Sekcja 1 - Prawo autorskie i prawa pokrewne - Układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony. Bruksela.2014.03.21 oraz 2014.06.27.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2017.1781

Akt obowiązujący
Wersja od: 1 września 2017 r.

Podsekcja  1

Prawo autorskie i prawa pokrewne

Przyznana ochrona

Strony przestrzegają:

a)
art. 1-22 Międzynarodowej konwencji o ochronie wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych (1961 r.) (zwanej dalej "konwencją rzymską");
b)
art. 1-18 Konwencji berneńskiej o ochronie dzieł literackich i artystycznych (1886 r., ostatnio zmieniona w 1979 r.) (zwanej dalej "konwencją berneńską");
c)
art. 1-14 Traktatu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (zwanej dalej "WIPO") o prawie autorskim (1996 r.) (zwanego dalej "WCT"); oraz
d)
art. 1-23 Traktatu WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach (1996 r.).

Czas trwania praw autorskich

1. 
Prawa autora utworu literackiego lub artystycznego w rozumieniu art. 2 konwencji berneńskiej podlegają ochronie w okresie życia autora i przez okres 70 lat po jego śmierci, niezależnie od daty zgodnego z prawem publicznego udostępnienia utworu.
2. 
W przypadku utworu współautorskiego okres, o którym mowa w ust. 1, liczy się od dnia śmierci ostatniego z autorów.
3. 
W przypadku utworów anonimowych lub utworów, przy których posłużono się pseudonimem, okres ochrony wynosi 70 lat po dniu zgodnego z prawem publicznego udostępnienia utworu. Jednakże jeżeli pseudonim, którym posłużył się autor, nie pozostawia wątpliwości co do tożsamości autora, lub jeżeli autor ujawnia swoją tożsamość w okresie przewidzianym w zdaniu pierwszym, okresem ochrony mającym zastosowanie jest okres określony w ust. 1.
4. 
W przypadku gdy utwór publikowany jest w tomach, częściach, odcinkach, fragmentach lub wkładkach, a okres ochrony biegnie od dnia, w którym utwór został zgodnie z prawem udostępniony publicznie, okres ochrony rozpoczyna swój bieg dla każdej z wymienionych części oddzielnie.
5. 
W przypadku utworów, których okres ochrony nie jest liczony od dnia śmierci autora lub autorów i które nie były zgodnie z prawem udostępnione publicznie w okresie 70 lat po ich stworzeniu, ochrona wygasa.

Okres ochrony utworów filmowych oraz audiowizualnych

1. 
Główny reżyser utworu filmowego lub audiowizualnego uważany jest za jego autora lub jednego z autorów. Strony mogą swobodnie wskazywać innych współautorów.
2. 
Okres ochrony utworu filmowego lub audiowizualnego wygasa po upływie co najmniej 70 lat po śmierci ostatniej osoby należącej do wskazanej grupy, bez względu na to, czy osoby te zostały uznane za współautorów. Grupa ta powinna obejmować przynajmniej głównego reżysera, autora scenariusza, autora dialogów i kompozytora muzyki skomponowanej specjalnie dla utworu filmowego lub audiowizualnego.

Czas trwania praw pokrewnych

1. 
Prawa artystów wykonawców wygasają po upływie przynajmniej 50 lat po dniu wykonania utworu. Jednakże jeżeli w tym terminie utrwalenie wykonania zostanie zgodnie z prawem opublikowane lub zgodnie z prawem publicznie udostępnione, prawa te wygasają po upływie przynajmniej 50 lat od dnia pierwszego takiego opublikowania lub pierwszego takiego publicznego udostępnienia, w zależności od tego, które z tych wydarzeń miało miejsce wcześniej.
2. 
Prawa producentów fonogramów wygasają po upływie przynajmniej 50 lat po sporządzeniu utrwalenia. Jednakże jeżeli w tym terminie fonogram został opublikowany zgodnie z prawem, wspomniane prawa wygasają po upływie przynajmniej 50 lat od dnia pierwszej publikacji dokonanej zgodnie z prawem. W przypadku braku publikacji dokonanej zgodnie z prawem w terminie określonym w zdaniu pierwszym oraz jeżeli fonogram został zgodnie z prawem publicznie udostępniony w tym terminie, wspomniane prawa wygasają po upływie 50 lat od dnia pierwszego dokonanego zgodnie z prawem publicznego udostępnienia utworu.
3. 
Prawa producentów pierwszego utrwalenia filmu wygasają po upływie przynajmniej 50 lat po sporządzeniu utrwalenia. Jednakże jeżeli w tym czasie film zostanie zgodnie z prawem opublikowany lub zgodnie z prawem publicznie udostępniony, prawa te wygasają po okresie przynajmniej 50 lat od dnia pierwszego takiego opublikowania lub pierwszego takiego publicznego udostępnienia, w zależności od tego, które z tych wydarzeń miało miejsce wcześniej. Określenie "film" oznacza utwór filmowy, audiowizualny lub ruchome obrazy, bez względu na to, czy są udźwiękowione.
4. 
Prawa organizacji nadawczych wygasają po okresie przynajmniej 50 lat po pierwszym nadaniu programu, niezależnie od tego, czy program ten emitowany jest przewodowo czy bezprzewodowo, w tym za pośrednictwem przekazu kablowego lub satelitarnego.

