Uposażenie lekarzy i lekarzy dentystów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1954.48.229

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1958 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 26 października 1954 r.

w sprawie uposażenia lekarzy i lekarzy dentystów.

Na podstawie art. 24 i art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 28 października 1948 r. o zakładach społecznych służby zdrowia i planowej gospodarce w służbie zdrowia (Dz. U. z 1948 r. Nr 55, poz. 434, z 1950 r. Nr 36, poz. 327, z 1951 r. Nr 1, poz. 2) zarządza się, co następuje:

Uposażenie zasadnicze.

§  1.

1. 1 Ustanawia się dla lekarzy i lekarzy dentystów, oraz lekarzy weterynarii zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia a także dla innych pracowników z wyższym wykształceniem, których kierunki studiów i stanowiska zajmowane w zakładach społecznych służby zdrowia ustala Minister Zdrowia w porozumieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia - miesięczne uposażenie zasadnicze według następujących stawek:

Stawka	Kwota uposażenia miesięcznego zł
I L	900
II L	1.000
III L	1.130
IV L	1.280
V L	1.450
VI L	1.650

2. 2 Lekarz lekarz weterynarii oraz pracownik z wyższym wykształceniem i lekarz dentysta otrzymuje w ciągu pierwszego roku pracy uposażenie według stawki I L, po upływie roku - według stawki II L, po trzech latach - według stawki III L, po pięciu latach - według stawki IV L, po dziesięciu latach - według stawki V L, a po piętnastu latach może otrzymać za zgodą Ministra Zdrowia uposażenie według stawki VI L.

3. Przejście do wyższej stawki uposażenia następuje z dniem 1 stycznia lub 1 lipca po nabyciu uprawnień do stawki w myśl ust. 2.

4. Minister Zdrowia określi szczegółowe zasady obliczania okresu pracy, stanowiącego podstawę przejścia do wyższej stawki uposażenia.

§ 2. 3

1. Uposażenie określone w § 1 ust. 1 otrzymują:

1) lekarze zatrudnieni:

a) przy stosowaniu leczenia radem lub innymi ciałami promieniotwórczymi,

b) w zakładach (pracowniach) rentgenologicznych albo

c) w pracowniach (zakładach) anatomopatologicznych, zakładach medycyny sądowej lub prosektoriach

- jeżeli wymiar zatrudnienia wynosi 30 godzin tygodniowo,

2) lekarze nie wymienieni w pkt 1 oraz lekarze dentyści, jeżeli są zatrudnieni 42 godziny tygodniowo.

2. Przy ustalaniu wymiaru zatrudnienia wskazanego w ust. 1 nie wlicza się czasu pełnienia dyżurów.

3. Minister Zdrowia określi szczegółowo warunki zatrudnienia, przy których ma zastosowanie przepis ust. 1 pkt 1 lit. a) i b).

4. W przypadkach zatrudnienia w wymiarze godzin mniejszym, niż określono w ust. 1, wypłaca się uposażenie za godzinę, stanowiące następującą część uposażenia miesięcznego:

1) ¹/₁₇₅ - dla lekarzy i lekarzy dentystów, którzy pobierają uposażenie określone w § 1 ust. 1 przy zatrudnieniu w wymiarze 42 godzin tygodniowo,

2) ¹/₁₂₅ - dla lekarzy, którzy pobierają uposażenie określone w § 1 ust. 1 przy zatrudnieniu w wymiarze 30 godzin tygodniowo.

5. W przypadku zatrudnienia w większym wymiarze godzin, niż określono w ust. 1, zatrudnienia w dni wolne od pracy lub w porze nocnej, a także za pełnienie dyżurów wypłaca się lekarzom i lekarzom dentystom wynagrodzenie według zasad określonych w ust. 4.

6. Minister Zdrowia ustali rodzaje dyżurów lekarskich oraz szczegółowe zasady wypłacania wynagrodzeń za ich pełnienie.

7. Do wynagrodzenia za czas urlopu wlicza się - oprócz uposażenia zasadniczego i stałych dodatków do tego uposażenia - również przeciętne wynagrodzenie za pełnienie dyżurów z trzech poprzedzających urlop miesięcy, jeżeli pełnienie dyżurów ma charakter stały.

§  3.

