Uposażenie pracowników zatrudnionych w prezydiach rad narodowych i terenowych organach podległych ministrom.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1956.20.98

Akt utracił moc

Wersja od: 1 marca 1959 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 2 czerwca 1956 r.

w sprawie uposażenia pracowników zatrudnionych w prezydiach rad narodowych i terenowych organach podległych ministrom.

Na podstawie art. 5, 6, 37 ust. 2 i 39 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o uposażeniu pracowników państwowych (Dz. U. Nr 7, poz. 39) oraz art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1950 r. o ochronie przeciwpożarowej i jej organizacji (Dz. U. z 1951 r. Nr 58, poz. 404) - w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie stosuje się do:

1) pracowników objętych art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o uposażeniu pracowników państwowych (Dz. U. Nr 7, poz. 39) i zatrudnionych:

a) w prezydiach rad narodowych wojewódzkich (w m. st. Warszawie i m. Łodzi), powiatowych, miejskich, dzielnicowych oraz osiedli,

b) w terenowych urzędach podległych ministrom (kierownikom urzędów centralnych), nie wchodzących w skład terenowych organów jednolitej władzy państwowej,

c) w instytutach naukowych i naukowo-badawczych oraz placówkach naukowych Polskiej Akademii Nauk;

2) pracowników zatrudnionych w wydziałach rent i pomocy społecznej prezydiów rad narodowych otrzymujących wynagrodzenie według zasad obowiązujących w b. Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych;

3) 1 (uchylony).

§  2.

1. Kwoty uposażenia zasadniczego dla poszczególnych grup ustala się, jak następuje:

Grupa uposażenia	dla pracowników zatrudnionych
	na terenie m. st. Warszawy	na pozostałych terenach
	miesięcznie w złotych
I	1.850,00	1.650,00
II	1.600,00	1.400,00
III	1.380,00	1.200,00
IV	1.150,00	1.000,00
V	990,00	860,00
VI	860,00	740,00
VII	760,00	660,00
VIII	700,00	610,00
IX	650,00	570,00
X	610,00	540,00
XI	580,00	520,00
XII	550,00	500,00

2. Pracownikom instytutów naukowych i naukowo-badawczych oraz placówek naukowych Polskiej Akademii Nauk bez względu na siedzibę instytutu lub placówki naukowej przysługuje uposażenie zasadnicze określone w ust. 1 dla pracowników zatrudnionych na terenie m. st. Warszawy.

§  3.

1. Kwoty uposażenia zasadniczego określone dla poszczególnych grup pracowników finansowych objętych § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1951 r. w sprawie ustalenia tabeli stanowisk, kwot uposażenia zasadniczego oraz dodatków funkcyjnych i służbowych dla pracowników finansowych (Dz. U. z 1951 r. Nr 15, poz. 118, z 1952 r. Nr 10, poz. 55, Nr 5, poz. 8, Nr 38, poz. 166, z 1954 r. Nr 2, poz. 5 i z 1955 r. Nr 39, poz. 243) ustala się, jak następuje:

Grupa uposażenia	dla pracowników zatrudnionych
	na terenie m. st. Warszawy	na pozostałych terenach
	miesięcznie w złotych
I	2.200,00	1.850,00
II	1.830,00	1.600,00
III	1.530,00	1.380,00
IV	1.270,00	1.150,00
V	1.050,00	990,00
VI	900,00	860,00
VII	800,00	760,00
VIII	730,00	700,00
IX	680,00	650,00

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1) pracowników terenowych komisji planowania gospodarczego objętych § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 kwietnia 1954 r. w sprawie nomenklatury stanowisk i zaszeregowania pracowników terenowych komisji planowania gospodarczego (Dz. U. z 1954 r. Nr 21, poz. 76 i z 1955 r. Nr 37, poz. 232),

2) pracowników terenowych organów skupu objętych § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1951 r. w sprawie ustalenia tabeli stanowisk, kwot uposażenia zasadniczego oraz dodatków funkcyjnych i służbowych pracowników terenowych organów Centralnego Urzędu Skupu i Kontraktacji (Dz. U. Nr 40, poz. 300),

3) 2 pracowników inspekcyjnych wojewódzkich inspektoratów Państwowej Inspekcji Handlowej, a mianowicie wojewódzkich inspektorów oraz pracowników dokonujących czynności inspekcyjnych.

§ 4. Pracownikom pobierającym wynagrodzenie ustalone w § 2 lub 3 nie przysługują dodatki lokalne (stołeczny i morski).

§  5.

1. Jeżeli przy zastosowaniu przepisów §§ 2, 3 i 4 uposażenie zasadnicze pracownika byłoby niższe od dotychczas pobieranego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkiem lokalnym bądź też podwyżka uposażenia byłaby mniejsza niż 50 zł miesięcznie - pracownikowi przysługuje do czasu pozostawania na zajmowanym w dniu 1 czerwca 1956 r. stanowisku dodatek wyrównawczy w takiej wysokości, aby nowe uposażenie zasadnicze przewyższało o 50 zł dotychczas pobierane uposażenie zasadnicze wraz z dodatkiem lokalnym.

2. Dla obliczenia, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się za podstawę stawki uposażenia zasadniczego nie podwyższone w trybie § 7 uchwały nr 190 Rady Ministrów z dnia 16 kwietnia 1956 r. w sprawie podwyżki wynagrodzeń najniżej zarabiających pracowników (Monitor Polski Nr 32, poz. 404).

§  6.

1. Pracownicy, którym przyznane zostały uposażenia ryczałtowe, a którzy zajmują stanowiska objęte tabelą stanowisk, podlegają zaszeregowaniu z dniem 1 czerwca 1956 r. do jednej z grup uposażenia przewidzianej w tabeli dla zajmowanego przez nich stanowiska.

2. W przypadku gdyby uposażenie pracownika wynikające z zastosowania przepisu ust. 1 łącznie z dodatkiem funkcyjnym lub służbowym oraz maksymalną stawką dodatku specjalnego było po potrąceniu przypadającego podatku od wynagrodzeń niższe od dotychczas pobieranego uposażenia ryczałtowego pomniejszonego o należny podatek - pracownikowi przysługuje przejściowy dodatek wyrównawczy w takiej wysokości, aby kwoty netto dotychczasowego i nowego uposażenia łącznego były sobie równe. Dodatek przejściowy przysługuje tylko do czasu pozostawania na zajmowanym w dniu 1 czerwca 1956 r. stanowisku.

§ 7. Do pracowników określonych w § 1 stosuje się w sprawach nie uregulowanych niniejszym rozporządzeniem przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 lutego 1949 r. w sprawie ustalenia stanowisk służbowych i zaszeregowania do grup uposażenia pracowników państwowych, podlegających ustawie o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. Nr 14, poz. 92 z późniejszymi zmianami) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 lutego 1949 r. w sprawie dodatków funkcyjnych i służbowych dla pracowników państwowych (Dz. U. Nr 14, poz. 94 z późniejszymi zmianami).

§ 8. Prezes Państwowej Komisji Etatów w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych ustali w drodze zarządzenia zasady wynagradzania pracowników zatrudnionych przy pilnowaniu.

§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 czerwca 1956 r.

¹ § 1 pkt 3 uchylony przez § 9 pkt 2 rozporządzenia z dnia 3 marca 1959 r.w sprawie uposażenia członków Korpusu Technicznego Pożarnictwa (Dz.U.59.18.112) z dniem 1 marca 1959 r.

² § 3 ust. 2 pkt 3 dodany przez § 1 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. (Dz.U.57.53.256) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1957 r.