Art. 3. - Umundurowanie i uzbrojenie policji państwowej.
Dz.U.1920.26.159
Akt utracił mocWyżsi funkcjonarjusze:
Dozwolone jest watowanie płaszczów tak wyższych jak i niższych funkcjonarjuszów, względnie podszywanie na zimę futrem oraz przyszywanie lub nakładanie kołnierza z dowolnego futra tegoż co kołnierz płaszcza kroju. Zamiast płaszcza lub na płaszczu mogą tak wyżsi jak i niżsi funkcjonarjusze nosić płaszcz z paskiem lub pelerynę nieprzemakalną koloru granatowego, popielatego lub bronzowo-zielonkawego. Na nieprzemakalnym płaszczu lub pelerynie naramienników ani oznak stopni służbowych nie naszywa się.
Poza służbą wolno nosić pałasz na pasku pod surdutem.
Oficerowie Policji Państwowej noszą salonowy pas oficerski oraz rapcie oficerskie do noszenia szabli pod kurtką według następującego wzoru.
Salonowy pas oficerski jest wykonany z matowej jedwabnej tkaniny granatowej podwójnie tkanej w podłużne prążki (około 30 prążków w całej szerokości pasa) z dwoma szlakami po brzegach, szerokich na 4 mm każdy w odległości 7,5 mm od brzegów, tkanych granatowym błyszczącym jedwabiem, i z klamry okrągłej, o średnicy 5,25 cm, wykonanej z metalu koloru szmelcowanej stali z odcieniem niebieskim.
Pas wykończony jest tkanym brzegiem. Szerokość całego pasa wynosi 5 cm.
Klamra wykonana z metalu koloru szmelcowanej stali z odcieniem niebieskim, o grubości brzegów 3 mm, nieco wklęsła ku środkowi, ma obwódkę szerokości 7,5 mm w utworzonem zaś w ten sposób kole o średnicy 3,75 cm znajduje się płaskorzeźba wyobrażająca pojedyńczą stylizowaną palmetę o 12 liściach. Wypukłość płaskorzeźby wynosi 3 mm. Klamrę przytwierdza się do pasa zapomocą dwóch kabłąków, wykonanych z drutu grubości 2 mm z tego samego metalu co i klamra. Klamra jest przytwierdzona do prawego kabłąka na stałe, a do lewego przypina się na skobelek, umieszczony pod spodem klamry.
Kabłąki o wysokości 5,5 cm, szerokości 1,75 cm wgięte z boku, przymocowuje się do pasa w ten sposób, że końce pasa przechodzą przez kabłąki, następnie zaginają się od wewnątrz (pod spód) i przechodzą przez zaciskaną przesuwkę.
Rapcie oficerskie do noszenia szabli pod kurtką składają się: z paska z klamrą i dwiema przesuwkami do zapinania w talji, z dwóch pasków podłużnych (ruków) do przypięcia szabli, oraz z łańcuszka z haczykiem do podpinania szabli. Łańcuszek i haczyk wykonane są z metalu koloru szmelcowanej stali z odcieniem niebieskim.
Pasek do zapinania w talji, na którym zawiesza się ruki rapci, wykonany z taśmy (gurtu) ; konstrukcje z metalu koloru szmelcowanej stali z odcieniem niebieskim, ujęte w oprawę skórzaną, zamszową; dziurkowana część pasa ma podkładkę zamszową, oba paski podłużne (ruki) są wykonane z tkaniny granatowej jedwabnej, podwójnie tkanej analogicznie, jak pas salonowy, przyczem oba szlaki brzeżne tkane granatowym błyszczącym jedwabiem mają szerokość 2 mm każdy i są umieszczone w odległości 5 mm od brzegu. Szerokość paska podłużnego (ruka) wynosi 20 mm. Szerokość paska zapinanego w talji - 35 mm, długość zaś zależna od stanu. Łańcuszek z hakiem do podpinania szabli, długi około 10 cm, winien być wykonany z ogniwek drobnych.
Paski podłużne (ruki) są przypinane zapomocą guzików z metalu koloru szmelcowanej stali z odcieniem niebieskim o podłużnych głowicach. Pierwszy ruk umocowany do paska w talji na stałe w odległości 25 - 30 cm od klamry, drugi ruk (dłuższy) przesuwany na pasku w celu regulowania pozycji szabli, przyczem odległość pomiędzy rukami powinna wynosić od 20 do 25 cm.
Długość ruk powinna być taka, by zawieszona na niej szabla nie podnosiła poły kurtki.
Wyżsi funkcjonarjusze obowiązani są nosić gwizdawkę ukrytą, bez widocznego na kurtce lub płaszczu sznurka do niej
X kat. na parolu kołnierza wyhaftowana jedna srebrna palmeta, pozatem żadnych oznak na kołnierzu i rękawach (tab. № 9).
IX kat. na parolu kołnierza wyhaftowana jedna srebrna palmeta; wewnętrzny koniec parolu błękitnego zakończony srebrnym kątem szerokości 0,6 cm., na rękawach jeden kąt srebrnym ostrzem do góry, szerokości 1 cm. (tab. № 10).
VIII kat. na kołnierzu jedna palmeta, parol zakończony 2 srebrnemi kątami, z których pierwszy zewnętrzny szerokości 0,6 cm., drugi 0,4 cm., na obu rękawach munduru i płaszcza dwa srebrne kąty zwrócone ostrzem do góry z których zewnętrzny 1 cm., wewnętrzny pół cm. szerokości (tab. № 11).
VII kat. na kołnierzu jedna palmeta, parol zakończony 3 srebrnemi kątami; na rękawach trzy srebrne kąty (tab. №12).
VI kat. na kołnierzu podwójna palmeta, parol zakończony kątem z jednym węzłem (tab. № 13), na rękawach kąt z jednym węzłem.
Vb kat. na kołnierzu podwójna palmeta, parol zakończony kątem z pojedyńczym węzłem i jednym kątem zwykłym, na rękawach kąt z węzłem pojedynczym i 1 kąt zwykły (tab. № 14).
Va kat. na kołnierzu podwójna palmeta, parol zakończony kątem z pojedynczym węzłem i dwoma kątami zwykłemi. Ma rękawach kąt z węzłem pojedynczym i dwa kąty zwyczajne (tab. № 15).
IV kat. na kołnierzu potrójna palmeta, parol zakończony kątem z potrójnym węzłem; na rękawach 1 kąt z potrójnym węzłem (tab. № 16).
Na kołnierzu płaszcza u wszystkich wyższych funkcjonarjuszów, zamiast dystynkcji, naszyte patki prostokątne, sukienne, koloru dystynkcji (błękitne), długości 10 cm., szerokości 5 cm., z guzikiem.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia z dnia 30 kwietnia 1920 r. (Dz.U.20.55.339) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 lipca 1920 r.
- zmieniony przez § 13,14,15,16,17,18,19 rozporządzenia z dnia 3 listopada 1927 r. (Dz.U.27.99.862) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 listopada 1927 r.
- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 17 października 1933 r. (Dz.U.33.88.681) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 listopada 1933 r.