Rozdział 3 - Ubezpieczenie mienia ruchomego - Ubezpieczenie ustawowe budynków i mienia w gospodarstwach rolnych oraz na działkach nie wchodzących w skład gospodarstw rolnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1989.68.412

Akt utracił moc

Wersja od: 19 grudnia 1989 r.

Rozdział  3

Ubezpieczenie mienia ruchomego

§  19.

1. Ubezpieczeniem jest objęte mienie ruchome stanowiące własność osób fizycznych, zespołów, przedsiębiorstw i spółdzielni.

2. Ubezpieczeniem jest objęte również mienie ruchome rolnika, który przekazał gospodarstwo rolne za rentę lub emeryturę wraz z budynkiem mieszkalnym, do końca następnego roku kalendarzowego, pod warunkiem że do dnia szkody mieszkał w tym budynku.

3. Za mienie ruchome uważa się:

1) ziemiopłody zebrane i złożone w budynkach, stertach, stogach, kopcach lub piwnicach oraz pasze dla zwierząt,

2) zwierzęta gospodarskie,

3) inwentarz martwy, w tym maszyny, urządzenia, narzędzia oraz materiały,

4) ruchomości domowe właściciela oraz osób mieszkających i prowadzących z właścicielem wspólne gospodarstwo domowe, a w przedsiębiorstwach i spółdzielniach - wyposażenie lokali biurowych, przedszkoli, świetlic, klubów i innych pomieszczeń o charakterze socjalno-kulturalnym.

§ 20. Nie są objęte ubezpieczeniem:

1) mienie ruchome związane z produkcją w szklarniach, inspektach, namiotach i tunelach foliowych oraz uzyskane z niej produkty,

2) mienie ruchome związane z produkcją przemysłową, z działalnością usługową, rzemieślniczą lub handlową, prowadzoną przez osobę fizyczną lub zespół, a w szczególności maszyny, narzędzia, surowce, półfabrykaty i wyroby gotowe,

3) pnie pszczele, drób w produkcji fermowej, ryby i urządzenia stawowe, zwierzęta futerkowe, z wyjątkiem królików, zwierzęta hodowane amatorsko, zwierzęta laboratoryjne oraz uzyskane od wymienionych w tym punkcie zwierząt produkty, a także pasze i lekarstwa nabyte dla tych zwierząt,

4) materiały przeznaczone na budowę obiektów, o których mowa w § 11 ust. 1 pkt 2-4 i ust. 2 pkt 3 i 4,

5) pojazdy mechaniczne i części zapasowe do nich, z wyjątkiem nie ubezpieczonych w zakresie autocasco ciągników rolniczych, przyczep do tych ciągników, motorowerów oraz niezbędnych do ich eksploatacji części zapasowych do 5% wartości nowego pojazdu lub przyczepy,

6) paliwa i smary,

7) pieniądze i inne środki płatnicze, papiery wartościowe, dzieła sztuki, biżuteria, wyroby z platyny, złota i srebra, zbiory filatelistyczne, numizmatyczne i inne, wszelkiego rodzaju dokumenty, a także napoje alkoholowe, z wyjątkiem alkoholu w przedsiębiorstwach i spółdzielniach jako produktu wytworzonego przez te jednostki lub jako surowca przeznaczonego do produkcji.

§  21.

1. Wartość mienia ruchomego na działce ustala się w wysokości 1/3 wartości znajdujących się na niej budynków podlegających ubezpieczeniu ustawowemu, obliczonej w sposób określony w § 13, bez uwzględnienia ich zużycia. Wartość tego mienia nie może być mniejsza niż równowartość pieniężna 120 q żyta, a jeżeli na działce znajduje się tylko budynek gospodarczy - nie mniejsza niż 20 q żyta.

2. Jeżeli wartość mienia ruchomego ustalona zgodnie z ust. 1 jest wyższa lub niższa od wartości rzeczywistej, właściciel może żądać ubezpieczenia tego mienia według rzeczywistej wartości najpóźniej przed powstaniem szkody.

§  22.

1. Za szkodę w mieniu ruchomym uważa się utratę lub zmniejszenie wartości tego mienia, spowodowane jego zniszczeniem lub uszkodzeniem przez zdarzenie wymienione w § 4 pkt 1.

2. Za szkodę w mieniu ruchomym uważa się również porażenie zwierząt gospodarskich prądem elektrycznym, powodujące śmierć lub konieczność uboju zwierzęcia.

§  23.

1. Wysokość szkody w ziemiopłodach ustala się przyjmując za podstawę:

1) powierzchnię, z której zostały zebrane,

2) kubaturę składowania,

3) przeciętną wydajność ziemiopłodu uzyskaną z 1 ha z 3 ostatnich lat w danej miejscowości, a w razie niemożności ustalenia takiej wydajności - przeciętną wydajność w gminie z 3 ostatnich lat, ustaloną przez terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw rolnictwa stopnia podstawowego na podstawie danych statystycznych; w przedsiębiorstwach i spółdzielniach przyjmuje się wydajność uzyskaną z 1 ha z 3 ostatnich lat w wysokości wynikającej z zapisów w ewidencji księgowej,

4) cenę jednostkową ziemiopłodu, z uwzględnieniem zasad określonych w ust. 2 lub 3.

