Rozdział 2 - Ustanowienie urzędów konsularnych oraz mianowanie członków urzędu konsularnego - Ukraina-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1991.09.08.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.60.248

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 stycznia 1994 r.

Rozdział  II

Ustanowienie urzędów konsularnych oraz mianowanie członków urzędu konsularnego

Artykuł  2

1. Urząd konsularny może być ustanowiony na terytorium Państwa przyjmującego jedynie za zgodą tego Państwa.

2. Siedziba urzędu konsularnego, jego klasa i okręg konsularny są ustalane przez Państwo wysyłające i podlegają aprobacie Państwa przyjmującego.

3. Późniejsze zmiany siedziby urzędu konsularnego, jego klasy i okręgu konsularnego mogą być dokonywane przez Państwo wysyłające jedynie za zgodą Państwa przyjmującego.

Artykuł  3

1. Kierownik urzędu konsularnego będzie dopuszczony do wykonywania swych funkcji po przedłożeniu listów komisyjnych i po udzieleniu exequatur przez Państwo przyjmujące.

2. Państwo wysyłające przekazuje listy komisyjne o wyznaczeniu kierownika urzędu konsularnego za pośrednictwem swojego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub inną stosowną drogą ministerstwu spraw zagranicznych Państwa przyjmującego. Listy komisyjne zawierają imiona, nazwisko i stopień kierownika urzędu konsularnego, obywatelstwo, okręg konsularny, w którym ma on wykonywać swoje funkcje, oraz siedzibę urzędu konsularnego.

3. Po złożeniu listów komisyjnych o wyznaczeniu kierownika urzędu konsularnego Państwo przyjmujące udzieli mu w możliwie najkrótszym czasie exequatur.

4. Do czasu udzielenia exequatur Państwo przyjmujące może wydać kierownikowi urzędu konsularnego zgodę na tymczasowe wykonywanie jego funkcji.

5. Kierownik urzędu konsularnego może przystąpić do wykonywania swych funkcji wówczas, gdy Państwo przyjmujące wyda mu exequatur.

6. Z chwilą dopuszczenia do wykonywania funkcji, nawet tymczasowo, władze Państwa przyjmującego podejmą niezbędne środki, aby kierownik urzędu konsularnego mógł wykonywać swoje funkcje.

Artykuł  4

1. Państwo wysyłające powiadamia ministerstwo spraw zagranicznych Państwa przyjmującego o imieniu, nazwisku, obywatelstwie, stopniu i stanowisku urzędnika konsularnego, wysyłanego do urzędu konsularnego nie w charakterze kierownika urzędu, a także o imieniu, nazwisku, obywatelstwie i stanowisku pracownika konsularnego.

2. Właściwe organy Państwa przyjmującego wydają bezpłatnie każdemu urzędnikowi konsularnemu dokument stwierdzający jego tożsamość i stopień.

3. Postanowienie ust. 2 niniejszego artykułu stosuje się także do pracowników konsularnych, członków personelu prywatnego oraz członków personelu służby, pod warunkiem że osoby te nie są obywatelami Państwa przyjmującego ani nie posiadają w tym Państwie miejsca pobytu stałego.

4. Postanowienia ust. 2 i 3 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do członków rodzin.

Artykuł  5

Urzędnikami konsularnymi mogą być jedynie obywatele Państwa wysyłającego, nie mający w Państwie przyjmującym miejsca pobytu stałego i nie wykonujący w tym Państwie, poza swoimi funkcjami urzędowymi, żadnej innej działalności o charakterze zarobkowym.

Artykuł  6

Państwo przyjmujące może w każdej chwili, bez obowiązku uzasadniania swojej decyzji, powiadomić w drodze dyplomatycznej lub inną stosowną drogą Państwo wysyłające o tym, że exequatur udzielone kierownikowi urzędu konsularnego zostało cofnięte albo że urzędnik konsularny został uznany za persona non grata lub że jakikolwiek inny członek personelu konsularnego jest osobą niepożądaną. W tym przypadku Państwo wysyłające powinno odwołać taką osobę, jeżeli przystąpiła już do wykonywania funkcji. Jeżeli Państwo wysyłające nie wypełni w rozsądnym terminie tego obowiązku, Państwo przyjmujące może przestać uznawać taką osobę za członka urzędu konsularnego.