Ukraina-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1991.09.08.
Dz.U.1994.60.248
Akt obowiązującyKONWENCJA KONSULARNA
między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą,
sporządzona w Warszawie dnia 8 września 1991 r.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 8 września 1991 r. została sporządzona w Warszawie Konwencja konsularna między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą w następującym brzmieniu:
KONWENCJA KONSULARNA
między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą
Rzeczpospolita Polska i Ukraina,
kierując się pragnieniem rozwijania przyjaznych stosunków zgodnie z Deklaracją o zasadach i podstawowych kierunkach rozwoju stosunków polsko-ukraińskich, podpisaną w Kijowie dnia 13 października 1990 r.,
w celu uregulowania stosunków konsularnych między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą,
potwierdzając, że postanowienia Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r., stosowane będą w sprawach, które nie zostały wyraźnie uregulowane w niniejszej konwencji,
postanowiły zawrzeć Konwencję konsularną i uzgodniły, co następuje:
Definicje
Definicje
Dla celów niniejszej konwencji następujące wyrażenia mają niżej określone znaczenie:
Ustanowienie urzędów konsularnych oraz mianowanie członków urzędu konsularnego
Ustanowienie urzędów konsularnych oraz mianowanie członków urzędu konsularnego
Urzędnikami konsularnymi mogą być jedynie obywatele Państwa wysyłającego, nie mający w Państwie przyjmującym miejsca pobytu stałego i nie wykonujący w tym Państwie, poza swoimi funkcjami urzędowymi, żadnej innej działalności o charakterze zarobkowym.
Państwo przyjmujące może w każdej chwili, bez obowiązku uzasadniania swojej decyzji, powiadomić w drodze dyplomatycznej lub inną stosowną drogą Państwo wysyłające o tym, że exequatur udzielone kierownikowi urzędu konsularnego zostało cofnięte albo że urzędnik konsularny został uznany za persona non grata lub że jakikolwiek inny członek personelu konsularnego jest osobą niepożądaną. W tym przypadku Państwo wysyłające powinno odwołać taką osobę, jeżeli przystąpiła już do wykonywania funkcji. Jeżeli Państwo wysyłające nie wypełni w rozsądnym terminie tego obowiązku, Państwo przyjmujące może przestać uznawać taką osobę za członka urzędu konsularnego.
Ułatwienia, przywileje i immunitety
Ułatwienia, przywileje i immunitety
Władze Państwa przyjmującego nie mogą wkraczać do budynków lub ich części przeznaczonych wyłącznie dla celów urzędu konsularnego oraz na przylegający do nich teren bez zgody kierownika urzędu konsularnego, kierownika przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego albo osoby wyznaczonej przez jednego z nich.
Pomieszczenia konsularne, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego środki transportu nie podlegają żadnej formie rekwizycji dla celów obrony narodowej, użyteczności publicznej lub w innych celach.
Archiwa konsularne i dokumentacja są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie się znajdują.
Pracownicy konsularni nie mogą odmówić złożenia zeznań, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 3 niniejszego artykułu.
Członkowie urzędu konsularnego, a także członkowie ich rodzin są zwolnieni od wszelkich obowiązków przewidzianych przez jurysdykcję Państwa przyjmującego odnośnie do rejestracji, otrzymania pozwolenia i innych podobnych wymagań, jakie dotyczą cudzoziemców.
Wszystkie osoby, którym stosownie do niniejszej konwencji przysługują przywileje i immunitety, zobowiązane są, bez uszczerbku dla tych przywilejów i immunitetów, do poszanowania prawa i przepisów Państwa przyjmującego łącznie z ustawami i przepisami, które regulują zasady ruchu drogowego i ubezpieczenia samochodowego.
Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których wstęp ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony, Państwo przyjmujące zapewnia wszystkim członkom urzędu konsularnego swobodę podróżowania na swym terytorium. Jednakże we wszystkich przypadkach Państwo przyjmujące zapewni urzędnikowi konsularnemu wykonywanie jego funkcji.
Funkcje konsularne
Funkcje konsularne
Urzędnik konsularny ma prawo:
Urzędnik konsularny ma prawo:
Urzędnik konsularny ma prawo dokonywania następujących czynności:
Sporządzone, poświadczone lub przetłumaczone przez urzędnika konsularnego dokumenty, stosownie do postanowień artykułu 29 niniejszej konwencji, będą uznawane w Państwie przyjmującym za dokumenty wywierające taki sam skutek prawny i posiadające taką samą moc, jak dokumenty sporządzone, poświadczone lub przetłumaczone przez właściwe władze i organy Państwa przyjmującego.
Urzędnik konsularny ma prawo sprawowania opieki, w granicach ustawodawstwa i przepisów Państwa wysyłającego oraz Państwa przyjmującego, nad interesami małoletnich i innych osób nie posiadających pełnych zdolności do czynności prawnych, obywateli Państwa wysyłającego, w szczególności gdy zachodzi potrzeba ustanowienia nad nimi opieki lub kurateli.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą mu bezpłatnie odpis aktu zgonu.
Urzędnik konsularny ma prawo reprezentować przed władzami Państwa przyjmującego obywateli Państwa wysyłającego, jeśli osoby te, na skutek nieobecności lub innych ważnych przyczyn, nie mogą w odpowiednim czasie bronić swoich praw i interesów. Reprezentacja ta może ulegać przedłużeniu, dopóki osoba reprezentowana nie wyznaczy swojego pełnomocnika lub nie przystąpi osobiście do obrony swoich praw i interesów.
Uprawnienia wymienione w niniejszym ustępie przyznaje się zgodnie z ustawodawstwem i przepisami Państwa przyjmującego, pod warunkiem jednak, że wspomniane ustawodawstwo i przepisy nie mogą przeczyć tym uprawnieniom.
Urzędnik konsularny ma prawo:
Postanowienia końcowe
Postanowienia końcowe
Na dowód czego pełnomocnicy Wysokich Umawiających się Stron podpisali niniejszą konwencję i opatrzyli ją swoimi pieczęciami.
Sporządzono w Warszawie dnia 8 września 1991 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i ukraińskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
WSPÓLNE OŚWIADCZENIE
W związku z podpisaniem w dniu 8 września 1991 r. Konwencji konsularnej między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą, ministrowie spraw zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej i Ukrainy uzgodnili, co następuje:
Podpisano w Warszawie dnia 8 września 1991 r., w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i ukraińskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 23 marca 1993 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »