Rozdział 6 - Zasady orzekania - Udzielanie wyróżnień oraz postępowanie dyscyplinarne w stosunku do policjantów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1991.48.212

Akt utracił moc

Wersja od: 6 czerwca 1991 r.

Rozdział  6

Zasady orzekania

§  30.

1. Na podstawie całokształtu okoliczności oraz zebranego w sprawie materiału dowodowego przełożony, który wszczął postępowanie dyscyplinarne, orzeka:

1) o uniewinnieniu, jeżeli przeprowadzone postępowanie nie potwierdziło zarzutów stawianych obwinionemu lub przeprowadzone postępowanie karne zostało zakończone orzeczeniem o uniewinnieniu, a czyn nie stanowił naruszenia dyscypliny służbowej,

2) po uznaniu policjanta winnym popełnienia przewinienia lub naruszenia dyscypliny służbowej i wymierzeniu kary dyscyplinarnej,

3) o uznaniu policjanta winnym popełnienia przewinienia lub naruszenia dyscypliny służbowej, odstąpieniu od wymierzenia kary i przekazaniu sprawy sądowi honorowemu,

4) o uznaniu policjanta winnym popełnienia przewinienia lub naruszenia dyscypliny służbowej i odstąpieniu od wymierzenia kary.

2. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, należy wydać nie później niż w ciągu 7 dni od daty zamknięcia postępowania dyscyplinarnego.

§  31.

1. Orzeczenie powinno zawierać:

1) oznaczenie właściwego przełożonego, który wydaje orzeczenie,

2) datę wydania,

3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego,

4) określenie czynu przypisanego obwinionemu,

5) rozstrzygnięcie w sprawie,

6) uzasadnienie orzeczenia,

7) pouczenie o prawie wniesienia odwołania,

8) podpis przełożonego i pieczęć jednostki.

2. Rozstrzygnięcie w sprawie powinno zawierać:

1) stwierdzenie winy i rodzaj wymierzonej kary dyscyplinarnej albo

2) stwierdzenie winy, odstąpienie od wymierzenia kary i przekazanie sprawy sądowi honorowemu, albo

3) stwierdzenie winy i odstąpienie od wymierzenia kary, albo

4) uniewinnienie obwinionego.

§  32.

1. Przełożony uprawniony do wymierzenia kary orzeczonej w postępowaniu dyscyplinarnym wzywa obwinionego do stawienia się do raportu w celu zawiadomienia go o treści orzeczenia.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku:

1) tymczasowego aresztowania obwinionego,

2) długotrwałej, obłożnej choroby obwinionego,

3) odmowy stawienia się obwinionego do raportu lub nie usprawiedliwionej nieobecności w wyznaczonym terminie,

4) udokumentowanego porzucenia służby przez obwinionego.

3. W przypadkach określonych w ust. 2 orzeczenie dyscyplinarne doręcza obwinionemu kierownik komórki organizacyjnej właściwej w sprawach osobowych.

§  33.

1. Jeżeli przełożony uzna, że należy wymierzyć karę, do której wymierzenia nie jest uprawniony, akta przesyła właściwemu przełożonemu z wnioskiem o wydanie orzeczenia o wymierzeniu określonej kary.

2. Przepis § 31 stosuje się odpowiednio.

§  34.

1. Wymierzona kara dyscyplinarna powinna być współmierna do czynu popełnionego przez obwinionego.

2. Wymierzając karę dyscyplinarną należy uwzględnić charakter przewinienia lub naruszenia dyscypliny służbowej, ich skutki, pobudki działania, okoliczności popełnienia czynu, stopień nasilenia złej woli, następstwa ujemne dla służby, dotychczasowe wyniki w służbie oraz zachowanie się obwinionego poza służbą. Należy również brać pod uwagę inne okoliczności, zarówno łagodzące, jak i obciążające, istotne w sprawie.

3. Na zaostrzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności:

1) popełnienie przewinienia lub naruszenie dyscypliny służbowej przez policjanta będącego w stanie po użyciu alkoholu,

2) popełnienie przewinienia lub naruszenie dyscypliny służbowej przez policjanta w czasie prowadzonego przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego lub w czasie wykonywania uprzednio wymierzonej kary dyscyplinarnej, jak również w czasie próby określonej w orzeczeniu o warunkowym zawieszeniu wykonania kary lub warunkowym umorzeniu postępowania karnego,

3) poważne skutki popełnienia z niskich pobudek przewinienia lub naruszenia dyscypliny służbowej,

4) popełnienie przewinienia lub naruszenie dyscypliny służbowej wobec podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę.