Udzielenie Ministrowi Skarbu upoważnienia do regulowania w drodze rozporządzeń obrotu pieniężnego z krajami zagranicznemi oraz obrotu obcemi walutami.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.25.154

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1927 r.

USTAWA

z dnia 2 marca 1923 r.

w przedmiocie udzielenia Ministrowi Skarbu upoważnienia do-regulowania w drodze rozporządzeń obrotu pieniężnego z krajami zagranicznemi oraz obrotu obcemi walutami.

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam następującą ustawę:

Art.  1. ¹

Ministrowi Skarbu udziela się na czas do dnia 31 marca 1925 roku upoważnienia do regulowania w drodze rozporządzeń obrotu pieniężnego z krajami zagranicznemi oraz obrotu obcemi walutami.

Rozporządzenia na podstawie niniejszego artykułu mogą być wydawane do dnia 31 marca 1929 r. włącznie.

Art.  2. ²

Rozporządzenia, wymienione w art. 1, dotyczyć mogą w szczególności warunków posiadania, nabywania i gromadzenia walut zagranicznych i dewiz, dysponowania, lombardowania i innych obrotów niemi, oraz dokonywania tranzakcyj w tych walutach, obrotów walutą polską w stosunku do krajów zagranicznych, wywozu zagranicę walut zagranicznych i dewiz, polskich znaków obiegowych, oraz wszelkich wogóle papierów wartościowych, wreszcie organizacji kontroli i nadzoru nad całokształtem obrotu pieniężnego z krajami zagranicznemi.

Przepis powyższy nie stosuje się do posiadania walut zagranicznych i dewiz, co do których posiadacz udowodnił, że otrzymał je w sposób legalny bezpośrednio z zagranicy, jednakże nie z tytułu eksportu towarów.

Art.  3.

Upoważnia się Ministra Skarbu do wydawania rozporządzeń w przedmiocie wyznaczania premji dla osób, które przyczyniły się do wykrycia przekroczenia rozporządzeń, wydanych na mocy niniejszej ustawy, lub do ujęcia sprawców.

Art.  4. ³

Osoby, wykraczające przeciw postanowieniom, zawartym w rozporządzeniach Ministra Skarbu, wydanych na podstawia niniejszej ustawy, ulegają karze za występek:

a) na obszarze mocy obowiązującej austrjackiej powszechnej ustawy karnej z roku 1852 - aresztu ścisłego do 5 lat i grzywny do 10.000 złotych,

b) na reszcie obszaru Rzeczypospolitej Polskiej- wiezienia do lat 5 i grzywny do 10.000 złotych.

Jeśli przestępstwo nie wypływa z chęci zysku, można ograniczyć się do grzywny.

Jeśli czynności, stanowiące przestępstwo, uprawiane są zawodowo, to nie może być wymierzona kara niższa niż 1 rok więzienia, względnie aresztu ścisłego oraz grzywny w wysokości 5.000 złotych; grzywna może być w tym wypadku zwiększona do potrójnej wysokości sumy, stanowiącej przedmiot przestępstwa lub wartości innego przedmiotu przestępstwa.

Przy nieuprawnionym wywozie walut zagranicznych i dewiz, polskich znaków obiegowych, oraz wszelkich wogóle papierów wartościowych zagranicę (przemytnictwie walut i walorów) może być grzywna zwiększona do wysokości potrójnej wartości wywożonych przedmiotów, chociażby przestępstwo nie było popełniane zawodowo.

W razie niemożności ściągnięcia grzywny winna być orzeczona kara więzienia lub aresztu ścisłego w wysokości według uznania sądu, jednak nie przekraczającej 2 lat.

Prócz kar powyższych może być wyrokiem sądowym orzeczona konfiskata sum pieniężnych, będących przedmiotem przestępstwa, bez względu na to, czyją stanowią własność. Przy przemytnictwie walut i walorów konfiskata wywiezionych wartości musi być orzeczona.

Karom, wymienionym w artykule niniejszym, ulegną również osoby, winne usiłowania lub udziału w przestępstwie.