1. Do wymiaru godzin zatrudnienia lekarza może być wliczony czas w ilości 1-3 godzin dziennie, zużyty na przejazd między zakładami społecznymi służby zdrowia, w których jest on zatrudniony w tym samym dniu, jeżeli:

1) zakłady te są położone w różnych miejscowościach, a czas potrzebny na przejazd w jedną stronę wynosi co najmniej pół godziny, oraz

2) zakład, z którego lekarz dojeżdża, i zakład, do którego lekarz dojeżdża, jest przychodnią lub ośrodkiem zdrowia, w którym jest on zatrudniony w danym dniu co najmniej 4 godziny, albo zakładem leczniczo-zapobiegawczym przy zakładzie pracy lub zakładem opieki zdrowotnej zamkniętej.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków dojazdów lekarza do zakładu rzadziej niż raz w tygodniu, wzywania lekarza na narady (konsylia) oraz dojazdów do zakładów położonych w tej samej miejscowości.

3. Wynagrodzenie za czas, o którym mowa w ust. 1, wypłaca zakład, do którego lekarz dojeżdża do pracy z innego zakładu. Wymiar godzin podlegający wliczeniu ustala prezydium powiatowej (miejskiej) rady narodowej na wniosek kierownika zakładu.

4. Wynagrodzenie za czas, o którym mowa w ust. 1, może być zwiększone o dodatek za specjalizację (§ 8) i dodatek za stopień naukowy (§ 9).

5. W przypadkach przewidzianych w ust. 1 i 2 zakład, do którego lekarz dojeżdża, wypłaca mu ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu - według zasad określonych przez Ministra Zdrowia.

Wynagrodzenie ryczałtowe i za prace zlecone.

§  4.

1. Minister Zdrowia w porozumieniu z Prezesem Państwowej Komisji Etatów może ustalić wynagrodzenie ryczałtowe dla lekarzy (lekarzy dentystów) za pełnienie dyżurów, wykonywanie nadzoru lekarskiego nad żłobkiem lub izbą porodową bądź za wykonywanie innych stałych obowiązków o podobnym charakterze.

2. Minister Zdrowia ustali zasady wynagrodzenia za udział w naradach lekarskich (konsyliach), wykonywanie sekcji anatomopatologicznych, badań histopatologicznych lub innych zleconych czynności, nie mających charakteru stałego.

§ 4a. 4

1. Lekarzom dentystom zatrudnionym w protezowniach dentystycznych i ortodontycznych oraz w zakładach protetyki dentystycznej wypłaca się dodatkowe wynagrodzenie ryczałtowe za protezy zębowe i aparaty ortodontyczne wykonane bezbłędnie ponad obowiązującą normę. Nie dotyczy to jednak lekarzy dentystów zatrudnionych w protezowniach (zakładach), w których ze względu na charakter pracy nie mogą być ustalone normy.

2. Do obowiązującej normy, po której wykonaniu przysługuje wynagrodzenie określone w ust. 1, mogą być zaliczone tylko protezy zębowe i aparaty ortodontyczne wykonane bezbłędnie.

3. Dodatkowe wynagrodzenie ryczałtowe wynosi:

1) za kliniczne wykonanie protezy zębowej - 15 zł,

2) za laboratoryjne wykonanie protezy zębowej - 50 zł,

3) za laboratoryjne wykonanie jednostki obliczeniowej aparatu ortodontycznego - 10 zł.

4. Do uposażenia przysługującego lekarzowi dentyście za czas uzasadnionej nieobecności, za który pracownik w myśl obowiązujących przepisów zachowuje prawo do uposażenia, wlicza się również przeciętne wynagrodzenie ryczałtowe określone w ust. 1 z 3 miesięcy poprzedzających przerwę w zatrudnieniu.

5. Minister Zdrowia w porozumieniu z Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia ustali obowiązujące normy wykonania protez zębowych i aparatów ortodontycznych, a także protezownie (zakłady), w których nie ustala się norm.

Dodatki funkcyjne.

§ 5. 5

1. Tabelę stanowisk, z którymi są związane dodatki funkcyjne, oraz wysokość tych dodatków określa załącznik do rozporządzenia.

