Układ o patentach niemieckich. Londyn.1946.07.27.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.9.59

Akt obowiązujący

Wersja od: 30 sierpnia 1948 r.

UKŁAD

o patentach niemieckich

zawarty w Londynie dnia 27 lipca 1946 r.

Przekład.

BOLESŁAW BIERUT

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 27 lipca 1946 r. podpisany został w Londynie Układ o patentach niemieckich; Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraził swą zgodę dnia 14 listopada 1947 r.

Po zaznajomieniu się z powyższym Układem, uznałem go i uznaję w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; oświadczam, że wymieniony Układ jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, oraz przyrzekam, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego zarządziłem opatrzenie niniejszego Aktu pieczęcią Rzeczypospolitej.

w Warszawie, dnia 3 grudnia 1947 r.

Przekład.

UKŁAD

Rządy, w których imieniu niniejszy Układ podpisano, pragnąc uregulować sprawę patentów, których właścicielami byli Niemcy, a obecnie będących w posiadaniu tych Rządów albo pod ich kontrolą, uzgodniły, co następuje:

Artykuł  1.

Z zastrzeżeniem postanowień zawartych w następnych artykułach, każdy Rząd, strona niniejszego Układu, zobowiązuje się wszystkie patenty udzielone przezeń Niemcom, które jeszcze nie wygasły lub nie zostały oddane do użytku publicznego, będące w jego posiadaniu lub pod jego nadzorem według ogólnych przepisów prawnych lub postanowień dotyczących własności niemieckiej, oddać do użytku powszechnego lub na rzecz dobra publicznego, albo udzielić w każdej chwili na ich wykonywanie bezpłatnych licencyj obywatelom wszystkich Państw, będących stronami niniejszego Układu.

Artykuł  2.

Jeżeli Rząd, strona niniejszego Układu, odda do rozporządzenia swych własnych obywateli bądź przez udzielenie licencyj, bądź w inny sposób, prawa dotyczące patentów, na których istniało poprzednio prawo należące do Niemca (innych niż patenty wymienione w art. 1), prawa te będą dostępne również dla obywateli wszystkich Państw, będących stronami niniejszego Układu, na takich samych warunkach.

Artykuł  3. ¹

Z zastrzeżeniem postanowień określonych w art. 4, wszystkie licencje udzielone zgodnie z postanowieniami art. 1 oraz w przypadkach, gdy Rząd nie jest skrępowany warunkami patentu, licencji lub innego prawa, które przeszło w jego posiadanie, wszystkie licencje udzielone zgodnie z art. 2 obejmują prawo eksploatowania wynalazków opatentowanych oraz wykonywania, użytkowania i sprzedawania wytworów tych wynalazków pod warunkiem, że są wytwarzane w kraju lub na terytorium, do którego Układ ten się odnosi.

Artykuł  4.

Postanowienia art. 1 i 2 nie będą naruszały praw żadnego Rządu do zastosowania właściwych środków celem ochrony i utrzymania w mocy praw własności, licencyj albo innych praw lub interesów związanych z patentami udzielonymi prawnie nie-Niemcom lub nabytymi przez nich przed dniem 1 sierpnia 1946 r. Wyłączna licencja, udzielona przed dniem 1 sierpnia 1946 r., może być chroniona przez odmowę udzielenia nowej licencji w czasie trwania tej licencji wyłącznej, a licencja niewyłączna może być chroniona przez nałożenie na nowych licencjatów takich samych warunków, jakie były nałożone na dotychczasowego posiadacza tej licencji.

Artykuł  5.

W ramach niniejszego Układu każdy Rząd może uważać za nie będące własnością niemiecką takie patenty lub interesy dotyczące patentów, należących do osób określonych kategoryj (jak na przykład: Niemcy zamieszkali poza Niemcami, uchodźcy niemieccy itd.), których własność została lub może zostać w przyszłości wyłączona przez ten Rząd spod ogólnych praw i zarządzeń, dotyczących własności niemieckiej.

Artykuł  6.

W celu ułatwienia stosowania niniejszego Układu i zapewnienia wymiany informacyj przez biuro centralne, Rząd Republiki Francuskiej poczyni ułatwienia w celu otrzymywania i rozsyłania sprawozdań Rządów, będących stronami niniejszego Układu, oraz informowania tych Rządów o wspólnie ich interesujących sprawach niniejszym Układem przewidzianych.

Artykuł  7.

