Umowa o wzajemnej ochronie tajemnicy wynalazków dotyczących obronności, w przypadku których zostały złożone wnioski o udzielenie patentów. Paryż.1960.09.21.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2000.64.744

Akt obowiązujący

Wersja od: 21 października 1999 r.

UMOWA

o wzajemnej ochronie tajemnicy wynalazków dotyczących obronności, w przypadku których zostały złożone wnioski o udzielenie patentów,

sporządzona w Paryżu dnia 21 września 1960 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 21 września 1960 r. w Paryżu została sporządzona Umowa o wzajemnej ochronie tajemnicy wynalazków dotyczących obronności, w przypadku których zostały złożone wnioski o udzielenie patentów, w następującym brzmieniu:

Przekład

UMOWA 

o wzajemnej ochronie tajemnicy wynalazków dotyczących obronności, w przypadku których zostały złożone wnioski o udzielenie patentów

Rządy Belgii, Kanady, Danii, Francji, Republiki Federalnej Niemiec, Grecji, Włoch, Luksemburga, Niderlandów, Norwegii, Portugalii, Turcji, Zjednoczonego Królestwa oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki,

strony Traktatu Północnoatlantyckiego, podpisanego w Waszyngtonie dnia 4 kwietnia 1949 r.,

pragnąc popierać współpracę gospodarczą między jakimikolwiek lub wszystkimi swoimi Rządami,

zgodnie z postanowieniem artykułu 2 Traktatu;

biorąc pod uwagę zobowiązanie, jakie podjęły na mocy postanowień artykułu 3 odnośnie do utrzymywania i rozwijania, poprzez stałą i skuteczną samopomoc, swojej indywidualnej i zbiorowej zdolności do odparcia zbrojnej napaści;

biorąc pod uwagę, że powszechną konsekwencją zabezpieczenia tajemnicy wynalazku dotyczącego obronności w jednym z krajów Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego jest, w przypadku ubiegania się o patent lub udzielenia patentu, zakaz ubiegania się o patent na ten sam wynalazek w innych krajach, w tym także w krajach Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego;

biorąc pod uwagę, że wynikające z tego zakazu ograniczenie terytorialne może spowodować szkodę dla osób ubiegających się o patenty, a tym samym niekorzystnie oddziaływać na współpracę gospodarczą między krajami Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego;

biorąc pod uwagę, że wzajemna pomoc wymaga wzajemnego informowania się o wynalazkach dotyczących obronności oraz że w niektórych przypadkach takie informowanie się może zostać utrudnione poprzez stosowanie powyższego zakazu;

biorąc pod uwagę, że Rząd, który wyda taki zakaz, jest przygotowany do upoważnienia do złożenia wniosku o udzielenie patentu w jednym lub więcej niż jednym, innym kraju Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, pod warunkiem że Rządy tych krajów również nałożą klauzulę tajemnicy na dany wynalazek, te ostatnie nie powinny mieć jednak prawa do odmowy nałożenia klauzuli tajemnicy;

biorąc pod uwagę, że między Rządami Stron Traktatu Północnoatlantyckiego istnieje zobowiązanie do wzajemnej ochrony i zabezpieczenia informacji niejawnych, jakie mogą wymieniać między sobą;

uzgodniły, co następuje:

Artykuł  I

Rządy-Strony niniejszej umowy zobowiązują się do ochrony oraz spowodowania ochrony tajemnicy wynalazków, w przypadku których przyjęte zostały wnioski o udzielenie patentów, zgodnie z ustaloną procedurą, jeśli tajemnica została nałożona na powyższe wynalazki w interesie obrony narodowej przez Rząd, zwany dalej "Rządem wydającym zakaz", który jako pierwszy otrzymał wniosek o wydanie patentu obejmującego powyższe wynalazki.

Jednakże niniejsze postanowienie nie powinno naruszać prawa Rządu wydającego zakaz do wydania zakazu złożenia wniosku jednemu lub kilku innym Rządom-Stronom niniejszej umowy o wydanie patentu w odniesieniu do wynalazku.

Rządy-Strony niniejszej umowy zgadzają się na rozwinięcie procedur operacyjnych, jakie będą niezbędne dla wykonania niniejszego artykułu.

Artykuł  II

Postanowienia artykułu I są stosowane na wniosek Rządu wydającego zakaz albo osoby składającej wniosek o udzielenie patentu, pod warunkiem że udowodni ona, iż Rząd wydający zakaz nałożył klauzulę tajemnicy, jak również upoważnia ją do złożenia wniosku o tajny patent w kraju, o którym mowa.

Artykuł  III

Rząd wezwany do ochrony tajemnicy wynalazku na mocy postanowień artykułu I ma prawo zażądać od osoby ubiegającej się o patent zrzeczenia się wszelkich roszczeń do rekompensaty za utratę wynalazku lub z tytułu szkody wynikającej jedynie z nałożenia klauzuli tajemnicy na ten wynalazek, w charakterze niezbędnego warunku zastosowania takiej ochrony.

Artykuł  IV

Tajemnica nałożona zgodnie z artykułem I może być zniesiona jedynie na wniosek Rządu wydającego zakaz. Rząd ten zawiadomi inne zainteresowane Rządy z sześciotygodniowym wyprzedzeniem o swoim zamiarze zniesienia zastosowanych przez siebie środków.

Rząd wydający zakaz powinien rozważyć na tyle, na ile to możliwe, mając na uwadze bezpieczeństwo Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, oświadczenia innych Rządów złożone w czasie wymienionego okresu sześciu tygodni.

Artykuł  V

Niniejsza umowa nie uniemożliwia zawierania przez Rządy-Sygnatariuszy umów dwustronnych dotyczących tego samego celu, a także nie narusza zawartych wcześniej umów dwustronnych.

Artykuł  VI

Dokumenty ratyfikacji lub zatwierdzenia niniejszej umowy zostaną złożone możliwie najszybciej Rządowi Stanów Zjednoczonych Ameryki, który zawiadomi inne Rządy-Sygnatariuszy o dacie złożenia takich dokumentów.

Niniejsza umowa wejdzie w życie po upływie 30 dni od daty złożenia przez dwie Strony-Sygnatariuszy dokumentów ratyfikacji lub zatwierdzenia. W stosunku do każdej z pozostałych Stron-Sygnatariuszy umowa niniejsza wejdzie w życie po upływie 30 dni od daty złożenia ich dokumentów ratyfikacji lub zatwierdzenia.

Artykuł  VII

Niniejsza umowa może zostać wypowiedziana przez każdą Umawiającą się Stronę w drodze pisemnego zawiadomienia o wypowiedzeniu, przekazanego Rządowi Stanów Zjednoczonych Ameryki, który powiadomi wszystkie inne Strony-Sygnatariuszy o takim zawiadomieniu. Wypowiedzenie wchodzi w życie po upływie roku od daty otrzymania zawiadomienia przez Rząd Stanów Zjednoczonych Ameryki, lecz nie wpływa na wcześniej podjęte zobowiązania oraz prawa lub uprawnienia nabyte wcześniej przez Strony-Sygnatariuszy na mocy postanowień niniejszej umowy.

Na dowód czego niżej podpisani przedstawiciele, będąc w tym celu należycie upoważnieni, podpisali niniejszą umowę.

Sporządzono w Paryżu dnia 21 września 1960 r. w językach angielskim i francuskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach Rządu Stanów Zjednoczonych Ameryki, który przekaże uwierzytelnione kopie Rządom innych Stron-Sygnatariuszy.

Po zaznajomieniu się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do tej umowy,

- postanowienia umowy są ratyfikowane, przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 27 maja 1999 r.