2. Dodatek funkcyjny w wysokości określonej w załączniku do rozporządzenia wypłaca się niezależnie od wymiaru zatrudnienia osoby uprawnionej do tego dodatku.

3. Lekarz (lekarz dentysta) lekarz weterynarii oraz pracownik z wyższym wykształceniem uprawniony do pobierania dodatku funkcyjnego nie otrzymuje wynagrodzenia za pracę w godzinach przekraczających wymiar zatrudnienia określony umową.

4. Prezes Rady Ministrów może zezwolić na wniosek Ministra Zdrowia złożony w porozumieniu z Prezesem Państwowej Komisji Etatów na utworzenie - na okres do końca roku kalendarzowego - stanowiska nie przewidzianego w tabeli stanowisk, a także określić dodatek funkcyjny przywiązany do tego stanowiska. Utworzenie stanowiska na czas dłuższy może nastąpić jedynie w drodze uzupełnienia tabeli.

Dodatki specjalne.

§ 6. 6

1. Przyznaje się dodatek specjalny w wysokości 30% pobieranego uposażenia zasadniczego lekarzom i lekarzom dentystom zatrudnionym:

1) w szpitalach (oddziałach, klinikach) zakaźnych,

2) w zakładach lub komórkach organizacyjnych, przeznaczonych wyłącznie dla chorych na gruźlicę, jaglicę lub choroby psychiczne,

3) w pracowniach bakteriologicznych, chemiczno-analitycznych i serologicznych,

4) w ambulatoriach (ambulansach, kolumnach) ruchomych,

5) w stacjach pogotowia ratunkowego - bezpośrednio przy udzielaniu pomocy doraźnej,

6) w zakładach, w których praca jest połączona z narażeniem na działanie promieni radu lub innych ciał promieniotwórczych - z wyjątkiem lekarzy objętych przepisem § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a),

7) w Lecznicy Ministerstwa Zdrowia oraz jej oddziałach terenowych,

8) w zakładach leczniczo-zapobiegawczych przy zakładach pracy, jeżeli do ich obowiązków należy udzielanie pomocy pod ziemią, w kesonach lub dzwonach pod ciśnieniem.

2. Minister Zdrowia określi szczegółowo warunki zatrudnienia, przy których ma zastosowanie przepis ust. 1 pkt 6.

§ 7. 7 Przyznaje się dodatki specjalne lekarzom:

1) w wysokości 40% pobieranego uposażenia zasadniczego - zatrudnionym:

a) na stanowiskach państwowych inspektorów sanitarnych,

b) w stacjach sanitarno-epidemiologicznych, stacjach sanitarnych kolei państwowych, kolumnach sanitarnych, zakładach dezynfekcyjno-kąpielowych oraz instytutach stanowiących aparat naukowo-badawczy służby sanitarno-epidemiologicznej,

c) w przychodniach lub ośrodkach zdrowia na stanowiskach lekarza epidemiologa lub lekarza sanitarnego,

d) na oddziałach psychiatrii sądowej,

2) w wysokości 30% pobieranego uposażenia zasadniczego na obszarze województw: białostockiego, koszalińskiego, lubelskiego, olsztyńskiego, szczecińskiego i zielonogórskiego oraz w wysokości 20% tego uposażenia na obszarze województw: kieleckiego, łódzkiego, opolskiego, rzeszowskiego i wrocławskiego - zatrudnionym w ośrodkach zdrowia, położonych na terenie gromad, jeżeli:

a) stale zamieszkują na terenie gromady albo

b) są zatrudnieni w tym ośrodku w ciągu co najmniej 5 godzin dziennie nie wliczając w to czasu dojazdów, a odległość ośrodka od siedziby prezydium wojewódzkiej lub powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej wynosi co najmniej 20 km - w przypadku istnienia podmiejskiej komunikacji publicznymi środkami lokomocji lub co najmniej 10 km - w innych przypadkach,

3) w wysokości 30% pobieranego uposażenia zasadniczego - zatrudnionym w Powszechnej Organizacji "Służba Polsce" w czasie pracy brygad działających na terenie gromad,

4) w wysokości 15% pobieranego uposażenia zasadniczego - zatrudnionym:

a) w przychodniach (przychodniach zdrojowych) lub ośrodkach zdrowia, z wyjątkiem lekarzy domowych,

b) w zakładach (pracowniach) rentgenologicznych,

c) przy stosowaniu leczenia radem lub innymi ciałami promieniotwórczymi,

d) w pracowniach (zakładach) anatomopatologicznych, zakładach medycyny sądowej i prosektoriach.

