Rozdział 2 - Ubezpieczenie budynków - Ubezpieczenie ustawowe budynków i mienia w gospodarstwach rolnych oraz na działkach nie wchodzących w skład gospodarstw rolnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1989.68.412

Akt utracił moc

Wersja od: 19 grudnia 1989 r.

Rozdział  2

Ubezpieczenie budynków

§  10.

1. Ubezpieczeniem są objęte budynki stanowiące własność osób fizycznych, zespołów, przedsiębiorstw i spółdzielni.

2. Za budynek uważa się budowlę umocowaną w ziemi lub na ziemi, posiadającą ściany lub słupy albo filary oraz pokrycie dachowe, z wyłączeniem studni i ogrodzeń.

§  11.

1. Nie są objęte ubezpieczeniem:

1) budynki:

a) opuszczone,

b) przeznaczone do rozbiórki - z upływem terminu rozbiórki określonego w ostatecznej decyzji właściwego organu lub w pozwoleniu na budowę,

2) domki letniskowe i domki kempingowe o powierzchni zabudowy do 30 m²,

3) wszelkie budowle wzniesione na terenach pracowniczych ogrodów działkowych,

4) szklarnie, namioty i tunele foliowe wraz z kotłowniami przeznaczonymi do ich ogrzewania oraz inspekty.

2. Nie są objęte ubezpieczeniem należące do osób fizycznych lub zespołów budynki:

1) będące na podstawie decyzji administracyjnej pod zarządem państwowym, bez względu na formę ustanowienia zarządu,

2) wykreślone z ewidencji ubezpieczeniowej w czasie lustracji ze względu na ich zły stan techniczny, w porozumieniu z terenowym organem administracji państwowej do spraw nadzoru budowlanego,

3) w których właściciel nie zamieszkuje i za które nie są opłacane składki ubezpieczeniowe przez okres 3 kolejnych lat kalendarzowych, jeżeli miejsce pobytu właściciela nie jest znane,

4) przemysłowe oraz użytkowane albo przeznaczone na potrzeby warsztatów rzemieślniczych lub na cele usługowe albo handlowe.

§  12.

1. Odpowiedzialność PZU z tytułu ubezpieczenia budynków rozpoczyna się z dniem pokrycia budynku dachem, a kończy z dniem przejścia budynku do kategorii nie objętych ubezpieczeniem.

2. Odpowiedzialność z tytułu ubezpieczenia domów letniskowych rozpoczyna się z dniem ich zgłoszenia do ewidencji PZU.

§  13.

1. Wartość budynków należących do osób fizycznych i zespołów ustala PZU na podstawie cennika opracowanego przy współudziale jednostek wyspecjalizowanych w zakresie budownictwa.

2. W razie zmiany cen materiałów budowlanych i kosztów robocizny oraz innych kosztów, które spowodują wzrost lub obniżkę wartości budynków, PZU podwyższa lub obniża wartość budynków osób fizycznych i zespołów, stosując współczynnik ustalony w porozumieniu z jednostkami, o których mowa w ust. 1.

3. Jeżeli wartość budynku jest wyższa lub niższa od wartości przyjętej do ubezpieczenia, właściciel może żądać od PZU ponownego ustalenia tej wartości, najpóźniej przed powstaniem szkody.

4. Przez wartość przyjętą do ubezpieczenia rozumie się wartość bez uwzględnienia zużycia budynku.

5. Na wniosek rolnika, który przekazał gospodarstwo rolne za rentę lub emeryturę bez budynków, ich wartość może zostać obniżona przez uwzględnienie stopnia zużycia wynikającego z norm zużycia budynków, nie więcej jednak niż o 70%.

6. Normy zużycia budynków określa PZU przy współudziale jednostek wyspecjalizowanych w zakresie budownictwa.

§  14.

1. Za szkodę w budynku uważa się utratę lub zmniejszenie jego wartości, spowodowane zniszczeniem lub uszkodzeniem wskutek zdarzeń losowych określonych w § 4.

2. Jeżeli dach budynku nie był należycie konserwowany lub konstrukcja budynku nie odpowiadała wymaganiom obowiązującym w budownictwie, pojedynczej szkody w budynku nie uważa się za spowodowaną przez huragan lub nadmierny opad śniegu.

§  15.

1. Wysokość szkody w budynku należącym do osoby fizycznej lub zespołu ustala się według wartości obowiązującej w dniu ustalenia odszkodowania, określonej na podstawie § 13.

2. Wysokość szkody pomniejsza się o wartość pozostałości z budynku.

§  16.

1. Za należące do osób fizycznych budynki, których zużycie przekracza 70%, wypłaca się:

1) 30% odszkodowania ustalonego z uwzględnieniem § 13 ust. 4,

2) pozostałe 70% odszkodowania - po rozpoczęciu odbudowy lub naprawy szkody.

2. W razie nierozpoczęcia naprawienia szkody lub odbudowy zniszczonego budynku w okresie 3 lat od daty powstania szkody, kwoty odszkodowania, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie wypłaca się.

3. Nie wypłaca się również kwoty odszkodowania, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli szkoda powstała w budynku przed upływem terminu jego rozbiórki.

4. W odniesieniu do szkód w budynkach, o których mowa w § 13 ust. 5, odszkodowanie wypłaca się jednorazowo.

5. Jeżeli wysokość szkody w budynku nie przeznaczonym do rozbiórki nie przekracza równowartości pieniężnej 100 q żyta, odszkodowanie wypłaca się jednorazowo.

§  17.

1. Odszkodowanie za szkodę w budynku przedsiębiorstwa lub spółdzielni ustala się według faktycznie poniesionych kosztów usunięcia szkody stwierdzonych kosztorysem powykonawczym lub rachunkiem wykonawcy, a w razie usunięcia szkody własnymi siłami - kalkulacją zleceniową przedsiębiorstwa lub spółdzielni, z uwzględnieniem istniejących przed szkodą wymiarów, konstrukcji, materiału i wyposażenia budynku oraz wartości pozostałości po szkodzie.

2. Odszkodowanie może być ustalone wstępnie w wysokości kalkulacyjnych kosztów odbudowy lub naprawy, przedstawionych przez przedsiębiorstwo lub spółdzielnię.

3. Jeżeli szkoda dotyczy budynków w nieczynnych zakładach lub budynków przeznaczonych do rozbiórki, których termin rozbiórki nie upłynął do dnia szkody, albo budynków przeznaczonych do kapitalnego remontu przed powstaniem szkody - wysokość szkody i odszkodowania ustala się w granicach wartości wykazanej w ostatnim bilansie, z uwzględnieniem umorzeń na dzień, w którym szkoda powstała.

§  18.

1. Odszkodowanie za budynek wypłaca się właścicielowi.

2. Jeżeli miejsce pobytu właściciela budynku nie jest znane, odszkodowanie wypłaca się posiadaczowi, który dokonał odbudowy zniszczonego lub naprawy uszkodzonego budynku tego właściciela.

3. Za szkodę powstałą w budynku należącym do spadku odszkodowanie wypłaca się spadkobiercom.