Art. 5. - Uposażenie urzędników i niższych funkcjonarjuszów państwowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.65.429

Akt utracił moc

Wersja od: 24 kwietnia 1922 r.

Art.  5. ¹

Przez czas trwania wyjątkowych, wojną wywołanych warunków ekonomicznych, urzędnik pobiera dodatek drożyźniany do płacy zasadniczej, zależnie od stosunków rodzinnych i miejscowości, w której stale pełni służbę.

Pod względem stosunków rodzinnych dzieli się urzędników na 4 grupy.

Do pierwszej grupy należą samotni, do drugiej - utrzymujący jednego lub dwuch członków rodziny (mała rodzina), do trzeciej - utrzymujący do czterech członków rodziny (średnia rodzina), do czwartej - utrzymujący więcej niż czterech członków rodziny (duża rodzina).

Przy zaliczaniu do grup, uwzględnia się będących na utrzymaniu urzędnika: a) żonę, względnie męża, b) ślubne i uprawnione dzieci, tudzież pasierby do ukończonych lat 18, a o ile uczęszczają do szkół publicznych lub wskutek ułomności fizycznych, umysłowych albo nieuleczalnej choroby nie mogą na swoje utrzymanie zarabiać - do ukończonych lat 24. W wypadkach ułomności fizycznej, umysłowej albo nieuleczalnej choroby, jako-też w wypadkach, gdy studja przewlekły się ponad wiek 24 lat z powodu służby wojskowej, odbytej na skutek zarządzonej mobilizacji lub uzupełnienia do stanu wojennego, albo t powodu pełnionej w tym czasie służby ochotniczej - władza centralna może w drodze wyjątku, w porozumieniu z Ministrem Skarbu, uwzględnić dzieci w wieku ponad 24 lata z tem, że przedłużony do ukończenia nauk w szkołach publicznych okres czasu wynosić może najwyżej lat 4.

Jeżeli oboje małżonkowie pozostają w służbie państwowej, nie uwzględnia się żony przy wymiarze dodatku drożyźnianego dla męża.

Dzieci i pasierbów, które weszły w związki małżeńskie lub które same się utrzymują, jako też pasierbów, posiadających własne zaopatrzenie, nie uwzględnia się przy wymiarze dodatku drożyźnianego.

Podstawę do obliczania dodatku drożyźnianego stanowi płaca zasadnicza.

Wysokość miesięcznego dodatku drożyźnianego, obliczanego w markach polskich, ustala się, mnożąc procentową część płacy zasadniczej, stanowiącej mnożną, przez mnożnik jednakowy dla wszystkich stopni służbowych, a różny dla poszczególnych klas miejscowości.

Mnożna ta wynosi dla urzędników samotnych:

				Płacy zasadniczej					Płacy zasadniczej
w	I	stopniu	służbowym	1%	w	VII	stopniu	służbowym	l,3%
"	II	"	"	1%	"	VIII	"	"	1,4%
"	III	"	"	1%	"	IX	"	"	1,5%
"	IV	"	"	1%	"	X	"	"	1,6%
"	V	"	"	1,1%	"	XI	"	"	1,7%
"	VI	"	"	1,2%	"	XII	"	"	1,8%

Mnożna ta powiększa się dla małej rodziny o cztery jednostki, dla średniej - o siedem jednostek, dla dużej o 10 jednostek. Tak wypośrodkowaną cyfrę mnoży się przez ustalony mnożnik.

W chwili wejścia w życie niniejszej ustawy, ustala się mnożnik dla najwyższej klasy miejscowości na 150.

Podziału miejscowości na klasy dokona Rada Ministrów, na wniosek Ministra Skarbu, biorąc pod uwagę różnicę warunków ekonomicznych.

W zależności od zmiany warunków ekonomicznych, jako też od zmiany stosunków, które stanowiły podstawę zaliczenia miejscowości do poszczególnych klas, Rada Ministrów na wniosek Ministra Skarbu, władną będzie podwyższać lub obniżać stopę mnożnika i zarządzać zmiany w zaliczeniu miejscowości do poszczególnych klas.

¹ Art. 5:

- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 25 lutego 1921 r. (Dz.U.21.20.111) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 lutego 1921 r.

- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1922 r. (Dz.U.22.28.227) zmieniającej nin. ustawę z dniem 24 kwietnia 1922 r.