§ 7a. 8 Lekarzom dentystom zatrudnionym w protezowniach dentystycznych i ortodontycznych oraz w zakładach protetyki dentystycznej przyznaje się dodatek specjalny w wysokości 15% uposażenia zasadniczego.

Dodatki za specjalizację.

§ 8. 9

1. Lekarzom, uznanym za specjalistów w myśl przepisów wydanych na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. Nr 50, poz. 458), a zatrudnionym w swojej specjalności lub będącym kierownikami zakładów, w których ich specjalność ma zastosowanie, przyznaje się dodatek za specjalizację:

1) w wysokości 20% pobieranego uposażenia zasadniczego - uznanym za specjalistów II stopnia,

2) w wysokości 10% pobieranego uposażenia zasadniczego - uznanym za specjalistów I stopnia.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do lekarzy dentystów oraz do pracowników z wyższym wykształceniem, uznanych za specjalistów w trybie określonym przez Ministra Zdrowia.

Dodatki za stopnie naukowe.

§ 9. 10

1. Lekarzom i lekarzom dentystom, zatrudnionym w wymiarze określonym w § 2 ust. 1, przyznaje się dodatek za posiadany stopień naukowy:

1) w wysokości 600 zł miesięcznie - za stopień doktora nauk oraz

2) w wysokości 300 zł miesięcznie - za stopień kandydata nauk.

2. W przypadku zatrudnienia w wymiarze mniejszym lub większym, niż określono w § 2 ust. 1, dodatek za posiadany stopień naukowy wypłaca się przy zastosowaniu dzielnika przewidzianego w § 2 ust. 4.

Zasady wypłacania dodatków do uposażenia.

§ 10. 11

1. Lekarz (lekarz dentysta) lekarz weterynarii oraz pracownik z wyższym wykształceniem może pobierać tylko jeden dodatek specjalny i jeden dodatek funkcyjny, w razie zaś zbiegu tytułów do dwóch lub więcej dodatków specjalnych bądź funkcyjnych uprawnionemu przysługuje prawo wyboru.

2. Prawo do dodatku funkcyjnego, specjalnego i za specjalizację nie przysługuje lekarzom (lekarzom dentystom) pozostającym na urlopie bezpłatnym, zawieszonym w pełnieniu służby oraz za okres przekraczający 3 miesiące niepełnienia z innych powodów obowiązków, do których przywiązany jest dodatek - z tym że nie dotyczy to lekarzy powołanych na dokształcanie zawodowe.

§ 11. 12 Dodatki funkcyjne i dodatki za stopnie naukowe wypłaca się miesięcznie równocześnie z uposażeniem zasadniczym, w terminach przyjętych w danych zakładach społecznych służby zdrowia.

§ 12. 13 Dodatki specjalne i dodatki za specjalizację wypłaca się miesięcznie z dołu.

§ 13. 14

1. Lekarz (lekarz dentysta) lekarz weterynarii oraz pracownik z wyższym wykształceniem zatrudniony w zakładzie, w którym dodatek specjalny przysługuje tylko w niektórych komórkach organizacyjnych, ma prawo do dodatku specjalnego jedynie za czas przepracowany w komórce, w której dodatek ten przysługuje.

2. Kierownik zakładu, o którym mowa w ust. 1, ma prawo do dodatku specjalnego jedynie w przypadku, gdy równocześnie sprawuje bezpośrednie kierownictwo komórką organizacyjną, w której dodatek specjalny przysługuje.

3. Lekarz lekarz weterynarii pełniący dyżur ma prawo do dodatku specjalnego w przypadku, gdy dyżurem objęty jest zakład jednoimienny odpowiadający warunkom określonym w § 6 ust. 1 pkt 1, 2, 6 lub 7 albo wyłącznie komórka organizacyjna, w której przysługuje dodatek specjalny.