2. W odniesieniu do ziemiopłodów, z wyjątkiem określonych w ust. 3, przyjmuje się przeciętne ceny stosowane przez jednostki prowadzące skup w danym województwie, ustalone według danych wojewódzkiego urzędu statystycznego, zwanego dalej "WUS"; jeżeli WUS nie określił ceny dla danego ziemiopłodu, cenę tę ustala PZU.

3. W odniesieniu do 1 q następujących ziemiopłodów przyjmuje się cenę w określonym procencie równowartości pieniężnej 1 q żyta (§ 5 ust. 2):

1) ziemniaków - 70%,

2) buraków pastewnych lub innych okopowych pastewnych i kiszonek - 15%,

3) siana traw - 35%,

4) siana roślin motylkowych - 40%,

5) zielonek - 10%,

6) słomy surowej lnu - 110%,

7) słomy surowej konopi - 80%,

8) słomy zbóż, traw nasiennych i roślin motylkowych - 15%,

9) słomy w stertach oraz siana w stogach w kompleksach łąk po 1 marca następnego roku po zbiorach - 5%,

nie większą jednak niż cena wolnorynkowa stosowana w miejscu najbliższym powstania szkody.

§  24.

1. Wysokość szkody w zwierzętach gospodarskich stanowiących własność osób fizycznych i zespołów ustala się:

1) w odniesieniu do koni i bydła w wieku powyżej 6 miesięcy - według przeciętnych cen wolnorynkowych tych zwierząt, stosowanych w miejscu najbliższym powstania szkody,

2) w odniesieniu do koni i bydła w wieku do 6 miesięcy oraz do pozostałych zwierząt gospodarskich - według wartości ustalonej na podstawie wagi zwierzęcia i przeciętnej ceny stosowanej przez jednostki prowadzące skup w danym województwie, ustalonej według danych WUS; jeżeli WUS nie określi ceny dla danego gatunku zwierząt, cenę tę ustala PZU,

3) w odniesieniu do zwierząt zarodowych - na podstawie udokumentowanej wartości tych zwierząt.

2. Wysokość szkody w zwierzętach gospodarskich stanowiących własność przedsiębiorstw i spółdzielni ustala się według wartości ewidencyjnej tych zwierząt, z wyjątkiem trzody chlewnej w tuczu, której wartość ustala się według zasad określonych w ust. 1 pkt 2.

3. Wysokość szkody zmniejsza się o kwotę uzyskaną ze sprzedaży pozostałości jednostkom prowadzącym skup. W razie nieudokumentowania sprzedaży pozostałości ze zwierząt, których mięso było zdatne do spożycia, potrąca się:

1) w odniesieniu do koni - 40%,

2) w odniesieniu do bydła - 60%,

3) w odniesieniu do trzody chlewnej i owiec - 80%

wartości rzeźnej zwierzęcia.

§  25.

1. Wysokość szkody w inwentarzu martwym i ruchomościach domowych osób fizycznych i zespołów ustala się według cen detalicznych, a w braku takich cen - według cen wolnorynkowych, z uwzględnieniem przeciętnego stopnia zużycia w wysokości 20%.

2. Jeżeli jednak wartość przedmiotu nadającego się w dniu powstania szkody do użytku przekracza w stanie nowym równowartość pieniężną 30 q żyta, stopień zużycia przyjmuje się w zależności od okresu użytkowania przedmiotu, liczonego od daty jego produkcji - nie większy jednak niż 70%. Przyjmuje się, że roczne średnie zużycie wynosi:

1) silników, pojazdów, maszyn, narzędzi i zmechanizowanego sprzętu - 5%,

2) mebli i instrumentów muzycznych - 5%,

3) odzieży, sprzętu sportowego, turystycznego i radiowo-telewizyjnego - 10%.

3. Wartość przedmiotów pochodzenia zagranicznego ustala się w złotych polskich według cen takich samych lub podobnych przedmiotów produkcji krajowej.

§ 26. Wysokość szkody w mieniu ruchomym na działkach ustala się według zasad określonych w § 23-25.

§ 27. W przedsiębiorstwach i spółdzielniach wysokość szkody w inwentarzu martwym i wyposażeniu, o którym mowa w § 19 ust. 3 pkt 3 i 4, ustala się w wysokości kosztów zakupu takich samych lub tego samego rodzaju, typu i mocy produkcyjnej składników mienia ruchomego albo kosztów ich naprawy, w granicach kosztów zakupu takiego samego przedmiotu. Jeżeli jednak przedsiębiorstwo lub spółdzielnia w okresie 24 miesięcy od powstania szkody nie dokona zakupu, o którym mowa wyżej, do ustalenia odszkodowania przyjmuje się wartości ewidencyjne tych przedmiotów.

§ 28. Wysokość szkody pomniejsza się o wartość pozostałości.

§ 29. Odszkodowanie ustala się w wysokości szkody, z tym że za mienie ruchome na działkach - w granicach wartości przyjętej do ubezpieczenia.