Art. 67. - Układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Gruzją, z drugiej strony. Bruksela.2014.06.27.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2016.1531

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 lipca 2016 r.

Artykuł  67

Prawodawstwo i procedury

1. Strony uzgadniają, że ich odnośne prawodawstwo handlowe i celne musi być, co do zasady, stabilne i wszechstronne, a ich przepisy i procedury muszą być proporcjonalne, przejrzyste, przewidywalne, niedyskryminujące, bezstronne oraz stosowane jednolicie i skutecznie oraz służyć między innymi:

a) ochronie i ułatwianiu legalnego handlu poprzez skuteczne egzekwowanie i przestrzeganie wymogów prawnych;

b) unikaniu zbędnych lub dyskryminujących obciążeń podmiotów gospodarczych, zapobieganiu nadużyciom finansowym i dalszemu ułatwianiu podmiotom gospodarczym osiągania wysokiego poziomu zgodności;

c) stosowaniu jednolitego dokumentu administracyjnego (SAD) do celów zgłoszeń celnych;

d) podjęcia środków, które przyczyniają się do zwiększenia skuteczności, przejrzystości i uproszczenia procedur i praktyk celnych na granicy;

e) stosowaniu nowoczesnych technik celnych, wraz z oceną ryzyka, kontroli po odprawie celnej i metod kontroli przedsiębiorstw w celu uproszczenia i ułatwienia wprowadzania, wyprowadzania i zwalniania towarów;

f) obniżeniu kosztów przestrzegania przepisów i zapewnieniu wszystkim podmiotom gospodarczym większej przewidywalności;

g) bez uszczerbku dla stosowania obiektywnych kryteriów oceny ryzyka - zapewnieniu niedyskryminacyjnego nakładania wymogów i procedur mających zastosowanie do przywozu, wywozu i towarów w tranzycie;

h) stosowaniu międzynarodowych instrumentów mających zastosowanie w obszarze ceł i handlu, w tym instrumentów opracowanych przez Światową Organizację Celną, Konwencji stambulskiej dotyczącej odprawy czasowej z 1990 r., Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów z 1983 r., instrumentów WTO, Konwencji celnej ONZ dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR z 1975 r., Konwencji w sprawie harmonizacji kontroli towarów na granicach z 1982 r.; mogą też w stosownych przypadkach brać pod uwagę opracowane przez Światową Organizację Celną Ramy standardów dla zabezpieczenia i uproszczenia handlu globalnego oraz wytyczne Komisji Europejskiej, na przykład strategię celną;

i) podjęciu niezbędnych środków w celu odzwierciedlenia i wykonania postanowień zmienionej konwencji z Kioto dotyczącej uproszczenia i harmonizacji postępowania celnego z 1973 r.;

j) wprowadzeniu wcześniejszych wiążących interpretacji dotyczących klasyfikacji taryfowej i reguł pochodzenia. Strony zapewniają, aby interpretacja mogła zostać uchylona lub unieważniona wyłącznie po powiadomieniu przedsiębiorcy, którego to dotyczy, i bez mocy wstecznej, chyba że interpretacja taka została sporządzona na podstawie nieprawidłowych lub niekompletnych informacji;

k) wprowadzeniu i stosowaniu uproszczonych procedur dla upoważnionych przedsiębiorców handlowych zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminacyjnymi kryteriami;

l) określeniu zasad zapewniających, aby wszelkie kary nałożone w przypadku naruszeń przepisów celnych lub wymogów proceduralnych były proporcjonalne i niedyskryminujące oraz aby ich stosowanie nie było przyczyną nieuzasadnionych opóźnień; oraz

m) stosowaniu przejrzystych, niedyskryminujących i proporcjonalnych zasad, w przypadkach gdy agencje rządowe świadczą usługi zapewniane również przez sektor prywatny.

2. W celu usprawnienia metod pracy oraz zapewnienia niedyskryminacji, przejrzystości, efektywności, rzetelności i rozliczalności działań Strony:

a) podejmują dalsze działania na rzecz ograniczenia, uproszczenia i standaryzacji danych i dokumentacji wymaganych przez organy celne i inne właściwe organy;

b) w miarę możliwości upraszczają wymogi i formalności dotyczące szybkiego zwolnienia i odprawy towarów;

c) wprowadzają skuteczne, szybkie i niedyskryminujące procedury gwarantujące prawo do odwołania się od działań, orzeczeń i decyzji administracyjnych organów celnych i innych właściwych organów mających wpływ na towary dostarczone do organów celnych. Procedury odwoławcze muszą być łatwo dostępne, a wszelkie koszty z nimi związane muszą być uzasadnione i współmierne do kosztów poniesionych przez organy w celu zapewnienia prawa do odwołania;

d) podejmują działania w celu zapewnienia, aby - w przypadku odwołania się od zakwestionowanego działania, orzeczenia lub decyzji administracyjnej - towary były zwykle zwolnione, a płatności z tytułu cła mogły zostać odroczone, z zastrzeżeniem podjęcia wszelkich środków zabezpieczających uznanych za konieczne. W razie potrzeby zwolnienie towarów powinno być uzależnione od przedstawienia gwarancji w formie poręczenia lub depozytu; oraz

e) zapewniają utrzymanie najwyższych standardów etycznych, zwłaszcza na granicy, poprzez wykorzystanie środków odzwierciedlających zasady odpowiednich konwencji i instrumentów międzynarodowych w tym zakresie, w szczególności, w stosownych przypadkach, zmienionej deklaracji Światowej Organizacji Celnej z Aruszy z 2003 r. oraz strategii Komisji Europejskiej w sprawie etyki zawodowej w służbie celnej z 2007 r.

3. Strony zgodnie postanawiają wyeliminować:

a) wszelkie wymogi dotyczące obowiązkowego korzystania z usług pośredników celnych; oraz

b) wszelkie wymogi dotyczące obowiązkowego korzystania z inspekcji przedwysyłkowych lub inspekcji przeznaczenia.

4. W odniesieniu do tranzytu:

a) do celów niniejszego Układu mają zastosowanie zasady i definicje dotyczące tranzytu określone w postanowieniach WTO, w szczególności art. V GATT 1994 i postanowienia z nim związane, w tym wszelkie wyjaśnienia i zmiany wynikające z dauhańskiej rundy negocjacji w sprawie ułatwień w wymianie handlowej. Postanowienia te stosuje się także, gdy tranzyt towarów zaczyna się lub kończy na terytorium Strony;

b) Strony podejmują działania zmierzające do stopniowego wzajemnego połączenia swoich systemów tranzytu celnego, mając na uwadze przyszły udział Gruzji we wspólnym systemie tranzytowym ² ;

c) Strony zapewniają współpracę i koordynację pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi organami na ich terytorium, aby ułatwić ruch tranzytowy. Strony wspierają również współpracę między organami a sektorem prywatnym w zakresie tranzytu.

² Konwencja z dnia 20 maja 1987 r. w sprawie wspólnej procedury tranzytowej.