§ 14. 15

1. Lekarz lekarz weterynarii oraz pracownik z wyższym wykształceniem uznany za specjalistę, a zatrudniony w dwóch lub więcej komórkach organizacyjnych tego samego zakładu, ma prawo do dodatku za specjalizację jedynie za czas przepracowany w komórkach organizacyjnych, w których zatrudnienie odpowiada jego specjalności.

2. Lekarz lekarz weterynarii oraz pracownik z wyższym wykształceniem uznany za specjalistę, a pełniący dyżur, ma prawo do dodatku za specjalizację w przypadku, gdy dodatek ten przysługuje mu za normalną pracę przynajmniej w jednej komórce organizacyjnej danego zakładu.

§ 15. 16

1. W przypadku przejścia do pracy w komórce organizacyjnej, w której nie przysługuje dodatek specjalny lub za specjalizację, lekarz (lekarz dentysta) lekarz weterynarii oraz pracownik z wyższym wykształceniem traci prawo do dodatku z dniem przeniesienia.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków przesunięcia w myśl obowiązujących przepisów kobiety do lżejszej bądź nieszkodliwej dla zdrowia pracy w związku z ciążą. W takim przypadku kobiecie przysługuje dodatek specjalny lub za specjalizację do czasu ukończenia urlopu macierzyńskiego.

Przepisy przejściowe i końcowe.

§ 16. 17

1. Do czasu wydania odrębnych przepisów o uposażeniu fachowych pracowników służby zdrowia zatrudnionych w organach administracji - przepisy §§ 1, 2, 8 - 12 ze zmianami określonymi w ust. 2 i 3 stasuje się odpowiednio do:

1) lekarzy i lekarzy dentystów zatrudnionych w wydziałach (oddziałach) zdrowia prezydiów rad narodowych,

2) lekarzy i lekarzy dentystów zatrudnionych w wydziałach zdrowia dyrekcji okręgowych kolei państwowych,

3) lekarzy zatrudnionych w przedsiębiorstwach uzdrowiskowych.

2. Dodatek za specjalizację przysługuje lekarzom wymienionym w ust. 1 niezależnie od charakteru wykonywanych obowiązków.

3. O przyznaniu stawki VI L pracownikom wymienionym w ust. 1 pkt 1 decyduje prezydium rady narodowej za zgodą Ministra Zdrowia, wymienionym w ust. 1 pkt 2 - dyrektor okręgu kolei państwowych za zgodą Ministra Kolei, a wymienionym w pkt 3 - dyrektor Centralnego Zarządu Uzdrowisk za zgodą Ministra Zdrowia.

4. Prezes Rady Ministrów ustali dla wydziałów (oddziałów) zdrowia prezydiów rad narodowych i przedsiębiorstw uzdrowiskowych na wniosek Ministra Zdrowia uzgodniony z Prezesem Państwowej Komisji Etatów oraz dla wydziałów zdrowia dyrekcji okręgowych kolei państwowych na wniosek Ministra Kolei uzgodniony z Prezesem Państwowej Komisji Etatów oraz Ministrem Zdrowia:

1) stanowiska, które mogą być obsadzone przez lekarzy (lekarzy dentystów),

2) stanowiska, z którymi są związane dodatki funkcyjne, oraz wysokość tych dodatków i zasady ich wypłacania.

§ 17. 18 Lekarzom (lekarzom dentystom), którzy bezpośrednio przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia pobierali uposażenie wyższe od przysługującego w myśl niniejszego rozporządzenia, przyznaje się na czas pozostawania na dotychczasowym stanowisku dodatek wyrównawczy w wysokości odpowiadającej różnicy miedzy tymi uposażeniami.

§ 18. Przepisy § 2 ust. 2, 4-6 stosuje się odpowiednio do wypłaty wynagrodzenia za pełnienie dyżurów lekarskich po dniu 1 sierpnia 1953 r.

§ 19. Uchyla się rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 lutego 1949 r. w sprawie uposażenia pracowników zatrudnionych w społecznych zakładach służby zdrowia (Dz. U. z 1949 r. Nr 14, poz. 88, z 1950 r. Nr 41, poz. 365 i Nr 52, poz. 480 oraz 1953 r. Nr 5, poz. 11) w części dotyczącej uposażenia lekarzy i lekarz dentystów.

§ 20. Wykonanie rozporządzenia porucza się Ministrom: Zdrowia, Kolei oraz Finansów.

