Ulgi co do kwalifikacji na urząd sędziowski i prokuratorski.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.50.302

Akt utracił moc

Wersja od: 18 czerwca 1921 r.

USTAWA

z dnia 31 maja 1921 r.

o ulgach co do kwalifikacji na urząd sędziowski i prokuratorski.

Art.  1.

Minister Sprawiedliwości może rozporządzeniem skrócić przejściowo czas trwania sędziowskiej służby przygotowawczej w okręgach sądów apelacyjnych we Lwowie i Krakowie z trzech lat do półtora roku, o ile to jest niezbędne do pozyskania potrzebnej liczby sędziów i prokuratorów. Upoważnienie to rozciąga się na pięć lat, licząc od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy.

Aplikanci, dopuszczeni do egzaminu sędziowskiego na zasadzie skróconej służby przygotowawczej, są zwolnieni od dostarczenia pracy domowej z zakresu umiejętności prawa.

Art.  2.

Egzamin adwokacki lub notarjalny, złożony w b. zaborze austrjackim, egzamin sędziowski, adwokacki lub notarjalny, złożony przed 1 listopada 1918 r. w innych częściach b. Austrji lub w Bośni i Hercegowinie, jak również egzamin na starszego kandydata do posad sądowych, złożony przed 1 kwietnia 1917 r. w b. cesarstwie rosyjskiem, zastępuje aplikację sądową i egzamin sędziowski.

W ciągu lat trzech po ogłoszeniu niniejszej ustawy mogą osoby, które złożyły z dobrym wynikiem egzamin, przepisany dla służby wojskowo-sędziowskiej, osiągnąć urząd sędziowski lub prokuratorski, jeżeli złożą z pomyślnym wynikiem egzamin uzupełniający z przedmiotów prawa i procesu cywilnego. Egzamin należy złożyć ustnie i pisemnie według przepisów, obowiązujących dla egzaminów sędziowskich. Minister Sprawiedliwości oznaczy rozporządzeniem dalsze warunki dopuszczenia do tego egzaminu.

Art.  3.

Kandydatom adwokackim, którzy w ciągu roku po wejściu w życie niniejszej ustawy, przejdą do służby sędziowskiej lub prokuratorskiej, będzie w razie wystąpienia z niej, czas, tam spędzony, wliczony do trzechlecia, które kandydat spędzić ma w myśl § 26 austr. ordynacji adwokackiej z 6 lipca 1863 r. (Dz. Pr. № 96) po złożeniu doktoratu u adwokata, Jak również do terminu dwuletniego, przepisanego w ust. 2 art. 14 dekretu w przedmiocie statutu tymczasowego Palestry Państwa Polskiego z dnia 24 grudnia 1918 r. (Dz. Pr. № 22 poz. 75), bez wzglądu na to, w której dzielnicy pełnili służbą sądową.

Termin jednoroczny, w ustępie pierwszym oznaczony, może być rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości przedłużony do lat pięciu.

Art.  4.

Ukończenie wydziału ekonomicznego politechniki petersburskiej, za złożeniem przepisanych tam egzaminów, uprawnia do aplikacji, o ile kandydat zgłosi się do niej w przeciągu lat trzech od wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art.  5.

Kto złożył egzamin sędziowski w którejkolwiek dzielnicy, lub posiada egzamin zastępczy (art. 2). może być mianowany na urząd sędziowski lub prokuratorski w każdej dzielnicy.

Aplikacja sądowa, potrzebna do dopuszczenia do egzaminu sędziowskiego, może być odbywana w różnych dzielnicach.

Art.  6.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Wykonanie jej poleca się Ministrowi Sprawiedliwości, a w b. dzielnicy pruskie