Ochrona utworów uprzednio nieopublikowanych

Każda osoba, która po wygaśnięciu okresu ochrony prawa autorskiego po raz pierwszy zgodnie z prawem publikuje lub zgodnie z prawem publicznie udostępnia utwór uprzednio nieopublikowany, korzysta z ochrony równoważnej ochronie praw majątkowych autora. Okres ochrony takich praw wynosi 25 lat od dnia pierwszego zgodnego z prawem opublikowania lub pierwszego zgodnego z prawem publicznego udostępnienia utworu.

Publikacje krytyczne i naukowe

Strony mogą również chronić publikacje krytyczne lub naukowe utworów, które stały się własnością publiczną. Maksymalny okres ochrony tych praw wynosi 30 lat od dnia pierwszego opublikowania zgodnego z prawem.

Ochrona fotografii

Fotografie, które są oryginalne w tym znaczeniu, że stanowią własną intelektualną twórczość autora, podlegają ochronie zgodnie z art. 162 niniejszego Układu. Strony mogą ustanowić ochronę innych fotografii.

Współpraca w zakresie zbiorowego zarządzania prawami

Strony uznają konieczność przyjęcia porozumień pomiędzy swoimi organizacjami zbiorowego zarządzania prawami autorskimi zapewniających łatwiejszy wzajemny dostęp i przekazywanie materiałów między terytoriami Stron, a także zapewniających wzajemne przekazywanie tantiem za wykorzystanie dzieł Stron oraz w pozostałych sprawach dotyczących praw autorskich. Strony uznają potrzebę osiągnięcia przez swoje organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi wysokiego poziomu racjonalizacji oraz przejrzystości w odniesieniu do wykonywanych zadań.

Prawo utrwalania

1. 
Do celów niniejszego artykułu utrwalenie oznacza zapis dźwięków lub obrazów bądź ich reprezentacji, z którego mogą być postrzegane, kopiowane i przekazywane za pomocą odpowiednich urządzeń.
2. 
Strony zapewniają artystom wykonawcom wyłączne prawo zezwalania lub zakazywania utrwalania ich wykonań.
3. 
Strony zapewniają organizacjom nadawczym wyłączne prawo zezwalania lub zakazywania utrwalania ich programów, niezależnie od tego, czy chodzi o programy przekazywane bezprzewodowo czy przewodowo, w tym za pośrednictwem przekazu kablowego lub satelitarnego.
4. 
Dystrybutorowi kablowemu nie przysługuje prawo przewidziane w ust. 2 w przypadku gdy rozpowszechnia jedynie programy innych organizacji nadawczych.

