Ulgi w spłacie zaległości podatkowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.94.731

Akt utracił moc

Wersja od: 12 października 1934 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 25 listopada 1933 r.

wydane w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych o ulgach w spłacie zaległości podatkowych.

Na podstawie art. 1 ust. 2 i 3, art. 2 i 5 ustawy z dnia 10 marca 1932 r. o spłacie zaległości podatkowych (Dz. U. R. P. Nr. 29, poz. 291) zarządza się co następuje:

§ 1. 1 Rozporządzenie niniejsze reguluje sposób spłaty powstałych przed dniem 1 października 1931 r. zaległości w następujących państwowych podatkach wraz z dodatkami państwowemi i samorządowemi: gruntowym, od nieruchomości, przemysłowym, dochodowym, majątkowym oraz od spadków i darowizn.

Jeżeli podatek spadkowy lub podatek od darowizn został rozłożony na raty, to postanowienia rozporządzenia niniejszego mają zastosowanie tylko do tych rat, których termin płatności, wymieniony w ostatniej decyzji, zawierającej zezwolenie na uiszczenie ratami, przypadł przed dniem 1 października 1931 r. Jeżeli cała należność tytułem podatku spadkowego lub od darowizn, która zalegała w dniu wydania ostatniej decyzji o odroczeniu płatności, została odroczona do terminu, który przypada po dniu 30 września 1931 r., to rozporządzenie niniejsze nie ma zastosowania.

§ 2. 2 Ulgi w granicach i na warunkach, określonych niniejszem rozporządzeniem, stosuje się analogicznie do następujących samoistnych danin komunalnych: podatku wyrównawczego dla gmin wiejskich, podatku inwestycyjnego, opłat specjalnych i dopłat drogowych jak również podatku od przedmiotów spadków i darowizn, przyczem:

a) kompetencje urzędów skarbowych w zakresie postanowień § 6 niniejszego rozporządzenia przysługują zarządom związków samorządowych, o ile wartość majątku płatnika nie zostanie ustalona przez urząd skarbowy;

b) 3 kompetencje urzędów skarbowych w zakresie postanowień § 8 rozporządzenia niniejszego przysługują zarządom właściwych związków samorządowych; kompetencje izb skarbowych w zakresie postanowień §§ 7 i 8 przysługują wojewodom, z którymi w tym względzie współdziałają z głosem stanowczym wydziały (izby) wojewódzkie, a kompetencje Ministra Skarbu w zakresie postanowień § 7 przysługują Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych;

c) częściowe umorzenie zaległości podatkowych w myśl postanowień § 8 ustęp 1) niniejszego rozporządzenia należy do własnego zakresu działania związków samorządowych, na podstawie obowiązujących przepisów;

d) kompetencje Ministra Skarbu w zakresie postanowień § 10 niniejszego rozporządzenia przysługują Ministrowi Spraw Wewnętrznych, który uprawnienia swe w tym zakresie może przenieść na wojewodów.

§  3.

1) Za zaległości podatkowe "rolników" w rozumieniu niniejszego rozporządzenia uważa się nieuiszczone w terminach ustawowych należności podatkowe, dla których za podstawę wymiaru służył przychód lub dochód z nieruchomości gruntowych, lub też wartość majątkowa tych nieruchomości. Do nieruchomości gruntowych nie zalicza się przemysłów, mających związek gospodarczy z posiadłością gruntową, jak gorzelnie, browary, cukrownie, krochmalnie, młyny, cegielnie i t. p.

2) Za zaległości podatkowe "właścicieli nieruchomości budynkowych" w rozumieniu niniejszego rozporządzenia, uważa się nieuiszczone w terminach ustawowych należności podatkowe, dla których za podstawę wymiaru służył przychód lub dochód z nieruchomości budynkowych, lub też wartość majątkowa tych nieruchomości.

3) Za zaległości podatkowe "posiadaczów (właścicieli, dzierżawców i t. p.) przedsiębiorstw przemysłowych, handlowych i innych na zysk obliczonych przedsiębiorstw" w rozumieniu niniejszego rozporządzenia, uważa się nieuiszczone w terminach ustawowych należności podatkowe, dla których za podstawę wymiaru służył przychód lub dochód z tych przedsiębiorstw, przychód lub dochód z obiektów majątkowych, służących do prowadzenia tych przedsiębiorstw, lub też wartość majątkowa tych objektów. Jeżeli właścicielem przedsiębiorstwa jest osoba prawna, wówczas wszystkie przypadające od niej zaległości podatkowe należy uważać zawsze za zaległości przedsiębiorstwa i oceniać je wyłącznie przy zastosowaniu postanowień niniejszego ustępu.

