Art. 5. - Uposażenie pracowników kolei państwowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.65.430

Akt utracił moc

Wersja od: 24 kwietnia 1922 r.

Art.  5. ¹

Przez czas trwania wyjątkowych, wojną wywołanych warunków ekonomicznych, pracownik pobiera dodatek drożyźniany do płacy zasadniczej, zależnie od stosunków rodzinnych i miejscowości, w której pełni służbę stale.

Pod względem stosunków rodzinnych dzieli się pracowników na 4 grupy. Do pierwszej grupy należą samotni, do drugiej - utrzymujący jednego lub dwuch członków rodziny (mała rodzina), do trzeciej - utrzymujący do czterech członków rodziny (rodzina średnia), do czwartej - utrzymujący więcej niż czterech członków rodziny (duża rodzina).

Przy zaliczaniu do grup uwzględnia się będących na utrzymaniu. pracownika: a) żonę, względnie męża, b) ślubne i uprawnione dzieci, tudzież pasierby do ukończonych lat 18, a o ile uczęszczają do szkół publicznych lub wskutek ułomności fizycznych, umysłowych albo nieuleczalnej choroby nie mogą na swoje utrzymanie zarabiać - do ukończonych lat 24.

W wypadkach ułomności fizycznej, umysłowej albo nieuleczalnej choroby, jako-też w wypadkach, gdy studja przewlekły się ponad wiek 24 lat z powodu służby wojskowej, odbytej na skutek zarządzonej mobilizacji lub uzupełnienia do stanu wojennego, albo t powodu pełnionej w tym czasie służby ochotniczej - władza centralna może w drodze wyjątku, w porozumieniu z Ministrem Skarbu, uwzględnić dzieci w wieku ponad 24 lata z tem, że przedłużony do ukończenia nauk w szkołach publicznych okres czasu wynosić może najwyżej lat 4.

Jeżeli żona lub mąż pracownika kolejowego pozostaje w służbie państwowej, nie uwzględnia się tego małżonka przy wymiarze dodatku pracownikowi kolejowemu.

Dzieci i pasierbów, które weszły w związki małżeńskie lub które same się utrzymują, jakoteż pasierbów, posiadających własne zaopatrzenie, nie uwzględnia się przy wymiarze dodatku drożyźnianego.

Podstawę do obliczania dodatku drożyźnianego stanowi płaca zasadnicza. Wysokość miesięcznego dodatku drożyźnianego, obliczonego w markach polskich, ustala się, mnożąc procentową część płacy zasadniczej, stanowiącej mnożną, przez mnożnik, jednakowy dla wszystkich stopni plac, a różny dla poszczególnych klas miejscowości. Mnożna wynosi dla pracowników samotnych:

W stopniu płacy:	płacy zasadniczej	W stopniu płacy:	płacy zasadniczej
1.	1%	9.	2%
2.	1,1%	10.	2%
3.	1,2%	11.	2%
4.	1,4%	12.	2%
5.	1,5%	13.	2%
6.	1,6%	14.	2%
7.	1,7%	15.	2%
8.	1,8%

Mnożna ta powiększa się dla malej rodziny o cztery jednostki, dla średniej o siedem jednostek, dla dużej o 10 jednostek. Tak wypośrodkowaną liczbę mnoży się przez ustalony mnożnik.

Z chwilą wejścia w życie ustawy niniejszej ustala się mnożnik dla najwyższej klasy miejscowości na 150.

Podziału miejscowości na klasy dokona Rada Ministrów, na wniosek Ministra Skarbu, biorąc pod uwagę różnicę warunków ekonomicznych.

W zależności od zmiany warunków ekonomicznych, jako też od zmiany stosunków, które stanowiły podstawę zaliczenia miejscowości do poszczególnych klas, Rada Ministrów, na wniosek Ministra Skarbu, władna będzie podwyższać lub obniżać stopę mnożnika i zarządzać zmiany w zaliczeniu miejscowości do poszczególnych klas.

¹ Art. 5:

- zmieniony przez art. 2 ustawy z dnia 25 lutego 1921 r. (Dz.U.21.20.111) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 lutego 1921 r.

- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1922 r. (Dz.U.22.28.227) zmieniającej nin. ustawę z dniem 24 kwietnia 1922 r.