Art. 10. - Uposażenie sędziów i prokuratorów (wymiar sprawiedliwości) Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.65.436

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1922 r.

Art.  10. ¹

Przez czas trwania wyjątkowych, wojną wywołanych warunków ekonomicznych, sędzia i prokurator pobiera dodatek drożyźniany do płacy zasadniczej zależnie od stosunków rodzinnych i miejscowości, w której pełni służbę stale.

Pod względem stosunków rodzinnych, dzielili się sędziów i prokuratorów na cztery grupy:

Do pierwszej grupy należą samotni, do drugiej, utrzymujący jednego lub dwuch członków rodziny (mata rodzina), do trzeciej, utrzymujący do czterech członków rodziny (średnia rodzina), do czwartej, utrzymujący więcej niż czterech członków rodziny (duża rodzina).

ślubne i uprawnione dzieci, tudzież pasierby do ukończonych lat 18, a o ile uczęszczają do szkół publicznych lub wskutek ułomności fizycznych, umysłowych albo nieuleczalnej choroby nie mogą na swoje utrzymanie zarabiać - do ukończonych lat 24. W wypadkach ułomności fizycznej, umysłowej albo nieuleczalnej choroby, jako-też w wypadkach, gdy studja przewlekły się ponad wiek 24 lat z powodu służby wojskowej, odbytej na skutek zarządzonej mobilizacji lub uzupełnienia do stanu wojennego, albo t powodu pełnionej w tym czasie służby ochotniczej - władza centralna może w drodze wyjątku, w porozumieniu z Ministrem Skarbu, uwzględnić dzieci w wieku ponad 24 lata z tem, że przedłużony do ukończenia nauk w szkołach publicznych okres czasu wynosić może najwyżej lat 4.

Jeżeli żona sędziego (prokuratora) pozostaje w służbie państwowej, nie uwzględnia się żony przy wymiarze dodatku drożyźnianego dla męża

Dzieci (pasierbów), które zawarły związki małżeńskie lub które same się utrzymują, jakoteż pasierbów, posiadających własne zaopatrzenie - nie uwzględnia się przy wymiarze dodatku drożyźnianego.

Dodatek drożyźniany wymierza się w markach polskich przez pomnożenie dwuch liczb. Jednym współczynnikiem tego mnożenia (mnożna) jest liczba jednakowa dla wszystkich czterech w art. 2 określonych grup, różna jednak dla wymienionych wyżej czterech grup rodzinnych, a mianowicie: dla samotnych liczba 24, dla małej rodziny liczba 28, dla średniej rodziny liczba 31, a dla dużej rodziny liczba 34.

Drugim współczynnikiem tego mnożenia (mnożnik) jest liczba jednakowa dla wszystkich w art. 2 określonych grup i dla wspomnianych wyżej czterech grup rodzinnych, różna jednak dla poszczególnych miejscowości, które podzielone być mają na klasy.

W chwili wejścia w życie niniejszej ustawy obowiązywać będzie dla najwyższej klasy miejscowości mnożnik 150.

Podziału miejscowości na klasy dokona Rada Ministrów na wniosek Ministra Skarbu, biorąc pod uwagę różnicę warunków ekonomicznych.

W zależności od zmiany warunków ekonomicznych w poszczególnych miejscowościach, Rada Ministrów na wniosek Ministra Skarbu podwyższać lub obniżać będzie mnożnik i zarządzać będzie zmiany w zaliczeniu miejscowości do poszczególnych klas.

Mnożnik dodatku drożyźnianego i podział miejscowości na klasy będą te same, co dla urzędników państwowych.

¹ Art. 10:

- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1921 r. (Dz.U.21.56.351) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1921 r.

- zmieniony przez art. 4 ustawy z dnia 25 lutego 1921 r. o zmianie w ustawach o uposażeniu (Dz.U.20.65.429)postanowień, dotyczących podziału miejscowości na klasy dla oznaczania dodatku drożyźnianego (Dz.U.21.20.111) z dniem 28 lutego 1921 r.

- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1922 r. o zmianie w ustawach o uposażeniu z dnia 13 lipca 1920 r. postanowień, dotyczących podziału na grupy ze wzglądu na stosunki rodzinne (Dz.U.22.28.227) z dniem 24 kwietnia 1922 r.