Nadawanie i przekaz publiczny

1. 
Do celów niniejszego artykułu:
a)
"nadawanie" oznacza bezprzewodowe przekazywanie do odbioru publicznego dźwięków lub też obrazów i dźwięków bądź ich reprezentacji; termin ten obejmuje także przekaz satelitarny; oraz przekaz za pomocą kodowanych sygnałów, w przypadku gdy urządzenia dekodujące są publicznie udostępnione przez tę samą organizację nadawczą lub za jej zgodą;
b)
"przekaz publiczny" oznacza transmisję publiczną dźwięków wykonania lub dźwięków bądź reprezentacji dźwięków utrwalonych na fonogramie w jakikolwiek sposób inny niż nadawanie. Do celów ust. 3 "przekaz publiczny" obejmuje publiczne odtwarzanie dźwięków lub reprezentacji dźwięków utrwalonych na fonogramie.
2. 
Strony zapewniają artystom wykonawcom wyłączne prawo do zezwalania na bezprzewodowe nadawanie oraz przekaz publiczny ich wykonań artystycznych, lub ich zakazania, z wyjątkiem przypadku gdy wykonania te stanowią same w sobie nadawane wykonanie lub oparte są na utrwaleniu.
3. 
Strony zapewniają artystom wykonawcom i producentom fonogramów prawo do pojedynczego godziwego wynagrodzenia, jeżeli fonogram opublikowany w celach handlowych lub powielony egzemplarz takiego fonogramu jest wykorzystany do bezprzewodowego nadawania lub do wszelkiego przekazu publicznego, oraz do zapewnienia, aby to wynagrodzenie zostało rozdysponowane między odpowiednimi wykonawcami oraz producentami fonogramów. W przypadku braku porozumienia w tej sprawie między wykonawcami i producentami fonogramów Strony mogą określić warunki podziału tego wynagrodzenia między nimi.
4. 
Strony zapewniają organizacjom nadawczym wyłączne prawo do zezwalania na bezprzewodową retransmisję ich programów oraz przekaz publiczny ich programów, lub ich zakazywania, jeśli przekaz ten następuje w miejscach dostępnych publicznie za opłatą wstępu.

Prawo rozpowszechniania

1. 
Strony zapewniają autorom wyłączne prawo do zezwalania na publiczne rozpowszechnianie, w jakiejkolwiek formie, oryginału lub kopii ich utworów w drodze sprzedaży lub w inny sposób, bądź zakazywania takiego rozpowszechniania.
2. 
Strony zapewniają wyłączne prawo publicznego udostępniania przedmiotów ochrony wskazanych w lit. a)-d) niniejszego ustępu oraz ich kopii w drodze sprzedaży lub w inny sposób:
a)
artystom wykonawcom w odniesieniu do utrwaleń ich wykonań;
b)
producentom fonogramów w odniesieniu do ich fonogramów;
c)
producentom pierwszego utrwalenia filmów w odniesieniu do oryginału i kopii ich filmów;
d)
organizacjom nadawczym w odniesieniu do utrwaleń ich programów określonych w art. 169 ust. 3 niniejszego Układu.

Ograniczenia

1. 
Strony mogą postanowić o ograniczeniach praw, o których mowa w art. 169, 170 i 171 niniejszego Układu, w odniesieniu do:
a)
użytku prywatnego;
b)
wykorzystania krótkich fragmentów w sprawozdaniach dotyczących wydarzeń bieżących;
c)
krótkotrwałego utrwalenia przez organizację nadawczą przy użyciu własnych środków i z przeznaczeniem do własnych programów;
d)
wykorzystania służącego wyłącznie celom edukacyjnym lub badaniom naukowym.
2. 
Niezależnie od ust. 1 Strony mogą ustanowić tego samego rodzaju ograniczenia w zakresie ochrony artystów wykonawców, producentów fonogramów, organizacji nadawczych i producentów pierwszych utrwaleń filmów, jakie przewidziane są dla ochrony prawa autorskiego w zakresie utworów literackich i artystycznych. Licencje obowiązkowe mogą być jednak ustanowione jedynie w zakresie, w jakim są zgodne z postanowieniami konwencji rzymskiej.
3. 
Ograniczenia określone w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się jedynie w niektórych szczególnych przypadkach, które nie kolidują z normalnym wykorzystaniem przedmiotu objętego ochroną oraz nie naruszają w sposób nieuzasadniony uzasadnionych interesów posiadacza prawa autorskiego.

Prawo do zwielokrotniania utworu

Strony zapewniają wyłączne prawo do zezwalania na bezpośrednie lub pośrednie, tymczasowe lub ciągłe zwielokrotnianie utworu, przy wykorzystaniu wszelkich środków i w jakiejkolwiek formie, w całości lub częściowo, lub zakazywania takich działań:

a)
autorom - w odniesieniu do ich utworów;
b)
artystom wykonawcom - w odniesieniu do utrwaleń ich wykonań;
c)
producentom fonogramów - w odniesieniu do ich fonogramów;
d)
producentom pierwszych utrwaleń filmów - w odniesieniu do oryginału i kopii ich filmów;
e)
organizacjom nadawczym - w odniesieniu do utrwaleń ich programów, niezależnie od tego, czy programy te transmitowane są przewodowo czy bezprzewodowo, włączając drogę kablową lub satelitarną.