§ 21. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 listopada 1954 r.

ZAŁĄCZNIK

TABELA DODATKÓW FUNKCYJNYCH

Lp.	Stanowisko	Dodatek funkcyjny zł
1.	Dyrektor państwowego szpitala klinicznego o liczbie łóżek:
	a) do 350	550
	b) od 351 do 700	700
	c) ponad 700	800
2.	Wicedyrektor państwowego szpitala klinicznego o liczbie łóżek ponad 350	550
3.	Dyrektor szpitala o liczbie łóżek:
	a) do 200	500
	b) od 201 do 350	600
	c) od 351 do 700	750
	d) ponad 700	800
4.	Wicedyrektor szpitala o liczbie łóżek ponad 350	550
5.	Dyrektor państwowego zespołu sanatoriów	700
6.	Wicedyrektor państwowego zespołu sanatoriów	550
7.	Dyrektor sanatorium o liczbie łóżek:
	a) do 300	400
	b) od 301 do 400	500
	c) ponad 400	600
8.	Wicedyrektor sanatorium o liczbie łóżek ponad 400	400
9.	Ordynator oddziału o liczbie łóżek:
	a) do 40	150
	b) od 41 do 80	250
	c) ponad 80	300
10.	Dyrektor dziecięcego ośrodka prewentoryjnego lub prewentoryjno-sanatoryjnego o liczbie łóżek:
	a) do 200	500
	b) od 201 do 400	650
	c) powyżej 400	800
11.	Wicedyrektor dziecięcego ośrodka prewentoryjnego lub prewentoryjno-sanatoryjnego o liczbie łóżek ponad 400	500
12.	Dyrektor prewentorium dla dzieci powyżej lat 3 o liczbie łóżek:
	a) do 100	300
	b) od 101 do 200	350
	c) ponad 200	500
13.	Dyrektor prewentorium dla dzieci do lat 3	600
14.	Dyrektor stacji krwiodawstwa	400
15.	Dyrektor stacji krwiodawstwa produkującej suchą plazmę i płyny zastępcze	600
16.	Kierownik oddziału stacji krwiodawstwa	250
17.	Dyrektor wojewódzkiej stacji pogotowia ratunkowego	400
18.	Kierownik oddziału wojewódzkiej stacji pogotowia ratunkowego	200
19.	Kierownik powiatowej (miejskiej) stacji pogotowia ratunkowego	200
20.	Kierownik podstacji pogotowia ratunkowego	100
21.	Dyrektor Głównej Poradni Sportowo-Lekarskiej, Głównej Poradni Zdrowia Psychicznego	400
22.	Dyrektor wojewódzkiej przychodni ogólnej	500
23.	Dyrektor wojewódzkiej przychodni ochrony macierzyństwa i zdrowia dziecka, przeciwgruźliczej, skórno-wenerologicznej	500
24.	Dyrektor wojewódzkiej przychodni sportowo-lekarskiej, zdrowia psychicznego	350
25.	Kierownik wojewódzkiej poradni międzyszkolnej	200
26.	Dyrektor wojewódzkiego ośrodka onkologicznego	400
27.	Kierownik przychodni przyklinicznej	200
28.	Kierownik przychodni obwodowej:
	a) powiatowej, udzielającej do 60.000 porad rocznie	250
	b) powiatowej, udzielającej powyżej 60.000 porad rocznie, oraz miejskiej w miastach stanowiących powiaty, udzielającej do 150.000 porad rocznie	350
	c) wiejskiej w miastach stanowiących powiaty, udzielającej powyżej 150.000 porad rocznie	450
29.	Kierownik przychodni rejonowej	250
30.	Kierownik ośrodka zdrowia	200
31.	Kierownik przychodni typu V przy zakładzie pracy	350
32.	Kierownik przychodni typu IV przy zakładzie pracy	250
33.	Kierownik przychodni typu III i II przy zakładzie pracy	200
34.	Dyrektor półsanatorium	150
35.	Kierownik zakładu (pracowni) anatomopatologicznego	400
36.	Kierownik zakładu (pracowni) rado- lub rentgenologicznego w mieście wojewódzkim	300
37.	Kierownik zakładu (pracowni) rado- lub rentgenologicznego w innej miejscowości, zakładu (pracowni) fizykoterapeutycznego, laboratorium analitycznego, zakładu (pracowni) EKG	150
38.	Kierownik zakładu (pracowni) przyrodolecznictwa	100
39.	Wojewódzki (dla m.st. Warszawy, m. Łodzi) inspektor sanitarny	700
40.	Kierownik działu wojewódzkiej (m.st. Warszawy, m. Łodzi) stacji sanitarno-epidemiologicznej	400
41.	Kierownik oddziału wojewódzkiej (m.st. Warszawy, m. Łodzi) stacji sanitarno-epidemiologicznej	300
42.	Kierownik pracowni lub sekcji w wojewódzkiej (m.st. Warszawy, m. Łodzi) stacji sanitarno-epidemiologicznej	250
43.	Powiatowy (miejski, dzielnicowy), portowy inspektor sanitarny	300
44.	Powiatowy (miejski, dzielnicowy), portowy inspektor sanitarny, którego aparatem pracy jest inny zakład niż stacja sanitarno-epidemiologiczna	200
45.	Kierownik pracowni w powiatowej (miejskiej, dzielnicowej), portowej stacji sanitarno-epidemiologicznej	200
46.	Kierownik Centralnej Kolumny Sanitarno-Przeciwepidemicznej	400
47.	Kierownik Centrali Zaopatrzenia Sanitarnego	300
48.	Kierownik zakładu dezynfekcyjno-kąpielowego (miejskich zakładów sanitarnych)	150
49.	Kierownik zakładu dezynfekcyjno-kąpielowego (miejskich zakładów sanitarnych) w Warszawie	250
50.	Kierownik protezowni dentystycznej:
	a) produkującej do 2.000 protez rocznie	150
	b) produkującej ponad 2.000 protez rocznie	250
51.	Dyrektor domu zdrowia dla dzieci o liczbie łóżek:
	a) do 100	250
	b) od 101 do 200	350
	c) ponad 200	500
52.	Dyrektor zakładu leczniczo-wychowawczego dla dzieci po chorobie Heine-Medina i Little'a oraz domu dzieci kalekich o liczbie łóżek:
	a) do 100	400
	b) od 101 do 200	500
	c) ponad 200	600
53.	Kierownik okręgowej przychodni lekarskiej kolei państwowych	500
54.	Kierownik (inspektor sanitarny) stacji sanitarnej kolei państwowych	300
55.	Kierownik obwodowej przychodni lekarskiej kolei państwowych, składnicy sanitarnej kolei państwowych	250
56.	Kierownik rejonowej przychodni lekarskiej kolei państwowych	150
57.	Kierownik przychodni przy zakładach pracy kolei państwowych	150

