Uiszczanie opłat sądowych w znaczkach sądowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.42.448

Akt utracił moc
Wersja od: 21 maja 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 2 maja 1924 r.
w porozumieniu z Ministrem Skarbu i Prezesem Najwyższej izby Kontroli w przedmiocie uiszczania opłat sądowych w znaczkach sądowych.

Na zasadzie art. 12 ustawy z dnia 3 czerwca 1921 r. o Kontroli Państwowej (Dz. U. R. P. № 51, poz. 314) zarządza się co następuje:
Opłaty sądowe (przepisy tymczasowe o kosztach sądowych Dzień. Urzędowy Departamentu Sprawiedliwości 1917 r. № 1, poz. 7, wraz ze wszystkiemi późniejszemi zmianami) za wyjątkiem wskazanych w § 2 uiszcza się w gotówce lub w znaczkach sądowych. Opłaty sądowe, w sądach pokoju uiszcza się znaczkami sądowemi lub gotówką bez ograniczenia sumy. W postępowaniu przed sądami Najwyższym, apelacyjnemi i okręgowemi opłaty poniżej 50 złotych można uiszczać gotówką lub znaczkami sądowemi. Opłaty powyżej 50 złotych do 200 złotych uiszcza się w kasach tychże sądów tylko w gotówce, opłaty ponad sumę 200 zł. winny być uiszczane gotówką wyłącznie do kas skarbowych.
Opłaty w postępowaniu hipotecznem, opłaty stosunkowe w postępowaniu upadłościowem, opłaty w sprawach karnych (art. 35 do 42, 56, 57, 60 do 69 przepisów tymczasowych o kosztach sądowych, z wyjątkiem wypadków wskazanych w art. 40 i 671), opłaty w postępowaniu rejestracyjnem, kaucje kasacyjne, grzywny, opłaty za świadectwa do bronienia spraw cudzych oraz koszta postępowania w sprawie (art. 22 do 29 przep. tym. o kosztach sąd.) - będą uiszczane wyłącznie w gotówce.
Minister Sprawiedliwości każdoczasowo ogłosi w Monitorze kategorje znaczków sądowych puszczonych w obieg.
Sprzedaży znaczków sądowych dokonywują sądowe kasy poborowe, sekretarze sądów oraz komornicy i pisarze hipoteczni.
Niezużyte przez interesantów znaczki sądowe nie mogą być przyjmowane z powrotem.
Znaczki sądowe nakleja się jedne obok drugich lub jedne pod drugiemi, o ile pozwala na to miejsce, bez odstępów na pierwszej stronie podania, pisma, względnie załącznika.

Znaczki sądowe dla uiszczenia opłaty kancelaryjnej nakleja się w aktach sprawy na oryginałach dokumentów, decyzji i t. p. pozostających w aktach, na wydawanych zaś stronom dokumentach należy zrobić wzmiankę o wysokości uiszczonej opłaty.

Jeżeli w myśl obowiązujących przepisów wolno pewnego rodzaju wnioski i prośby składać ustnie do protokółu, odpowiednio znaczki sądowe, dostarczone przez stronę, należy nakleić na odnośnym protokóle.

Naklejone znaczki sądowe należy skasować (unieważnić) bądź przez dziurkowanie, bądź przez przekreślenie znaczków na krzyż atramentem tak, ażeby końce kresek przechodziły na papier, bądź przez odciśnięcie pieczęci sądowej w ten sposób, aby pieczęć zakrywała większą część pojedynczych znaczków i zachodziła zgóry i zboku na otaczający je papier, prócz tego we wszystkich wypadkach należy zaznaczyć na znaczkach datę ich skasowania oraz obok nich sumę skasowanych znaczków za podpisem osoby je kasującej.
Znaczki sądowe kasują w Sądzie Najwyższym, sądach apelacyjnych i okręgowych sekretarze, w sądach pokoju - sędziowie, a w urzędach sądowych- komornicy i pisarze hipoteczni.
O ile służy stronie prawo żądania zwrotu uiszczonej opłaty sądowej w całości lub części, winien sąd wydać odpowiednią decyzję i odpis jej przesłać prezesowi sądu w celu asygnowania podlegającej zwrotowi sumy stosownie do § 49 i nast. przepisów rachunkowo-kasowych (Monitor Polski N° 285 z r. 1921).

O wydaniu asygnacji, zarządzającej zwrot opłaty sądowej w całości lub części, należy odnotować na pokwitowaniu z przyjętej opłaty, lub obok naklejonych znaczków sądowych, którymi była uiszczona opłata, z wymienieniem kwoty ulegającej zwrotowi.

Rozporządzenie niniejsze obowiązuje w okręgach sądów apelacyjnych: Lubelskiego, Warszawskiego i Wileńskiego i wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Z tymże dniem tracą moc: 1) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 kwietnia 1922 r. (Dz. U. R. P. № 46, poz. 406), 2) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 sierpnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 84, poz. 658), 3) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 1923 r. (Dz. U. R. P. № 100, poz. 793).