Prawo do publicznego przekazu utworów i prawo do publicznego udostępniania innych przedmiotów objętych ochroną

1. 
Strony zapewniają autorom wyłączne prawo do zezwalania na jakikolwiek publiczny przekaz ich utworów, drogą przewodową lub bezprzewodową, lub jego zakazywania, włączając publiczne udostępnianie ich utworów w taki sposób, że osoby postronne mają do nich dostęp w wybranym przez siebie miejscu i czasie.
2. 
Strony zapewniają wyłączne prawo do zezwalania na publiczne udostępnianie utworów, drogą przewodową lub bezprzewodową, lub jego zakazywanie, w taki sposób, że osoby postronne mają do nich dostęp w wybranym przez siebie miejscu i czasie:
a)
artystom wykonawcom - w odniesieniu do utrwaleń ich wykonań;
b)
producentom fonogramów - w odniesieniu do ich fonogramów;
c)
producentom pierwszych utrwaleń filmów - w odniesieniu do oryginału i kopii ich filmów;
d)
organizacjom nadawczym - w odniesieniu do utrwaleń ich programów, niezależnie od tego, czy programy te są transmitowane przewodowo czy bezprzewodowo, włączając drogę kablową lub satelitarną.
3. 
Obie Strony zgodnie postanawiają, że czynności publicznego przekazu lub udostępniania, określone w niniejszym artykule, nie powodują wyczerpania praw, o których mowa w ust. 1 i 2.

Wyjątki i ograniczenia

1. 
Strony zapewniają, aby tymczasowe czynności zwielokrotniania, o których mowa w art. 173 niniejszego Układu, które mają charakter przejściowy lub dodatkowy, które stanowią integralną i podstawową część procesu technologicznego i których jedynym celem jest umożliwienie:
a)
transmisji w sieci wśród osób trzecich przez pośrednika; lub
b)
zgodnego z prawem korzystania

z utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną i które nie mają odrębnego znaczenia ekonomicznego, były wyłączone z prawa do zwielokrotniania przewidzianego w art. 173.

2. 
w przypadku gdy Strony ustanowią wyjątek lub ograniczenie w odniesieniu do prawa do zwielokrotniania przewidzianego w art. 173, mogą one również ustanowić wyjątek lub ograniczenie w odniesieniu do prawa rozpowszechniania przewidzianego w art. 171 ust. 1 niniejszego Układu, w zakresie, w jakim wyjątek ten jest uzasadniony celem dopuszczonego zwielokrotniania.
3. 
Strony mogą ustanowić ograniczenia lub wyjątki od praw określonych w art. 173 i art. 174 niniejszego Układu tylko w niektórych szczególnych przypadkach, które nie kolidują z normalnym wykorzystaniem przedmiotu objętego ochroną oraz nie naruszają w sposób nieuzasadniony uzasadnionych interesów posiadacza prawa autorskiego.

Ochrona środków technicznych

1. 
Strony zapewniają odpowiednią ochronę prawną zapobiegającą obejściu wszelkich skutecznych środków technicznych, które dana osoba dokonuje wiedząc lub mając uzasadnione podstawy, by wiedzieć, że działa w tym celu.
2. 
Strony zapewniają odpowiednią ochronę prawną zapobiegającą wytwarzaniu, przywozowi, dystrybucji, sprzedaży, wypożyczaniu, reklamowaniu sprzedaży lub wypożyczania bądź posiadaniu w celach handlowych urządzeń, produktów lub części składowych, lub świadczeniu usług, które:
a)
są promowane, reklamowane lub wprowadzane do obrotu w celu obejścia skutecznych środków technicznych; lub
b)
mają jedynie ograniczony cel handlowy lub zastosowanie inne niż w celu obejścia skutecznych środków technicznych; lub
c)
są zaprojektowane, produkowane, dostosowane lub świadczone głównie w celu umożliwienia lub ułatwienia obejścia skutecznych środków technicznych.
3. 
Do celów niniejszej sekcji "środki techniczne" oznaczają wszelkiego rodzaju technologie, urządzenia lub części składowe, które, przy normalnym funkcjonowaniu, są przeznaczone do udaremnienia lub ograniczenia czynności w odniesieniu do utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną, które nie zostały dopuszczone przez posiadacza prawa autorskiego lub praw pokrewnych prawu autorskiemu zgodnie z prawodawstwem każdej ze Stron. Środki techniczne uważa się za "skuteczne" w przypadku, gdy korzystanie z chronionego utworu lub z innego przedmiotu objętego ochroną jest kontrolowane przez posiadaczy prawa autorskiego poprzez zastosowanie kodu dostępu lub mechanizmu zabezpieczenia, takiego jak szyfrowanie, zakłócanie lub każdej innej transformacji utworu lub przedmiotu objętego ochroną lub mechanizmu kontroli kopiowania, które spełniają cel ochronny.
4. 
W przypadku gdy Strony przewidują ograniczenia praw określonych w art. 172 i art. 175 niniejszego Układu, mogą również zapewnić udostępnienie przez posiadaczy prawa autorskiego beneficjentowi wyjątku lub ograniczenia środków korzystania z tego wyjątku bądź ograniczenia w zakresie niezbędnym do wykorzystania tego wyjątku bądź ograniczenia oraz w przypadku gdy beneficjent posiada prawny dostęp do tego chronionego utworu lub przedmiotu objętego ochroną.
5. 
Postanowienia art. 175 ust. 1 i 2 niniejszego Układu nie mają zastosowania do utworów lub innych przedmiotów objętych ochroną udostępnionych publicznie na warunkach uzgodnionych w drodze umowy w taki sposób, że osoby postronne mają dostęp do nich w wybranym przez siebie miejscu i czasie.

Ochrona informacji o zarządzaniu prawami

1. 
Strony zapewniają stosowną ochronę prawną przed osobami, które świadomie bez zezwolenia podejmują jedno z następujących działań:
a)
usunięcie lub zmianę jakichkolwiek informacji elektronicznych o zarządzaniu prawami;
b)
dystrybucję, przywóz w celu dystrybucji, nadawanie, przekaz lub udostępnienie publiczne dzieł lub innych przedmiotów objętych ochroną zgodnie z niniejszym Układem, z których usunięto lub zmieniono bez odpowiedniej zgody informacje w formie elektronicznej o zarządzaniu prawami,

jeżeli taka osoba wie lub ma uzasadnione podstawy, by wiedzieć, że poprzez to powoduje, umożliwia, ułatwia lub ukrywa naruszenie jakichkolwiek praw autorskich lub praw pokrewnych prawu autorskiemu określonych w prawie odpowiedniej Strony.

2. 
Do celów niniejszego Układu wyrażenie "informacje o zarządzaniu prawami" oznacza wszelkie informacje dostarczone przez posiadaczy prawa autorskiego, które identyfikują utwór lub inne przedmioty objęte ochroną, o których mowa w podsekcji 1, autora lub jakiegokolwiek innego posiadacza prawa autorskiego, lub informacje na temat warunków dotyczących wykorzystania utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną, oraz wszelkie numery i kody, poprzez które takie informacje są wyrażane.

Akapit pierwszy stosuje się w przypadku, gdy jakiekolwiek wspomniane informacje są powiązane z kopią lub gdy informacje te pojawiają się w związku z publicznym przekazem utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną, o których mowa w podsekcji 1.

Posiadacze prawa autorskiego oraz przedmiot prawa najmu i użyczenia

1. 
Strony nadają wyłączne prawo zezwalania lub zakazywania najmu i użyczenia następującym podmiotom:
a)
autorowi - w odniesieniu do oryginału i egzemplarzy powielonych jego utworu;
b)
artyście wykonawcy - w odniesieniu do zapisu jego wykonania;
c)
producentowi fonogramu - w odniesieniu do jego fonogramu;
d)
producentowi pierwszego utrwalenia filmu - w odniesieniu do oryginału i egzemplarzy powielonych jego filmu.
2. 
Postanowienia te nie obejmują najmu i użyczania budynków i dzieł sztuki użytkowej.
3. 
Strony mogą ustanowić odstępstwa od wyłącznego prawa przewidzianego w ust. 1 w zakresie publicznego użyczenia, pod warunkiem że przynajmniej autorzy otrzymają wynagrodzenie za takie użyczenie. Strony mają swobodę przy ustalaniu tego wynagrodzenia, biorąc pod uwagę swoje cele promocji kultury.
4. 
W przypadku gdy Strony nie stosują wyłącznego prawa użyczania przewidzianego w niniejszym artykule w odniesieniu do fonogramów, filmów i programów komputerowych, wprowadzają one wynagrodzenie przynajmniej na rzecz autorów.
5. 
Strony mogą wyłączyć niektóre kategorie przedsiębiorstw z płatności wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 3 i 4.

