci oficera służby stałej lub zawodowego podoficera albo szeregowca przyznaje się osobie, która poniesie koszty pogrzebu, zwrot tych kosztów, przy czym:

a) jeżeli koszty pogrzebu ponoszą żona, dzieci lub rodzice, przyznaje się na pokrycie tych kosztów ryczałt w wysokości 3-miesięcznego ostatnio pobranego przez zmarłego uposażenia;

b) jeżeli koszty pogrzebu ponosi inna osoba, przyznaje się jej zwrot kosztów rzeczywiście poniesionych i udowodnionych najwyżej do wysokości określonej pod lit. a).

(2) Przepisy artykułu niniejszego stosuje się również w razie śmierci oficera służby stałej lub zawodowego podoficera albo szeregowca, pozostającego w stanie nieczynnym, chociażby w tym czasie nie pobierał uposażenia.

Art.  29.

(1) Przepisy rozdziału II, odnoszące się do oficerów służby stałej, stosuje się również do oficerów rezerwy, powołanych do służby czynnej celem przemianowania na oficerów służby stałej, a przepisy tego rozdziału, odnoszące się do podoficerów i szeregowców zawodowych, stosuje się również do podchorążych rezerwy, powołanych do służby czynnej celem mianowania ich podporucznikami służby stałej.

(2) Jednorazowa kwota na wyekwipowanie (art. 11) nie przysługuje tym oficerom rezerwy, powołanym do służby czynnej celem przemianowania na oficerów służby stałej, którzy otrzymali już tego rodzaju należności w wojsku lub marynarce wojennej.