Każdy Rząd, będący stroną niniejszego Układu, dostarczy jak najrychlej do biura centralnego wspomnianego w art. 6, w celu przekazania innym Rządom, stronom niniejszego Układu, listę wszystkich patentów dawniej całkowicie lub częściowo należących do Niemców, które nie są dostępne dla obywateli tych Państw w drodze oddania lub bezpłatnych licencyj, jak również wykaz licencyj i interesów nie-niemieckich związanych z tymi patentami. Ponadto Rządy, mogące bez przeszkody to uczynić, winny dostarczyć listę wszystkich będących jeszcze w mocy patentów, na których wykonywanie mogą być udzielone licencje na zasadach bezpłatności oraz wszystkich patentów wygasłych lub oddanych do użytku publicznego.

Artykuł  8.

Układ niniejszy będzie można podpisać w Londynie do dnia 31 grudnia 1946 r. w imieniu każdego Rządu, reprezentowanego na Konferencji Londyńskiej. Rząd Zjednoczonego Królestwa będzie notyfikował wszystkim innym Rządom, reprezentowanym na Konferencji, nazwy Państw, w których imieniu Układ został podpisany.

Artykuł  9. ²

Rząd każdego innego kraju członka Narodów Zjednoczonych, lub każdego kraju, który zachował neutralność podczas drugiej wojny światowej, może również stać się stroną tego Układu, notyfikując swe przystąpienie Rządowi Zjednoczonego Królestwa przed dniem 31 lipca 1947 r. O tego rodzaju przystąpieniach Rząd Zjednoczonego Królestwa powiadomi wszystkie inne Rządy reprezentowane na Konferencji Londyńskiej dotyczącej patentów, których właścicielami byli Niemcy, albo które przystąpiły do tego Układu na podstawie niniejszego artykułu.

Każdy Rząd, który przystąpił do tego Układu w czasie od 1 stycznia 1947 r. do 31 lipca 1947 r., zobowiązuje się w przypadku wykonywania uprawnień przewidzianych w artykule 4 nie chronić ani zabezpieczać praw lub interesów, przyznanych nie - Niemcom lub nabytych przez nie - Niemców po dniu 1 sierpnia 1946 r.

Artykuł  10.

Każdy Rząd, będący stroną niniejszego Układu, może rozciągnąć ten Układ na każdą ze swych kolonii, na posiadłości zamorskie, protektoraty, terytoria podlegające jego jurysdykcji, administracji lub mandatowi, przez notyfikację tego postanowienia Rządowi Zjednoczonego Królestwa.

Rząd Zjednoczonego Królestwa będzie informował wszystkie inne Rządy, będące stronami niniejszego Układu, o każdej notyfikacji, którą otrzyma na podstawie niniejszego artykułu.

Artykuł  11.

Układ niniejszy wejdzie w życie z chwilą podpisania lub przyjęcia go przez Rządy Republiki Francuskiej, Zjednoczonego Królestwa, Stanów Zjednoczonych Ameryki i czterech innych Państw.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie w tym celu upoważnieni, podpisali niniejszy Układ.

Sporządzono w Londynie, dnia 27 lipca 1946 r. w języku angielskim i francuskim, przy czym obydwa teksty są równie autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach Rządu Zjednoczonego Królestwa. Rząd Zjednoczonego Królestwa przekaże poświadczone odpisy niniejszego Układu wszystkim Rządom reprezentowanym na Konferencji Londyńskiej w sprawie patentów, których właścicielami byli Niemcy, i wszystkim Rządom uprawnionym do przystąpienia do niniejszego Układu w myśl postanowień artykułu 9.

za Rząd Belgii: G. Walravens

za Rząd Kanady: N. A. Robertson

za Rząd Danii: E. Schram-Nielsen

za Rząd Stanów Zjednoczonych Ameryki: Casper W. Ooms

za Rząd Francji: R. Monmayou, E. Mathon

Za Rząd Luxemburgu: A. J. Clasen

za Rząd Norwegii: Reidar Solum

za Rząd Holandii: Dyckmeester

za Rząd Zjednoczonego Królestwa: Harold L. Saunders, B. G. Crewe

za Rząd Czechosłowacji: Max Lobkowicz

za Rząd Unii Południowo-Afrykańskiej: Eugene K. Scallan

¹ Art. 3 zmieniony przez art. 1 Protokołu z dnia 17 lipca 1947 r. (Dz.U.48.49.368) zmieniającego nin. umowę międzynarodową z dniem 30 sierpnia 1948 r.

² Art. 9 zmieniony przez art. 2 Protokołu z dnia 17 lipca 1947 r. (Dz.U.48.49.368) zmieniającego nin. umowę międzynarodową z dniem 30 sierpnia 1948 r.