Niezbywalne prawo do godziwego wynagrodzenia

1. 
W przypadku przeniesienia lub cedowania przez autora lub wykonawcę swojego prawa najmu fonogramu lub oryginału lub egzemplarza powielonego filmu na rzecz producenta fonogramu lub producenta filmu, autor lub artysta wykonawca zachowują prawo do otrzymania godziwego wynagrodzenia za najem.
2. 
Autor lub artysta wykonawca nie może zrzec się prawa do godziwego wynagrodzenia za najem.
3. 
Wykonywanie prawa do godziwego wynagrodzenia może być powierzone organizacji zbiorowego zarządzania, reprezentującej autorów lub artystów wykonawców.
4. 
Strony mogą uregulować, czy i w jakim zakresie wykonywanie prawa do godziwego wynagrodzenia przez organizację zbiorowego zarządzania może być narzucone oraz od kogo można żądać lub pobierać takie wynagrodzenie.

Ochrona programów komputerowych

1. 
Strony chronią prawem autorskim programy komputerowe w taki sposób jak dzieła literackie w rozumieniu konwencji berneńskiej. Do celów niniejszego postanowienia pojęcie "programy komputerowe" obejmuje ich przygotowawczy materiał projektowy.
2. 
Zgodnie z niniejszym Układem ochronie podlega każda forma wyrażenia programu komputerowego. Koncepcje i zasady, na których opierają się wszelkie elementy programu komputerowego, włącznie z tymi, na których opierają się ich interfejsy, nie podlegają ochronie prawa autorskiego na podstawie niniejszego Układu.
3. 
Program komputerowy podlega ochronie, jeżeli jest oryginalny w takim rozumieniu, że jest własną intelektualną twórczością jego autora. Przy dokonywaniu jego kwalifikacji do ochrony nie stosuje się żadnych innych kryteriów.

Autorstwo programów komputerowych

1. 
Autorem programu komputerowego jest osoba fizyczna lub grupa osób fizycznych, które stworzyły program, lub w przypadku gdy prawodawstwo Stron na to zezwala, osoba prawna wskazana jako posiadacz prawa na mocy tego prawodawstwa.
2. 
W odniesieniu do programu komputerowego stworzonego wspólnie przez grupę osób fizycznych prawa wyłączne przysługują im wspólnie.
3. 
W przypadku gdy prawodawstwo Stron uznaje utwory zbiorowe, osobę, która według prawodawstwa Stron stworzyła utwór, uważa się za jego autora.
4. 
W przypadku gdy program komputerowy został stworzony przez pracownika w ramach wykonywania jego obowiązków służbowych lub w ramach wykonywania poleceń pracodawcy, pracodawca jest wyłącznie uprawniony do wykonywania wszystkich praw majątkowych dotyczących programu tak stworzonego, chyba że umowa stanowi inaczej.

Czynności zastrzeżone w odniesieniu do programów komputerowych

Z zastrzeżeniem postanowień art. 183 i 184 niniejszego Układu, wyłączne prawa posiadacza prawa autorskiego w rozumieniu art. 181 obejmują prawo do dokonywania lub upoważniania do:

a)
trwałego lub czasowego powielania programu komputerowego jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, częściowo lub w całości. W zakresie, w jakim ładowanie, wyświetlanie, uruchamianie, transmitowanie lub przechowywanie programu komputerowego wymaga takiego powielania, takie czynności wymagają uzyskania zezwolenia posiadacza prawa autorskiego;
b)
tłumaczenia, opracowania, porządkowania i wszelkich innych modyfikacji programu komputerowego i powielania wyników tych działań bez uszczerbku dla praw osoby, która modyfikuje program;
c)
jakiejkolwiek formy publicznej dystrybucji, włącznie z wypożyczeniem oryginalnego programu komputerowego lub jego kopii.