4) O ile podatek wymierzony został łącznie od nieruchomości gruntowej, budynkowej, przedsiębiorstw przemysłowych, handlowych lub innych na zysk obliczonych przedsiębiorstw i innych objektów majątkowych lub źródeł dochodowych, wówczas za zaległość w tym podatku, przypadającą od "rolników" i "właścicieli nieruchomości budynkowych" należy uważać w rozumieniu niniejszego rozporządzenia tę część zaległości w tym podatku, która proporcjonalnie przypada na wszystkie wymienione poprzednio objekty majątkowe i źródła przychodowe i dochodowe, z wyjątkiem przedsiębiorstw przemysłowych, handlowych lub innych na zysk obliczonych przedsiębiorstw.

§  4.

1) Spłatę określonych w § 1 niniejszego rozporządzenia zaległości podatkowych, a przypadających od rolników i właścicieli nieruchomości budynkowych (§ 3 ustęp 1, 2 i 4), które są lub zostaną zabezpieczone hipotecznie na ich majątku nieruchomym, rozkłada się z urzędu na 20 równych rat półrocznych, od 1 stycznia 1935 r. począwszy, za opłatą odsetek za odroczenie w wysokości 4¹/2% w stosunku rocznym, licząc od dnia 1 października 1933 r.

2) 4 (skreślony).

§  5.

1) Prawo ratalnej spłaty, wynikające z postanowień ustępu 1) § 4 niniejszego rozporządzenia, o ile chodzi o spłatę zaległości podatkowych, korzystających z przywileju pierwszeństwa, przysługuje zainteresowanym płatnikom bez względu na wysokość obciążeń hipotecznych, figurujących na ich majątku

2) Prawo ratalnej spłaty, wynikające z postanowień ustępu 1) § 4 niniejszego rozporządzenia, ile chodzi o spłatę zaległości podatkowych nie uposażonych w przywilej pierwszeństwa, przysługuje zainteresowanym płatnikom tylko wtedy, jeżeli zaległości te łącznie z poprzedzającemi je wpisami znajdują zabezpieczenie w pełnej wartości szacunkowej majątku nieruchomego płatnika

3) 5 Płatnikom, których zaległości podatkowe łącznie z poprzedzającemi je wpisami nie znajdują zabezpieczenia w pełnej wartości szacunkowej ich majątku nieruchomego, służą co do tych zaległości z urzędu ulgi, określone w § 8 rozporządzenia niniejszego.

§  6.

1) Dla oceny wartości majątku nieruchomego płatnika (§ 5) miarodajny jest stan obciążeń tudzież szacunek majątku z dnia 1 grudnia 1933 r., o ile w tym dniu zaległości podatkowe, korzystające z ulg, przewidzianych w niniejszem rozporządzeniu, były na tym majątku już zabezpieczone W wypadkach, gdy zaległości te zostaną zabezpieczone po tym dniu, miarodajny jest stan obciążeń oraz szacunek w dniu dokonania wpisu hipotecznego.

2) Wartość majątku ustalają urzędy skarbowe.

3) Wartość objektów majątkowych które w swoim czasie oszacowane zostały przez instytucje kredytu długoterminowego, przyjmuje się w wysokości szacunku dokonanego przez te instytucje, przyczem szacunki dokonane po 1 stycznia 1931 r. przyjmowane będą bez zmiany, zaś szacunki dokonane przed tym terminem winny ulec przez te instytucje przerachowaniu kameralnemu (bez zjazdu na grunt) na koszt płatnika. Płatnicy winni przedstawić właściwym urzędom skarbowym w terminie do dnia 31 grudnia 1933 r. zaświadczenia tych instytucyj o dokonanych szacunkach, nie wyczekując specjalnych wezwań od urzędów skarbowych.

4) W wypadku, gdy nieruchomość nie była szacowana przez żadną z instytucyj wspomnianych w ustępie 3), wartość tej nieruchomości ustalą urząd skarbowy na podstawie własnych danych, opinji znawców, lub danych dostarczonych na żądanie urzędu przez płatnika.

5) Płatnicy, których majątek oszacowany został przez urząd skarbowy według postanowień ustępu 4), mogą spowodować dokonanie na własny koszt szacunku majątku nieruchomego przez instytucję kredytu długoterminowego i żądać, aby ten szacunek przyjęto jako miarodajny. Zaświadczenie tej instytucji o dokonanym szacunku winni ci płatnicy przedstawić właściwemu urzędowi skarbowemu w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania decyzji tego urzędu o ustaleniu wartości majątku.

6) Po ustaleniu szacunku majątku w sposób, wskazany w ustępach poprzedzających, urzędy skarbowe zawiadamiają płatników o przysługujących im ulgach. Orzeczenia urzędów skarbowych są ostateczne.