¹ § 1 ust. 1:

- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r.

- zmieniony przez § 23 pkt 1 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r.

² § 1 ust. 2:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r.

- zmieniony przez § 23 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r.

³ § 2:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

- zmieniony przez § 23 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

⁴ § 4a dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 20 czerwca 1958 r. (Dz.U.58.43.205) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1958 r.

⁵ § 5:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r.

- zmieniony przez § 23 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r.

⁶ § 6:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

- zmieniony przez § 23 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

⁷ § 7:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

- zmieniony przez § 23 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

⁸ § 7a dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 czerwca 1958 r. (Dz.U.58.43.205) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1958 r.

⁹ § 8 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r.

¹⁰ § 9:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

- zmieniony przez § 23 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

¹¹ § 10:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r.

- zmieniony przez § 23 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r.

¹² § 11:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

- zmieniony przez § 23 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

¹³ § 12:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

- zmieniony przez § 23 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

¹⁴ § 13:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r.

- zmieniony przez § 23 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r.

¹⁵ § 14:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r.

- zmieniony przez § 23 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r.

¹⁶ § 15:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r.

- zmieniony przez § 23 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r.

¹⁷ § 16:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 18 czerwca 1955 r. (Dz.U.55.25.152) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1955 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

- zmieniony przez § 23 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

¹⁸ § 17:

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1956 r. (Dz.U.56.58.273) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1956 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

- zmieniony przez § 23 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1957 r. Uposażenie niektórych pracowników służby zdrowia. (Dz.U.57.51.251) z dniem 1 września 1957 r. zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.