Wyjątki od czynności zastrzeżonych w odniesieniu do programów komputerowych

1. 
W przypadku braku szczegółowych postanowień umownych, czynności, o których mowa w art. 182 lit. a) i b) niniejszego Układu, nie wymagają zezwolenia posiadacza prawa autorskiego w przypadku, gdy są konieczne do użycia programu przez uprawnionego nabywcę zgodnie z zamierzonym celem, włącznie z poprawianiem błędów.
2. 
Sporządzanie kopii zapasowej przez osobę mającą prawo do używania programu komputerowego nie może być umownie uniemożliwione w zakresie, w jakim jest to konieczne do takiego używania.
3. 
Osoba mająca prawo do używania kopii programu komputerowego jest upoważniona, bez zezwolenia posiadacza prawa autorskiego, do obserwowania, badania lub testowania funkcjonowania programu w celu ustalenia koncepcji i zasad, na których opiera się każdy z elementów programu, jeżeli osoba ta robi to podczas wykonywania czynności ładowania, wyświetlania, uruchamiania, transmitowania lub przechowywania programu, do których jest uprawniona.

Dekompilacja

1. 
Zezwolenie posiadacza prawa autorskiego nie jest wymagane w przypadku, gdy powielanie kodu i tłumaczenie jego form, w rozumieniu art. 182 lit. a) i b), jest niezbędne do otrzymania informacji koniecznych do osiągnięcia interoperacyjności niezależnie stworzonego programu komputerowego z innymi programami, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:
a)
czynności te są wykonywane przez licencjobiorcę lub inną osobę mającą prawo do używania kopii programu, lub upoważnioną osobę działającą w ich imieniu;
b)
informacje konieczne do osiągnięcia interoperacyjności nie były uprzednio łatwo dostępne dla osób, o których mowa w lit. a) niniejszego ustępu;
c)
czynności te są ograniczone do tych części oryginalnego programu, które są niezbędne dla osiągnięcia interoperacyjności.
2. 
Postanowienia ust. 1 nie upoważniają do tego, aby informacje uzyskane na ich podstawie były:
a)
wykorzystane do celów innych niż osiągnięcie interoperacyjności stworzonego niezależnie programu komputerowego;
b)
przekazywane osobom trzecim, z wyjątkiem przypadków gdy są konieczne dla interoperacyjności stworzonego niezależnie programu komputerowego; lub
c)
wykorzystane do rozwijania, produkcji lub wprowadzania do obrotu programów komputerowych w znacznym stopniu podobnych w swoim wyrazie lub do jakichkolwiek innych czynności naruszających prawo autorskie.
3. 
Zgodnie z postanowieniami konwencji berneńskiej niniejszy artykuł nie może być interpretowany tak, aby możliwe było jego stosowanie w sposób, który w sposób nieuzasadniony narusza uzasadnione interesy posiadacza prawa autorskiego lub koliduje z normalnym korzystaniem z programu komputerowego.

Ochrona baz danych

1. 
Do celów niniejszego Układu "baza danych" oznacza zbiór niezależnych utworów, danych lub innych materiałów uporządkowanych w sposób systematyczny lub metodyczny, indywidualnie dostępnych środkami elektronicznymi lub innymi sposobami.
2. 
Ochrona na mocy niniejszego Układu nie ma zastosowania do programów komputerowych użytych do sporządzania lub funkcjonowania baz danych dostępnych środkami elektronicznymi.

Przedmiot ochrony

1. 
Zgodnie z podsekcją 1 bazy danych, które z powodu wyboru lub uporządkowania ich zawartości stanowią własną intelektualną twórczość autora, podlegają jako takie ochronie prawa autorskiego. Przy dokonywaniu ich kwalifikacji do ochrony nie stosuje się żadnych innych kryteriów.
2. 
Ochrona baz danych na podstawie prawa autorskiego określona w podsekcji 1 nie rozciąga się na ich zawartość i pozostaje bez uszczerbku dla wszelkich praw dotyczących tej zawartości.

Autorstwo bazy danych

1. 
Autorem bazy danych jest osoba fizyczna lub grupa osób fizycznych, które sporządziły bazę danych, lub, w przypadku gdy zezwala na to prawodawstwo Stron, osoba prawna wskazana jako posiadacz prawa autorskiego na mocy tego prawodawstwa.
2. 
W przypadku gdy w prawodawstwie Stron uznaje się utwory zbiorowe, prawa majątkowe przysługują osobie, do której należy prawo autorskie.
3. 
W odniesieniu do bazy danych sporządzonej wspólnie przez grupę osób fizycznych prawa wyłączne przysługują im wspólnie.

