Umarzanie, rozkładanie na raty i odraczanie należności sądowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1970.31.265

Akt utracił moc
Wersja od: 14 listopada 1985 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 10 grudnia 1970 r.
w sprawie umarzania, rozkładania na raty i odraczania należności sądowych.

Na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110) oraz art. 175 § 2 i 212 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego zarządza się, co następuje:
Rozporządzenie dotyczy następujących należności Skarbu Państwa:
1)
nie uiszczonych kosztów sądowych orzeczonych w postępowaniu cywilnym i karnym oraz nie uiszczonych grzywien orzeczonych w postępowaniu cywilnym - w zakresie ich umarzania, rozkładania na raty i odraczania zapłaty,
2) 1
nie uiszczonych grzywien w wysokości do 20.000 zł i pieniężnych kar porządkowych orzeczonych w postępowaniu karnym - w zakresie ich umarzania,

- zwanych w niniejszym rozporządzeniu "należnościami sądowymi".

1. 2
Zapłata należności sądowych, o których mowa w § 1 pkt 1, może być na wniosek dłużnika rozłożona na raty lub odroczona na okres do 2 lat, a w wyjątkowych wypadkach na okres do 3 lat, jeżeli natychmiastowe ściągnięcie tych należności byłoby połączone z niewspółmiernymi trudnościami lub groziłoby dłużnikowi zbyt ciężkimi skutkami.
2.
Niezapłacenie którejkolwiek raty w terminie powoduje natychmiastową wymagalność pozostałej części należności.
3.
Rozłożenie na raty lub odroczenie płatności może być cofnięte w razie stwierdzenia, że uiszczenie należności sądowych może nastąpić we wcześniejszym terminie.
4. 3
Zapłata sumy niższej niż 5.000 zł nie może być rozłożona na raty.
Należności sądowe mogą być umorzone na wniosek dłużnika w części lub w całości, jeżeli wykaże należycie, że ze względu na swoją sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów nie jest w stanie ich uiścić, a ściągnięcie należności pociągnęłoby dla dłużnika lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki.
Należności sądowe mogą być umorzone z urzędu w części lub w całości, jeżeli:
1)
egzekucja ich była bezskuteczna i ponowne jej wszczęcie w czasie późniejszym byłoby bezcelowe,
2)
wszczęcie egzekucji okazało się niemożliwe albo byłoby bezcelowe wobec stwierdzenia, że suma uzyskana z egzekucji nie pokryłaby kosztów egzekucyjnych.
1.
O rozłożeniu na raty i odraczaniu zapłaty należności sądowych orzeczonych w postępowaniu przed sądami powszechnymi, okręgowymi sądami pracy i ubezpieczeń społecznych oraz przed Sądem Najwyższym, z wyjątkiem Izby Wojskowej Sądu Najwyższego, rozstrzyga ostatecznie prezes sądu właściwego do ściągnięcia należności.
2. 6
O umorzeniu należności sądowych orzeczonych w postępowaniu określonym w ust. 1, z wyjątkiem wypadków, o których mowa w ust. 3, rozstrzyga ostatecznie:
1)
jeżeli należność nie wynosi więcej niż 50.000 zł - prezes sądu właściwego do ściągnięcia należności,
2)
jeżeli należność przewyższa 50.000 zł, lecz nie wynosi więcej niż 200.000 zł - prezes sądu wojewódzkiego,
3)
jeżeli należność przewyższa 200.000 zł - Minister Sprawiedliwości.
3.
O umorzeniu należności sądowych, których ściągnięcie należy do okręgowych sądów pracy i ubezpieczeń społecznych, orzeczonych w postępowaniu przed tymi sądami lub przed Sądem Najwyższym rozstrzyga ostatecznie prezes okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych właściwego do ściągnięcia należności.
3a. 7
O rozłożeniu na raty, odroczeniu i umorzeniu należności sądowych orzeczonych w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym decyduje Prezes tego Sądu.
4.
Przewidziane w ust. 1-3 uprawnienia prezesa sądu wojewódzkiego lub prezesa okręgowego sądu pracy i ubezpieczeń społecznych przysługują również kierownikom ośrodków zamiejscowych tych sądów, uprawnienia zaś prezesa sądu powiatowego - przewodniczącemu wydziału zamiejscowego sądu powiatowego.
1.
O rozłożeniu na raty i odraczaniu zapłaty należności sądowych orzeczonych w postępowaniu przed sądami wojskowymi oraz przed Izbą Wojskową Sądu Najwyższego rozstrzyga ostatecznie szef sądu właściwego do ściągania należności.
2. 9
O umorzeniu należności sądowych orzeczonych w postępowaniu określonym w ust. 1 rozstrzyga ostatecznie:
1)
jeżeli należność nie wynosi więcej niż 200.000 zł - szef sądu właściwego do ściągnięcia należności,
2)
jeżeli należność przewyższa 200.000 zł - Prezes Izby Wojskowej Sądu Najwyższego.
1.
Wnioski o rozłożenie na raty, odroczenie lub umorzenie należności sądowych wnosi się do prezesa (szefa) sądu właściwego do ściągnięcia należności.
2.
Prezes (szef) sądu, jeżeli nie jest sam uprawniony do rozstrzygnięcia wniosku, przekazuje go wraz ze swoją opinią organowi powołanemu do wydania decyzji.
3.
W razie powstania podstawy do wszczęcia postępowania o umorzenie należności sądowych z urzędu, prezes (szef) sądu, jeżeli sam nie jest uprawniony do wydania decyzji, przedstawia wniosek wraz z uzasadnieniem organowi właściwemu do wydania decyzji.
4.
Decyzję w sprawie rozłożenia na raty, odroczenia lub umorzenia należności sądowych prezes (szef) sądu wydaje w formie zarządzenia.
Traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia 1961 r. o umarzaniu, rozkładaniu na raty i odraczaniu należnych Państwu kosztów sądowych w postępowaniu cywilnym i karnym oraz grzywien w postępowaniu cywilnym (Dz. U. z 1961 r. Nr 59, poz. 332 i z 1966 r. Nr 31, poz. 187).
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1971 r.
1 § 1 pkt 2:

- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1983 r. (Dz.U.83.33.158) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 lipca 1983 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 września 1985 r. (Dz.U.85.48.254) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 listopada 1985 r.

2 § 2 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1983 r. (Dz.U.83.33.158) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 lipca 1983 r.
3 § 2 ust. 4:

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1983 r. (Dz.U.83.33.158) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 lipca 1983 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 27 września 1985 r. (Dz.U.85.48.254) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 listopada 1985 r.

4 § 3 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1974 r. (Dz.U.75.2.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 stycznia 1975 r.
5 § 5 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1974 r. (Dz.U.75.2.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 stycznia 1975 r.
6 § 5 ust. 2:

- zmieniony przez § 1 pkt 4 lit. a) rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1983 r. (Dz.U.83.33.158) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 lipca 1983 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 27 września 1985 r. (Dz.U.85.48.254) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 listopada 1985 r.

7 § 5 ust. 3a dodany przez § 1 pkt 4 lit. b) rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1983 r. (Dz.U.83.33.158) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 lipca 1983 r.
8 § 5a dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1974 r. (Dz.U.75.2.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 stycznia 1975 r.
9 § 5a ust. 2:

- zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 10 czerwca 1983 r. (Dz.U.83.33.158) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 lipca 1983 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 27 września 1985 r. (Dz.U.85.48.254) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 listopada 1985 r.

10 § 6 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1974 r. (Dz.U.75.2.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 stycznia 1975 r.