§ 7. 6 Posiadaczom przedsiębiorstw przemysłowych, handlowych i innych na zysk obliczonych przedsiębiorstw (§ 3 ustęp 3 i 4), których zaległości podatkowe, określane w § 1 niniejszego rozporządzenia, są lub zostaną zabezpieczone na ich majątku nieruchomym, mogą władze skarbowe na indywidualnie wnoszone i należycie uzasadnione podania zezwalać, w wypadkach zasługujących na uwzględnienie, na spłatę tych zaległości w granicach określonych w § 4, przyczem postanowienia § 5 ustępy 112 oraz § 6 mają odpowiednie zastosowanie. Załatwianie tych podań należy do izb skarbowych i do Ministerstwa Skarbu. Izby skarbowe załatwiają sprawy zezwoleń na ratalną spłatę do kwoty 50.000 zł na okres 10-ciu lat, oraz do kwoty 100.000 zł na okres 5-ciu lat. Pozostałe sprawy załatwia Ministerstwo Skarbu na wniosek izb skarbowych.

§ 8. 7

1) Płatnikom, którzy nie posiadają majątku nieruchomego, na którym możnaby zabezpieczyć przypadające od nich zaległości podatkowe, określone w § 1 rozporządzenia niniejszego, mogą władze skarbowe na indywidualnie wnoszone i należycie uzasadnione podania, w wypadkach zasługujących na uwzględnienie, umarzać czwartą część tych zaległości, pod warunkiem uiszczenia pozostałych trzech czwartych części w 12 równych ratach kwartalnych, od 1 stycznia 1935 r. począwszy, za opłatą odsetek za odroczenie w wysokości ¹/₂% miesięcznic, licząc od dnia 1 października 1933 r.

2) Podania, o których mowa w ustępie 1), załatwiają: przy łącznej sumie zaległości do 50.000 złotych - urzędy skarbowe, powyżej tej sumy - izby skarbowe. Podania osób prawnych, dla których I instancją wymiarową w zakresie niektórych podatków są izby skarbowe (Wydział Skarbowy Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego), załatwiają izby (Wydział Skarbowy Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego), bez względu na wysokość zaległości.

§ 8a. 8 Kary za zwłokę oraz odsetki za odroczenie, przypadające od zaległości podatkowych, wymienionych w § 1 rozporządzenia niniejszego, za okres od dnia powstania do dnia 30 września 1933 r. włącznie, umarza się, bez względu na to, czy prawo ratalnej spłaty, wynikające z postanowień rozporządzenia niniejszego, służy płatnikom z urzędu, czy też na wnoszone podania, tudzież niezależnie od terminowej spłaty poszczególnych rat

§ 9. Płatnicy, którzy nie uiszczą w terminach wyznaczonych w §§ 4, 7 i 8 niniejszego rozporządzenia dwóch kolejnych, po sobie następujących rat, tracą prawo do dalszych ulg wynikających z niniejszego rozporządzenia.

§ 10. 9

1) Ulgi, wynikające z postanowień rozporządzenia niniejszego, nie będą stosowane:

a) do zaległości w zakresie podatków, dla których za podstawę wymiaru służył przychód lub dochód z wolnych zawodów i osobistych zajęć przemysłowych;

b) do zaległości w zakresie podatków, dla których za podstawę wymiaru służył dochód z kapitałów lub wartość majątkowa tych kapitałów;

c) do zaległości, powstałych wskutek jawnej złej woli płatnika; ocena, czy powstanie zaległości spowodowane zostało jawną złą wolą płatnika, należy do Ministra Skarbu, który uprawnienia swe w tym zakresie może przenieść na izby skarbowe.

2) Przez zaległości, o których mowa pod lit. a), b) i c) ustępu 1) należy rozumieć nietylko zaległości kapitałowe, lecz również zaległości w karach za zwłokę lub odsetkach za odroczenie

§ 11. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 20 września 1934 r. (Dz.U.34.89.816) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1934 r.

² § 2 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 września 1934 r. (Dz.U.34.89.816) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1934 r.

³ § 2 lit. b) zmieniona przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 20 września 1934 r. (Dz.U.34.89.816) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1934 r.

⁴ § 4 ust. 2 skreślony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 20 września 1934 r. (Dz.U.34.89.816) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1934 r.

⁵ § 5 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 20 września 1934 r. (Dz.U.34.89.816) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1934 r.

⁶ § 7 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 20 września 1934 r. (Dz.U.34.89.816) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1934 r.

⁷ § 8 zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 20 września 1934 r. (Dz.U.34.89.816) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1934 r.

⁸ § 8a dodany przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 20 września 1934 r. (Dz.U.34.89.816) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1934 r.

⁹ § 10 zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 20 września 1934 r. (Dz.U.34.89.816) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 1934 r.