Czynności zastrzeżone w odniesieniu do baz danych

W odniesieniu do sposobu wyrażenia bazy danych, która jest chroniona prawem autorskim, autor bazy danych ma wyłączne prawo do dokonywania lub upoważniania do:

a)
czasowego lub trwałego powielania, w jakikolwiek sposób lub w jakiejkolwiek formie, w całości lub w części;
b)
tłumaczenia, opracowania, porządkowania i wszelkich innych modyfikacji;
c)
publicznego rozpowszechniania w jakiejkolwiek formie bazy danych lub jej kopii;
d)
każdego publicznego udostępniania, wyświetlania lub przedstawiania;
e)
każdego powielania, rozpowszechniania, udostępniania, wyświetlania lub przedstawiania publicznego wyników czynności o których mowa w lit. b).

Odstępstwa od czynności zastrzeżonych w odniesieniu do baz danych

1. 
Dokonanie którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 188 niniejszego Układu przez legalnego użytkownika bazy danych lub jej kopii nie wymaga upoważnienia przez autora bazy danych, jeśli są one niezbędne do celów dostępu do zawartości bazy danych oraz normalnego korzystania z tej zawartości przez legalnego użytkownika. W przypadku gdy legalny użytkownik upoważniony jest do korzystania tylko z części bazy danych, niniejsze postanowienie stosuje się jedynie do tej części.
2. 
Strony mają możliwość ustanowienia ograniczeń dotyczących praw określonych w art. 188 w następujących przypadkach:
a)
powielania do użytku osobistego baz danych innych niż elektroniczne;
b)
korzystania z baz danych wyłącznie w charakterze ilustracji w celach dydaktycznych lub badawczych, o ile wskazane jest źródło oraz w zakresie uzasadnionym przez niehandlowy cel, który ma być osiągnięty;
c)
korzystania do celów bezpieczeństwa publicznego lub do celów postępowania administracyjnego lub sądowego;
d)
innych wyjątków w zakresie prawa autorskiego, tradycyjnie dopuszczanych przez każdą ze Stron, bez uszczerbku dla lit. a), b) i c).
3. 
Zgodnie z przepisami konwencji berneńskiej niniejszy artykuł nie może być interpretowany tak, aby możliwe było jego stosowanie w sposób, który w sposób nieuzasadniony narusza uzasadnione interesy posiadacza prawa autorskiego lub koliduje z normalnym korzystaniem z bazy danych.

Prawo odsprzedaży

1. 
Strony ustanawiają prawo autora oryginalnego dzieła sztuki do wynagrodzenia z tytułu odsprzedaży tego dzieła, określone jako prawo niezbywalne, którego nie można się zrzec, nawet z góry, do otrzymania honorarium autorskiego opartego na cenie sprzedaży uzyskanej z każdej odsprzedaży dzieła następującej po pierwszym rozporządzeniu dziełem przez autora.
2. 
Prawo, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do wszystkich czynności o charakterze odsprzedaży, w których w charakterze sprzedawców, kupujących lub pośredników uczestniczą podmioty zawodowo działające na rynku dzieł sztuki, takie jak salony sprzedaży, galerie sztuki, oraz ogólnie wszelkie podmioty zajmujące się handlem dziełami sztuki.
3. 
Strony mogą postanowić zgodnie ze swoim prawodawstwem, że prawo, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do czynności o charakterze odsprzedaży, w przypadku gdy sprzedawca nabył dzieło bezpośrednio od autora mniej niż trzy lata przed tą odsprzedażą oraz w przypadku gdy cena odsprzedaży nie przekracza pewnej minimalnej kwoty.
4. 
Honorarium autorskie jest wypłacane przez sprzedawcę. Strony mogą postanowić, że jedna z osób fizycznych lub prawnych, o których mowa w ust. 2, inna niż sprzedawca, jest wyłącznie odpowiedzialna lub odpowiedzialna wspólnie ze sprzedawcą za wypłatę honorarium autorskiego.

Nadawanie programów drogą satelitarną

Każda ze Stron zapewnia autorowi wyłączne prawo do wydawania zezwoleń na publiczny przekaz satelitarny utworów chronionych prawem autorskim.

Retransmisja drogą kablową

Każda ze Stron zapewnia, aby przy retransmisji programów drugiej Strony na jej terytorium drogą kablową przestrzegane były mające zastosowanie prawa autorskie oraz prawa pokrewne, a taka retransmisja miała miejsce na podstawie indywidualnych lub zbiorowych umów między właścicielami praw autorskich, posiadaczami praw pokrewnych i operatorami kablowymi.