Uposażenie pracowników zatrudnionych w Ministerstwie Kolei.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1956.13.64

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1956 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 14 maja 1956 r.

w sprawie uposażenia pracowników zatrudnionych w Ministerstwie Kolei.

Na podstawie art. 2 ust. 1 dekretu z dnia 18 czerwca 1951 r. o stosunku służbowym, uposażeniu i zaopatrzeniu emerytalnym pracowników Ministerstwa Kolei (Dz. U. Nr 34, poz. 260) oraz art. 2 dekretu z dnia 21 kwietnia 1954 r. o niektórych prawach i obowiązkach pracowników kolejowych (Dz. U. Nr 16, poz. 59) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Rozporządzenie stosuje się do pracowników Ministerstwa Kolei objętych dekretem z dnia 18 czerwca 1951 r. o stosunku służbowym, uposażeniu i zaopatrzeniu emerytalnym pracowników Ministerstwa Kolei (Dz. U. Nr 34, poz. 260).

2. Rozporządzenie nie dotyczy pracowników Ministerstwa Kolei wynagradzanych na podstawie uchwały nr 192 Rady Ministrów z dnia 16 kwietnia 1956 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w centralnych zarządach i zarządach (Monitor Polski Nr 33, poz. 412).

§ 2. Ustala się dla poszczególnych grup następujące kwoty uposażenia zasadniczego:

grupa uposażenia	miesięcznie zł
1	2.200
2	1.830
3	1.530
4	1.270
5	1.050
6	900
7	800
8	730
9	680
10	630
11	590
12	550

§ 3. Pracownikom wymienionym w § 1 ust. 1 nie przysługuje dodatek lokalny (stołeczny).

§  4.

1. Prezes Państwowej Komisji Etatów na wniosek Ministra Kolei dostosuje "Tabelę stanowisk w Ministerstwie Kolei", stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1951 r. w sprawie ustalenia stanowisk służbowych i zaszeregowania do grup uposażenia pracowników Ministerstwa Kolei (Dz. U. Nr 34, poz. 261), do zasad zaszeregowania poszczególnych stanowisk służbowych przewidzianych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 19 lutego 1949 r. w sprawie ustalenia stanowisk służbowych i zaszeregowania do grup uposażenia pracowników państwowych, podlegających ustawie o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. Nr 14, poz. 92).

2. Prezes Państwowej Komisji Etatów na wniosek Ministra Kolei dostosuje tabele uprawnień do dodatków funkcyjnych i służbowych dla pracowników Ministerstwa Kolei, ustalone w §§ 2 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1951 r. (Dz. U. Nr 34, poz. 262 z późniejszymi zmianami) do zasad przewidzianych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 19 lutego 1949 r. w sprawie dodatków funkcyjnych i służbowych dla pracowników państwowych (Dz. U. Nr 14, poz. 94).

§ 5. Pracownicy Ministerstwa Kolei, wykonujący czynności analogiczne jak robotnicy innych ministerstw i urzędów centralnych, otrzymujący wynagrodzenie ryczałtowe, są wynagradzani według zasad określonych w przepisach regulujących ryczałtowe wynagrodzenie pracowników państwowych zatrudnionych w ministerstwach i urzędach centralnych.

§ 6. Pracownik zaszeregowany do grupy wyższej niż najwyższa przewidziana dla zajmowanego stanowiska, zgodnie z przepisem § 4 ust. 1, zachowuje na czas zajmowania dotychczasowego stanowiska dotychczasową grupę uposażenia z kwotą uposażenia zasadniczego w wysokości określonej w § 2 oraz dodatek funkcyjny (służbowy) w dotychczasowej wysokości.

§ 7. Pracownicy zatrudnieni w Departamencie Zagranicznym Ministerstwa Kolei na stanowiskach, których wykaz ustali Minister Kolei w porozumieniu z Prezesem Państwowej Komisji Etatów, otrzymują dodatek za znajomość języków obcych na zasadach przewidzianych przepisami w sprawie dodatków do uposażenia za znajomość języków obcych dla niektórych pracowników Ministerstwa Finansów.

§ 8. Tracą moc uchwały: nr 47 Rady Ministrów z dnia 10 stycznia 1953 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego pracowników Ministerstwa Kolei (Monitor Polski Nr A-4, poz. 39) i nr 357 Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1951 r. w sprawie ryczałtu premiowego dla pracowników Ministerstwa Kolei (Monitor Polski z 1951 r. Nr A-56, poz. 735 i z 1953 r Nr A-4, poz. 38).

§ 9. Wykonanie rozporządzenia porucza się Ministrowi Kolei, Ministrowi Finansów oraz Prezesowi Państwowej Komisji Etatów.

§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1956 r.