§ 11. - Uposażenie pracowników inżynieryjno-technicznych i robotników zatrudnionych w instytutach naukowo-badawczych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1955.24.150

Akt utracił moc

Wersja od: 25 czerwca 1955 r.

§  11.

1. Pracownicy inżynieryjno-techniczni są pracownikami o nienormowanym czasie pracy i nie mogą być wynagradzani za pracę wykonywaną poza normalnymi godzinami pracy.

2. Robotnicy są pracownikami o normowanym czasie pracy i mają prawo do dodatków za pracę w godzinach przekraczających tygodniowy wymiar czasu pracy, określony w ustawie z dnia 18 grudnia 1919 r. o czasie pracy w przemyśle i handlu (Dz. U. z 1933 r. Nr 94, poz. 734 z późniejszymi zmianami). Dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych wypłaca się według art. 16 powołanej ustawy. Ilość godzin nadliczbowych na jednego robotnika nie może przekraczać 120 godzin w stosunku rocznym.

3. Za dyżury niezbędne dla wykonania prac naukowo-badawczych, a trwające nieprzerwanie co najmniej 4 godziny poza czasem normalnej pracy, pracownicy inżynieryjno-techniczni otrzymują wynagrodzenie dodatkowe w wysokości jednej sto siedemdziesiątej piątej części otrzymywanego miesięcznego uposażenia zasadniczego za każdą godzinę dyżuru.

4. Robotnicy zatrudnieni w instytutach naukowo-badawczych mają prawo do urlopów wypoczynkowych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 maja 1922 r. o urlopach dla pracowników, zatrudnionych w przemyśle i handlu (Dz. U. z 1949 r. Nr 17, poz. 365 z późniejszymi zmianami). Robotnicy, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia korzystali z dłuższego wymiaru urlopu wypoczynkowego, zachowują dotychczasowe uprawnienia w zakresie urlopu wypoczynkowego na okres pracy w danym instytucie.