Umarzanie pożyczek na odbudowę.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.82.718

Akt utracił moc

Wersja od: 30 września 1932 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 4 września 1932 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych i Sprawiedliwości w sprawie umarzania pożyczek na odbudowę.

Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 18 lutego 1932 r. zmieniającej niektóre postanowienia ustawy z dnia 6 maja 1924 r. o pomocy państwowej na odbudowę budynków, zniszczonych lub uszkodzonych wskutek działań wojennych (Dz. U. R. P. Nr. 19, poz. 131) oraz art. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 21 maja 1932 r. w sprawie zniesienia urzędu Ministra Robót Publicznych (Dz. U. R. P. Nr. 51, poz. 479) zarządza się co następuje:

§ 1. Przy powzięciu decyzji o umorzeniu pożyczki na odbudowę, będą stosowane postanowienia rozporządzenia Nr. 3 Ministrów: Robót Publicznych i Skarbu z dnia 20 maja 1927 r. w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych i Sprawiedliwości w sprawie umarzania pożyczek na odbudowę (Dz. U. R. P. Nr. 48, poz. 436) ze zmianami i uzupełnieniami, wynikającemi z postanowień niniejszego rozporządzenia.

§ 2. Komisja wojewódzka przy umarzaniu pożyczek na odbudowę może w następujących wypadkach powziąć decyzję którym poszkodowanym nie należy potrącać zapomóg na odbudowę, poprzednio otrzymanych w naturze lub w gotówce ze źródeł finansowych Państwa Polskiego, bądź państw zaborczych, jako też ze źródeł samorządowych lub społecznych:

a) jeżeli zapomoga otrzymana na odbudowę nawet przy uwzględnieniu udzielonej następnie pożyczki na odbudowę nie mogła być należycie ekonomicznie zużyta na cele odbudowy i nie przyczyniła się do podniesienia stanu gospodarczego poszkodowanego,

b) jeżeli z przeliczenia na złote zapomogi udzielonej w naturze okaże się, że ceny drzewa, według których przeliczenia dokonano, wyższe są od cen, jakie faktycznie na danym obszarze były pobierane,

c) jeżeli stan majątkowy poszkodowanego, jego możność zarobkowania i wysokość przypuszczalnych dochodów nie pozwalają na potrącenie zapomogi bez ujemnego wpływu na egzystencję poszkodowanego lub jego rodziny,

d) jeżeli poszkodowany nie mógł użyć materjału budowlanego, przyznanego tytułem zapomogi na odbudowę z powodu jego niezdatności do celów budowlanych,

e) jeżeli materjał budowlany, otrzymany tytułem zapomogi na odbudowę, został zabrany, spalony lub wogóle uległ zniszczeniu w czasie wojny,

f) w innych wyjątkowych wypadkach, zasługujących na szczególne uwzględnienie.

Spłacone już przez poszkodowanego zapomogi nie podlegają zwrotowi.

§ 3. Prośby o umorzenie zapomóg na odbudowę mogą być zawarte bądź w podaniach o umorzenie pożyczek, bądź w oddzielnych podaniach wniesionych do starosty, który przedstawia je komisji wojewódzkiej do decyzji wraz z wnioskiem pożyczkowej komisji odbudowy.

Jeżeli przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia była już powzięta decyzja o częściowem lub całkowitem umorzeniu pożyczek, interesowani mogą prosić o dodatkowe umorzenie zapomogi na odbudowę, jeżeli jej jeszcze nie zwrócili.

§ 4. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.