Rozdział 5 - Przepisy wspólne, przejściowe i końcowe. - Uposażenie pracowników instytutów naukowo-badawczych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1961.43.226

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 1971 r.

Rozdział  V

Przepisy wspólne, przejściowe i końcowe.

§  17.

1. Znosi się przysługujące dotychczas pracownikom instytutów dodatki za szczególne osiągnięcia, za wysokie kwalifikacje, dodatki preferencyjne oraz wszystkie inne dodatki nie wymienione w rozporządzeniu, z wyjątkiem dodatków i innych świadczeń wynikających z przywilejów szczególnych, określonych odrębnymi przepisami.

2. W przypadku zbiegu uprawnień do specjalnego wynagrodzenia okresowego wynikającego ze szczególnych przywilejów, o których mowa w ust. 1, oraz do dodatku za wysługę lat, o którym mowa w § 5, pracownikowi wypłaca się bądź specjalne wynagrodzenie okresowe, bądź dodatek za wysługę lat w zależności od wyboru dokonanego przez pracownika; jeżeli pracownik nie dokona tego wyboru, wypłaca mu się specjalne wynagrodzenie okresowe albo dodatek za wysługę lat zależnie od tego, które z tych dwóch świadczeń jest dla pracownika korzystniejsze.

§ 18. Prezes Rady Ministrów na wniosek Komitetu Pracy i Płac zgłoszony po zasięgnięciu opinii Komitetu do Spraw Techniki i Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk może zezwolić na podwyższenie górnych stawek płac poszczególnych grup pracowników w niektórych instytutach w granicach do 30%, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach do 50%.

§  19.

1. Robotnikom oraz pracownikom obsługi przysługuje wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych na zasadach określonych w ustawie z dnia 18 grudnia 1919 r. o czasie pracy w przemyśle i handlu (Dz. U. z 1933 r. Nr 94, poz. 734 z późniejszymi zmianami).

2. Za każdą godzinę normalnej pracy nocnej (między godziną 22 a godziną 6) robotnicy otrzymują 10% dodatek do stawek płac godzinowych.

§  20.

1. Pracownikom naukowym, inżynieryjno-technicznym i innym równorzędnym oraz robotnikom przysługują dodatki za prace wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych w wysokości do 25% uposażenia zasadniczego zależnie od stopnia szkodliwości i czasu przebywania w warunkach szkodliwych dla zdrowia. Dodatek ten przy pełnym wymiarze czasu pracy nie może wynosić mniej niż:

150 zł - przy pierwszym stopniu szkodliwości,

250 zł - przy drugim stopniu szkodliwości,

350 zł - przy trzecim stopniu szkodliwości.

2. Pracownikom zatrudnionym w niepełnym wymiarze czasu pracy przysługują dodatki za prace wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych w wysokości zależnej od czasu pracy.

3. W przypadkach uzasadnionych zasięgiem występujących w danym instytucie warunków szkodliwych dla zdrowia dodatki, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznawane również innym kategoriom pracowników.

4. Szczegółowy wykaz prac, których wykonywanie stanowi podstawę do przyznania dodatku określonego w ust. 1, wysokość tego dodatku w zależności od stopnia szkodliwości, minimum czasu pracy w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych oraz zasady wypłacania dodatku ustalą właściwi ministrowie w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac, Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Centralną Radą Związków Zawodowych.

5. Do czasu wydania przepisów, o których mowa w ust. 4, dodatki za prace wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych wypłaca się w dotychczasowej wysokości kwotowej i na dotychczasowych zasadach.

§ 21. Pracownicy zatrudnieni w wydawnictwach instytutów otrzymują wynagrodzenie w wysokości i na zasadach obowiązujących w państwowych przedsiębiorstwach wydawniczych.

§  22.

1. Kierownicy i inni pracownicy samochodowi oraz osoby zatrudnione przy pilnowaniu - wynagradzani są według zasad obowiązujących w jednostkach budżetowych.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dla kierowców zatrudnionych w transporcie towarowym właściwy minister za zgodą Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac może ustalić w ramach zasad płac ogólnie obowiązujących tę kategorię pracowników inne zasady wynagradzania aniżeli określone w ust. 1.

3. Pracownicy straży przemysłowej zatrudnieni w instytutach otrzymują wynagrodzenie określone odrębnymi przepisami.

§ 23. Członkowie Korpusu Technicznego Pożarnictwa zatrudnieni w instytutach pobierają uposażenie według zasad określonych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 marca 1959 r. w sprawie uposażenia członków Korpusu Technicznego Pożarnictwa (Dz. U. Nr 18, poz. 112).

§  24.

1. Do pracowników obsługi kotłowni centralnego ogrzewania (palaczy i ich pomocników, rzemieślników i robotników) stosuje się zasady płac, premie, wszelkie dodatki (np. za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia i uciążliwych, dla brygadzistów) oraz zasady korzystania z odzieży roboczej i ochronnej obowiązujące dla tej kategorii pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach (zakładach) gospodarki komunalnej.

2. Do dozorców domów (w budynkach instytutów i budynkach mieszkalnych instytutów) stosuje się przepisy układu zbiorowego pracy dla tej kategorii pracowników zatrudnionych w gospodarce komunalnej.

§ 25. Dyplomowani bibliotekarze i dyplomowani pracownicy dokumentacji naukowej oraz pracownicy służby bibliotecznej zatrudnieni w instytutach wynagradzani są według zasad obowiązujących te kategorie pracowników w szkołach wyższych i Polskiej Akademii Nauk.

€§ 26.[]  ¹⁰ (skreślony).

§ 27. Pracownikom objętym przepisami rozporządzenia zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy przysługuje prawo do ulgowych przejazdów kolejowych na zasadach określonych dla pracowników państwowych.

§ 28. Nie podlegają podatkowi od wynagrodzeń:

1) dodatki, o których mowa w §§ 5 i 10,

2) 11 (skreślony).

§ 29. Jeżeli dotychczasowe uposażenie netto pracownika, o którym mowa w § 3 lub § 12, wraz ze wszystkimi dodatkami jest wyższe aniżeli przysługujące na podstawie rozporządzenia uposażenie netto wraz ze wszystkimi dodatkami oraz przypadającą na dany miesiąc częścią nagrody lub premii - przysługuje pracownikowi w danym miesiącu dodatek wyrównawczy w wysokości różnicy między uposażeniem dotychczas pobieranym a ustalonym na podstawie rozporządzenia przez okres do dnia 30 września 1962 r. Przy ustalaniu wynagrodzenia dotychczas pobieranego i przysługującego na podstawie rozporządzenia nie uwzględnia się dodatków za prace wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych.

§ 30. W szczególnie uzasadnionych przypadkach właściwy minister może zaliczyć pracownikowi zatrudnionemu w instytucie w dniu wejścia w życie rozporządzenia i powołanemu do dnia 31 marca 1962 r. na stanowisko samodzielnego pracownika naukowo-badawczego dotychczasowy okres pracy naukowo-badawczej w instytucie do okresu pracy wymaganego w myśl przepisu § 5 ust. 1 do nabycia uprawnień do dodatku za wysługę lat, nie więcej jednak niż pięć lat pracy.

§  31.

1. Przepisy rozporządzenia nie mają zastosowania:

1) do pracowników zatrudnionych w działach klinicznych instytutów medycznych, z wyjątkiem pracowników naukowych oraz inżynieryjno-technicznych i innych równorzędnych,

2) do pracowników stacji i innych placówek badawczych instytutów rolnych zorganizowanych na zasadach gospodarstw rolnych,

3) do pracowników zakładów produkcyjnych i przedsiębiorstw działających przy instytutach.

2. Do pracowników, o których mowa w ust. 1, stosuje się:

1) do zatrudnionych w działach klinicznych instytutów medycznych - zasady wynagradzania obowiązujące te kategorie pracowników w zakładach zamkniętych społecznej służby zdrowia, z tym że do pracowników administracyjnych mają zastosowanie przepisy dotyczące tej grupy pracowników w szkołach wyższych,

2) do pracowników stacji i innych placówek badawczych instytutów rolnych zorganizowanych na zasadach gospodarstw rolnych - zasady wynagradzania określone układem zbiorowym pracy dla pracowników państwowych gospodarstw rolnych,

3) do zatrudnionych w zakładach produkcyjnych i przedsiębiorstwach - zasady ogólnie obowiązujące w danej branży.

§ 32. Przewodniczący Komitetu Pracy i Płac w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych na wniosek właściwego ministra może wyrazić zgodę na zastosowanie w instytucie zasad wynagradzania określonych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 13 września 1961 r. w sprawie uposażenia pracowników szkół wyższych, Polskiej Akademii Nauk i jej placówek naukowych (Dz. U. Nr 43, poz. 225).

§ 33. Przewodniczący Komitetu Pracy i Płac w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu do Spraw Techniki ustali, jakie instytuty uważa się w rozumieniu przepisów rozporządzenia za instytuty techniczne.

§ 34. Pracownik może być awansowany w obrębie danego stanowiska nie częściej niż raz w roku.

§ 35. W zakresie unormowanym rozporządzeniem tracą moc wszelkie przepisy dotychczasowe, a w szczególności:

1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1955 r. w sprawie uposażenia pracowników inżynieryjno-technicznych i robotników zatrudnionych w instytutach naukowo-badawczych (Dz. U. Nr 24, poz. 150),

2) uchwała nr 486 Prezydium Rządu z dnia 18 czerwca 1955 r. w sprawie funduszu nagród dla pracowników inżynieryjno-technicznych i robotników zatrudnionych w instytutach naukowo-badawczych.

§ 36. Wykonanie rozporządzenia porucza się Przewodniczącemu Komitetu Pracy i Płac oraz zainteresowanym ministrom.

§ 37. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 1961 r.

¹⁰ § 26 skreślony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1970 r. (Dz.U.70.30.249) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1971 r.

¹¹ § 28 pkt 2 skreślony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1970 r. (Dz.U.70.30.249) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1971 r.