Umowy przyrzeczenia sprzedaży nieruchomości ziemskich.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.65.388

Akt utracił moc

Wersja od: 25 października 1922 r.

USTAWA

z dnia 29 lipca 1919 r.

w przedmiocie umów przyrzeczenia sprzedaży nieruchomości ziemskich. ^*

Art.  1.

Wszelkie umowy, przyrzeczenia sprzedaży nieruchomości ziemskich obowiązują sprzedawcę i nie mogą być rozwiązane jednostronnie na jego żądanie, o ile będąca przedmiotem umowy nieruchomość została oddana w posiadanie nabywcy przed terminem faktycznego wprowadzenia państwowego sądownictwa polskiego w danym okręgu.

Do tych umów art. 1590 K. C. nie ma zastosowania.

Art.  2.

Do powyższych umów nie stosuje się również art. 241 Ustawy notarjalnej.

Jeżeli sprzedawca uchyla się od zawarcia aktu notarjalnego sprzedaży w terminie, przez nabywcę mu wyznaczonym, sąd na żądanie tegoż uzna umowę po myśli art. 1 za przenoszącą na nabywcę prawo własności nieruchomości, będącej przedmiotem umowy. Sprzedawcy nieruchomości ziemskiej służy jedynie prawo poszukiwania od nabywcy reszty umówionej ceny sprzedażnej wraz z odsetkami od dnia objęcia w posiadanie nieruchomości. Suma umówiona w rublach winna być przytem uiszczona według stosunku jeden rb.=216 fen.=256 halerzy.

Art.  3.

Ustawa niniejsza obowiązuje na terenie b. zaboru rosyjskiego z dniem ogłoszenia. Ma ona zastosowanie także do wszelkich prawomocnie jeszcze nie rozstrzygniętych spraw sądowych, wynikłych z tytułu umów, objętych art. 1 niniejszej ustawy.

Art.  4.

Wykonanie ustawy powierza się Ministrowi Sprawiedliwości.

^* Z dniem 25 października 1922 r. nin. ustawa utraciła moc obowiązującą, atoli sprawy, wszczęte przed wejściem w życie niniejszej ustawy, będą rozstrzygnięte według nin. ustawy przy zachowaniu wszakże przepisu, zawartego w ustępie 3-im art. 2 ustawy z dnia 26 września 1922 r. w przedmiocie umów przyrzeczenia sprzedaży nieruchomości ziemskich na terenie b. Królestwa Kongresowego (Dz.U.22.90.826).