Art.  5.

Osoby, skazane na karę, przewidzianą w art. 4, można wyrokiem sądowym pozbawić na przeciąg czasu do lat 5 prawa prowadzenia handlu lub zarządzania przedsiębiorstwem handlowem, lub zajmowania się pośrednictwem handlowem.

Art.  6.

Przestępstwa, przewidziane w art. 4, należą do właściwości sądów okręgowych.

Art.  7.

W wypadkach przemytnictwa walut lub walorów (art. 4 ustęp 4) należy na wniosek prokuratora zarządzić tymczasowe zaaresztowanie osoby, przeciw której wdrożono postępowanie karne.

W toku dochodzeń prokuratorskich prokurator zwraca się w przedmiocie zastosowania środków zapobiegawczych do sędziego śledczego, który byłby właściwy do przeprowadzenia śledztwa wstępnego. Zaaresztowanie tymczasowe w toku dochodzenia prokuratorskiego nie może trwać dłużej niż 6 tygodni.

Sędzia śledczy może złagodzić lub uchylić środek zapobiegawczy jedynie na wniosek prokuratora; w toku dochodzenia prokurator może własną władzą uchylić środek zapobiegawczy. W razie zażalenia obwinionego sąd okręgowy może uchylić lub złagodzić środek zapobiegawczy; decyzje sądu okręgowego w przedmiocie środków zapobiegawczych nie ulegają zaskarżeniu.

Art.  8. ⁴

W wypadkach przemytnictwa walut i walorów (art. 4 ust. 4) obowiązywać będą nadto przepisy następujące:

1) w b. dzielnicy rosyjskiej:

a) artykuły 527 i 895 u. p. k. nie będą stosowane;

b) wyroki sądów okręgowych są ostateczne i mogą być zaskarżone jedynie przy odpowiedniem zastosowaniu przepisów o zaskarżaniu wyroków drogą kasacji;

2) w b. dzielnicy austrjackiej i węgierskiej:

a) oskarżonemu nie służy prawo sprzeciwu przeciw aktowi oskarżenia i

b) odwołanie od kary nie może nastąpić;

3) w górnośląskiej części Województwa Śląskiego sąd nie może odmówić wnioskowi o wyznaczanie terminu do rozprawy głównej.

Art.  9.

Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrom Skarbu i Sprawiedliwości.

Art.  10.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ Art. 1:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 marca 1924 r. (Dz.U.24.29.285) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1924 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 marca 1925 r. (Dz.U.25.32.225) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1925 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 1926 r. (Dz.U.26.83.463) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 sierpnia 1926 r.

- zmieniony przez art. 1 rozp. z mocą ustawy z dnia 26 marca 1927 r. o przedłużeniu terminu, przewidzianego w art. 1 ustawy z dnia 2 marca 1923 r. w przedmiocie udzielenia Ministrowi Skarbu upoważnienia do regulowania w drodze rozporządzeń obrotu pieniężnego z krajami zagranicznemi oraz obrotu obcemi walutami w brzmieniu, nadanem jej ustawami: z dnia 23 czerwca 1923 r., z dnia 20 marca 1924 r., z dnia 31 marca 1925 r. i z dnia 23 lipca 1926 r. (Dz.U.27.31.257) z dniem 1 kwietnia 1927 r.

² Art. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 marca 1925 r. (Dz.U.25.32.225) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1925 r.

³ Art. 4:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1923 r. (Dz.U.23.62.459) zmieniającej nin. ustawę z dniem 23 czerwca 1923 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2-4 ustawy z dnia 20 marca 1924 r. (Dz.U.24.29.285) zmieniającej nin. ustawę z dniem 31 marca 1924 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 lipca 1926 r. (Dz.U.26.83.463) zmieniającej nin. ustawę z dniem 14 sierpnia 1926 r.

⁴ Art. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1923 r. (Dz.U.23.62.459) zmieniającej nin. ustawę z dniem 23 czerwca 1923 r.