Rozdział 9 - Powstanie, zawieszenie, ustanie i zmiana prawa do świadczeń. - Ubezpieczenie społeczne rzemieślników.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1972.23.165

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1976 r.

Rozdział 9.

Powstanie, zawieszenie, ustanie i zmiana prawa do świadczeń.

Art.  44.

1. Prawo do świadczeń powstaje z dniem spełnienia się wszystkich warunków wymaganych do uzyskania tego prawa przez niniejszą ustawę z zastrzeżeniem wynikającym z ust. 2 i 3.

2. Prawo do renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa spowodowanego inną przyczyną niż wypadek przy wykonywaniu rzemiosła lub pracy w rzemiośle powstaje po upływie 6 miesięcy niezdolności do pracy, chyba że inwalidztwo zostanie stwierdzone wcześniej.

3. Nie przyznaje się emerytury i renty inwalidzkiej - mimo spełnienia wszystkich warunków wymaganych do uzyskania tych świadczeń - jeżeli rzemieślnik zalega z opłatą należnych składek na ubezpieczenie za okres 6 miesięcy.

4. W wypadku określonym w ust. 3 przyznanie świadczenia następuje od dnia wpłacenia zaległych składek co najmniej w wysokości zmniejszającej zaległość poniżej 6 miesięcy.

5. Zaległe składki na ubezpieczenie za okres krótszy niż 6 miesięcy potrąca się z należnej emerytury lub renty. Potrącenia nie mogą przekroczyć 20% przysługującego świadczenia.

Art.  45.

W zakresie zawieszania i niezawieszania prawa do emerytury i rent przysługujących na podstawie niniejszej ustawy stosuje się przepisy o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Art.  46.

Prawo do świadczeń ustaje:

1) gdy odpadnie którykolwiek z warunków wymaganych do uzyskania świadczenia,

2) gdy osoba pobierająca świadczenia uzależnione od inwalidztwa, mimo wezwania organu rentowego, nie poddała się badaniu lekarskiemu bez uzasadnionych przyczyn,

3) ze śmiercią osoby uprawnionej.

Art.  47.

Prawa do świadczeń przewidzianych w ustawie nie nabywa, a nabyte traci osoba, która wywołała przestępstwem umyślnym okoliczności uzasadniające powstanie prawa do świadczeń lub ich zwiększenie.

Art.  48.

1. Jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawnione okoliczności istniejące przed ustaleniem prawa do świadczeń, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość, następuje - na wniosek zainteresowanego lub z urzędu - ponowne ustalenie prawa do świadczeń lub ich wysokości.

2. Jeżeli w wypadkach, o których mowa w ust. 1, prawo do świadczeń lub ich wysokość ustalona została orzeczeniem organu odwoławczego, oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych:

1) przyznaje świadczenia lub podwyższa ich wysokość,

2) wstrzymuje wypłatę świadczeń w całości lub w części tylko wówczas, gdy osoba pobierająca emeryturę lub rentę korzystała ze świadczeń nieprawnie na podstawie nieprawdziwych zeznań lub dokumentów albo w innych wypadkach złej woli; w takim wypadku oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych kieruje równocześnie sprawę do organu odwoławczego, który ustalił prawo do świadczeń lub ich wysokość.

Art.  49.

Prawo do świadczeń uzależnionych od inwalidztwa oraz ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu, jeżeli w wyniku badania lekarskiego przeprowadzonego na wniosek rencisty lub z urzędu nastąpi zmiana grupy inwalidów lub zostanie ustalony brak inwalidztwa I albo II grupy.